Άγγελος Σ. Βλάχος
| Άγγελος Βλάχος | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Άγγελος Σ. Βλάχος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1915 Αθήνα |
| Θάνατος | 8 Φεβρουαρίου 2003 (88 ετών) Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Σπουδές | Νομική Σχολή ΕΚΠΑ |
| Ιδιότητα | συγγραφέας, διπλωμάτης[1], πεζογράφος[1], μεταφραστής[2] και πολιτικός[2] |
| Τέκνα | Ελένη Βλάχου |
| Είδος τέχνης | συγγραφέας, ακαδημαϊκός, διπλωμάτης |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Ελληνική πεζογραφία |
| Σημαντικά έργα | Ο κύριός μου Αλκιβιάδης |
| Βραβεύσεις | Έπαθλο Ουράνη (1955) |
Ο Άγγελος Βλάχος του Σταύρου (4 Φεβρουαρίου 1915 − 8 Φεβρουαρίου 2003) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, συγγραφέας, πολιτικός και ακαδημαϊκός.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1915 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ήταν γιος του Σταύρου Βλάχου, Ανώτατου Δικαστή στην Αίγυπτο. Καταγόταν από οικογένεια λογίων και δημοσιογράφων και ήταν εγγονός του Άγγελου Βλάχου, ανηψιός του εκδότη της Καθημερινής Γεώργιου Βλάχου και ξάδελφος της Ελένης Βλάχου. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εισήλθε στο διπλωματικό σώμα το 1939.[3]
Χρημάτισε επίσης υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως στην κυβέρνηση Πιπινέλη από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο του 1963, υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974 και γενικός διευθυντής του ΕΙΡΤ ( Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως ) από 27 Νοεμβρίου 1974 έως 12 Δεκεμβρίου 1975.
Το 1985 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έγραψε πληθώρα βιβλίων, ιστορικής φαντασίας αλλά και την αυτοβιογραφική σειρά Μια φορά κι ένα καιρό διπλωμάτης.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 2003, σε ηλικία 88 ετών.
Διπλωματική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολούθησε σταδιοδρομία στο διπλωματικό σώμα διατελώντας, μεταξύ άλλων, γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στη Ρώμη και στην Άγκυρα (όπου υπηρετούσε με τον Γιώργο Σεφέρη), γενικός πρόξενος στα Ιεροσόλυμα και τη Λευκωσία (την κρίσιμη περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ και της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου), πρέσβης στη Μόσχα καθώς και γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών.[3]
Ο ρόλος του στο Κυπριακό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βλάχος έγινε στόχος έντονων επικρίσεων για τη στάση του στο Κυπριακό. Θεωρούσε ότι η ανακίνηση του θέματος ήταν πρόωρη, με κίνδυνους για τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης (όπως και προέκυψε το πογκρόμ του 1955), και θεωρούσε ότι η ένοπλη βία εναντίον των Βρετανών είχε μεγάλο κόστος στη διεθνή κοινή γνώμη. Από κάποιους κατηγορήθηκε για θυσία της Κύπρου στον βωμό του κατευνασμού του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας.[4][5] Αντιπαθούσε τόσο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο όσο και τον Γεώργιο Γρίβα, ενώ έβλεπε αρνητικά και τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ.[6]
Η στάση του Βλάχου, ως επίσημου εκπροσώπου στου ελληνικού κράτους στη Λευκωσία και η αμοιβαία εχθρότητά του με τους Μακάριο και Γρίβα, συνέβαλε στην έντονα αρνητική εικόνα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πλειοψηφία των Κυπρίων.[7]
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πεζογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το μνήμα της γρηάς (Δημητράκος 1945, Γαλαξίας 1966)
- Ο κύριός μου Αλκιβιάδης (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1953), Βραβείο Ουράνη
- Ώρες ζωής (Ίκαρος 1956, Γαλαξίας 1966)
- Οι τελευταίοι Γαληνότατοι (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1963)
- Ντάιμας ο Τυχερός (διηγήματα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1965), βραβείο Υπουργείου Εθνικής Παιδείας
- PARTIALITES CHEZ THUCYDIDE (Γαλλικό Ινστιτούτον 1970)
- Ηρόδοτος ο αδικημένος (Εστία 1971)
- Ένας Φιλέλλην για το 1821 (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1972)
- Ξέρξης, χαρτιά προσωπικά
- Η 14 Νιζάν, 1972
- Μεροληψίες του Θουκυδίδη, (Βιβλιοπωλείο της Εστίας,1974)
- Η πράσινη Μόσχα, 1976
- Μια φορά κι ένα καιρό ένας διπλωμάτης (έξι τόμοι)
- Δέκα χρόνια Κυπριακού
- Πυθίας παραληλήματα, Εκδ. Εστία, 1981
- Βίος και Πολιτεία του Ανδρέα Ρουσάνου (Ωκεανίδα, 2000)
- Οδοιπόροι για τα Σούσα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας), 1995 ISBN 960-05-0645-0
- Πεισίστρατος ο φιλόπρωτος, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1998 ISBN 960-05-0769-4
- Μονόφω- Τέχνη, Τραγωδία, Ιστορία, Εκδ.Εστία, 1999 ISBN 969-05-0856-9
Θέατρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο καμπανόπυργος (Δωδώνη, 1972)
- Καλλιγούλας, 1975
- Μια αποτυχημένη Ανάσταση, 1980
- Ο Προβατοκάπηλος, 1980
Μεταφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ηροδότου Ιστορίαι (Γαλαξίας, 1971)
- Θουκυδίδου Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου (Γαλαξίας, 1965)
- Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1973)
- Αριστοτέλους Αθηναίων Πολιτεία (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1980)
- Τα Ευαγγέλια, Ίκαρος, 1977
Μελοποιημένα ποιήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119153610. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20201073317. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Άγγελος Σ. Βλάχος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Γιάννης Π. Καψής, Το τελευταίο σταυροδροόμι, σελ. 294-303, Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1996.
- ↑ Σπύρος Παπαγεωργίου, Καραμανλής και «Φάκελος», σελ. 9-30, Αθήνα 1987, Εκδόσεις Νέα Θέσις
- ↑ Όταν η Λευκωσία έγινε Σεράγεβο, Ελευθεροτυπία
- ↑ Γιάννης Π. Καψής, Το τελευταίο σταυροδροόμι, σελ. 294-303, Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1996
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άγγελος Βλάχος (Νυχτερινός Επισκέπτης
- Στο Ευγενίδειο Ίδρυμα διεξάγεται η Διεθνής Σύνοδος Τεχνικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ενώσεως Ραδιοφώνου. Οι ομιλίες γίνονται στη γαλλική γλώσσα. Προεδρεύει ο Πρόεδρος του Δ. Σ. του ΕΙΡΤ ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΧΟΣ.[1] Αρχειοθετήθηκε 2021-04-22 στο Wayback Machine.