Θεοδώρητος Βρεσθένης
| Θεοδώρητος Βρεσθένης | |
|---|---|
 Ο Θεοδώρητος Βρεσθένης στο έργο Βίοι Παράλληλοι του Αναστασίου Γούδα | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θεοδώρητος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1787 Μεθύδριο Αρκαδίας |
| Θάνατος | 23 Απριλίου 1843 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πληρεξούσιος Φιλικός |
Ο επίσκοπος Θεοδώρητος Βρεσθένης Β΄ (1787 - 23 Απριλίου 1843) ήταν Έλληνας ιερωμένος και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Νεμνίτσα (νυν Μεθύδριο) της Αρκαδίας.[1] Ήταν μέλος εύπορης οικογένειας και το κοσμικό του όνομα ήταν Θωμάς.[2] Φοίτησε στη σχολή της Δημητσάνας και μετά την αποφοίτησή του εκάρη μοναχός. Το 1813 χειροτονήθηκε επίσκοπος Βρεσθένης, διαδεχόμενος τον θείο του, επίσης Θεοδώρητο.[2] Η έδρα της επισκοπής βρισκόταν στη Βαμβακού Λακωνίας.[3]
Το 1819 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και αναδείχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους παράγοντες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Πολέμησε στο Βαλτέτσι και στη μάχη των Δολιανών και Βερβένων. Στα Βέρβενα από τα τέλη Μαρτίου 1821 είχε στηθεί το πρώτο σταθερό ελληνικό στρατόπεδο το οποίο ήταν και το κέντρο εφοδιασμού των επαναστατικών δυνάμεων. Εκεί ο Θεοδώρητος μαζί με τον Κρεββατά, τον επίσκοπο Έλους Άνθιμο και τον Μαλτζίνης (Μέλισσα-Μαλτσίνα Λακωνίας) Ιωακείμ είχαν ηγετικό ρόλο. Όπως γράφει ο Νικηταράς "δεσποτάδες στα Βέρβενα εδιοικούσανε". Ο Κολοκοτρώνης σε μια επιστολή του προς τον Θεοδώρητο τον προσφωνεί "καπετάν δεσπότη". Επίσης αναφέρεται ότι αντί για ράσα φορούσε φουστανέλλα, όπως και ο Παπαφλέσσας και ο Έλους Άνθιμος.
Ένα περιστατικό από την παρουσία του Θεοδώρητου στις μάχες αναφέρει ο Αμβρόσιος Φραντζής σχετικά με τη μάχη Βερβένων-Δολιανών της 18 Μαΐου 1821. Σε κάποια κρίσιμη φάση της μάχης οι Τούρκοι είχαν καταλάβει ένα σημαντικό ύψωμα όπου έστησαν την ημισέληνο και έβαλλαν κατά των Ελλήνων. Τότε δύο Έλληνες παρουσιάστηκαν στους αρχηγούς του στρατοπέδου και υποσχέθηκαν να φονεύσουν τον Τούρκο σημαιοφόρο, ζητώντας για αντάλλαγμα φυσέκια και την ευχή του επισκόπου Βρεσθένης. Πράγματι, σκότωσαν τον σημαιοφόρο και τον βοηθό του, έριξαν την τουρκική σημαία και έστησαν την ελληνική. Οι προληπτικοί Τούρκοι οπισθοχώρησαν και έχασαν τη μάχη.[4]
Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς ακολούθησε πολιτική σταδιοδρομία. Διετέλεσε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, αντιπρόεδρος της Β' Εθνοσυνελεύσεως στο Άστρος και αντιπρόεδρος του Βουλευτικού, μέχρι τον θάνατό του.[5]
Απεβίωσε στις 23 Απριλίου 1843, εγκαταλελειμμένος στη Μονή Πετράκη των Αθηνών.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Τα Βρέσθενα, Επισκοπή Βρεσθένης, ανάκτηση 31-1-2015.
- ↑ 2,0 2,1 Σπηλιάκος, Αγησίλαος Π. (1971). Ο καπετάν δεσπότης επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος. Πανηγυρική μνήμη. Αθήνα. σελ. 26-27.
- ↑ Κουκουλές, Φαίδων Ι. (1907). Ιστορία της Βαμβακούς. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Π. Α. Πετράκου. σελ. 34.
- ↑ Σπηλιώτης Ευστάθιος, Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης, Απόπειρα σκιαγραφήσεως του Βρεσθένης Θεοδωρήτου, Πελοποννησιακά, Παράρτημα 13, Αθήνα 1987-1988, σελ. 30, 31.
- ↑ «ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ - Περιγραφή Τόμων - Περιεχόμενα». paligenesia.parliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2024.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.