Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Geoffroi de Villehardouin (Γαλλικά)[1] |
| Γέννηση | 1148 Ωμπ |
| Θάνατος | 1213 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[1][2] χρονικογράφος[1] ιστορικός |
| Αξιοσημείωτο έργο | Χρονικό της Τέταρτης Σταυροφορίας και της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Channe de Villemaur Chane de Lezinnes |
| Τέκνα | Erard I de Villehardouin, Sire de Lezinnes[3] |
| Γονείς | Vilain de Villehardouin, Sire de Villehardouin[3] και Dameron[3] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ιππότης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q109044377[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος ή Γοδοφρείδος Βιλλαρδουίνος (Geoffroi de Villehardouin, 1150 - 1213) από τον Οίκο των Βιλλεαρδουίνων ήταν ιππότης και ιστορικός του Μεσαίωνα, που συμμετείχε και περιέγραψε τη Δ΄ Σταυροφορία στο βιβλίο του Χρονικό της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης.[5][6] Από τους κύριους χαρακτήρες της Δ΄ Σταυροφορίας, και ο πλήρης τίτλος του ήταν: «Γοδεφρείδος των Βιλλεαρδουίνων, Στρατάρχης της Καμπανίας και της Ρωμανίας»[εκκρεμεί παραπομπή].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος γεννήθηκε στο κάστρο του Βιλαρντουέν, 30 χλμ περίπου ανατολικά του Τρουά. Ήταν στρατάρχης (mareshal) της Καμπανίας και συμμετείχε στη Δ΄ Σταυροφορία από την αρχή της. Το 1199, κατά τη διάρκεια αγώνων που οργανώθηκαν από τον Τιμπώ Γ', κόμη της Καμπανίας, ο τελευταίος τον όρισε ως έναν από τους αντιπροσώπους του, με σκοπό να διαπραγματευθεί με τους Βενετούς την προμήθεια πλοίων για το ταξίδι[ασαφές]. Όταν πέθανε ο Τιμπώ, ο Βιλλεαρδουίνος βοήθησε στην εκλογή του Βονιφάτιου του Μονφερατικού ως νέου αρχηγού της Σταυροφορίας, από τον οποίο αργότερα ορίστηκε στρατάρχης του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης.
Αν και δεν το αναφέρει στο Χρονικό που έγραψε, πιθανότατα υποστήριξε την αλλαγή της κατεύθυνσης της Σταυροφορίας, αρχικά στη Ζάρα και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη. Όσο ήταν στην Κωνσταντινούπολη, υπηρέτησε ως πρέσβης στον Ισαάκιο Β΄ Άγγελο και ήταν στην αντιπροσωπεία που απαίτησε από τον Ισαάκιο Β΄ να ορίσει τον Αλέξιο Δ' συναυτοκράτορα.
Μετά την κατάκτηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το 1204, υπηρέτησε ως στρατιωτικός διοικητής και ηγήθηκε της υποχώρησης από τη μάχη της Αδριανούπολης το 1205, μετά τη σύλληψη του Λατίνου αυτοκράτορα Βαλδουίνου Α΄ από τον βασιλιά των Βουλγάρων Ιωαννίτζη. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του, ο Βονιφάτιος ο Μονφερατικός έδωσε στο Γοδεφρείδο την Μεσσηνόπολη της Θράκης για διαμονή, όπου και αποχώρησε έκτοτε από κάθε ενεργό δράση.
Το 1207 άρχισε να γράφει το χρονικό της Σταυροφορίας με τίτλο Σχετικά με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης (De la Conquête de Constantinople). Το κείμενο ήταν στα γαλλικά αντί για τα λατινικά και είναι σήμερα ένα από τα πλέον αξιομνημόνευτα κείμενα, όχι μόνο ως αυθεντική πηγή των συμβάντων κατά την άλωση, αλλά και ως μνημείο της γαλλικής γλώσσας. Η εξιστόρηση του Βιλλεαρδουίνου είναι ένα από τα τέσσερα κείμενα, που μας μεταφέρουν την ιστορία της Δ' Σταυροφορίας, το καθένα από τη δική του σκοπιά: Ο Βιλλεαρδουίνος καταγράφει μαζί με τα γεγονότα την (μερικές φορές ωραιοποιημένη) άποψη της ανώτερης διοίκησης των Σταυροφόρων, στην οποία ανήκε. Ο Ροβέρτος του Κλαρί, Γάλλος ιππότης και Σταυροφόρος, χωρίς ιδιαίτερη θέση στη διοίκηση, δίνει την εικόνα που έβλεπε ο στρατός των Σταυροφόρων. Ο Νικήτας Χωνιάτης, υψηλόβαθμος λειτουργός και ιστορικός, αναφέρει τα γεγονότα που παρακολούθησε ο ίδιος από την πλευρά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Και ο Γκύντερ του Παιρίς, ένας Κιστερκιανός μοναχός, αφηγείται την ιστορία από την άποψη του αββά Μάρτιν, ηγουμένου της μονής του Pairis, στην Αλσατία, ο οποίος συνόδευσε τους Σταυροφόρους και αναφέρει μεταξύ άλλων τις λεηλασίες των βυζαντινών ναών από αυτούς.
Από τις πολλές εκδόσεις του Χρονικού αυτού θεωρήθηκε άριστη[εκκρεμεί παραπομπή] αυτή του Natalis De Wailly (Παρίσι 1872).
Ο ανηψιός του Βιλλεαρδουίνου, ο οποίος είχε το ίδιο όνομα με αυτόν, ο Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος, πήρε και αυτός μέρος στη Σταυροφορία και έγινε Πρίγκιπας της Αχαΐας, στον Μωρέα (Πελοπόννησο) το 1209.
Πέθανε το 1213.
Εκδόσεις του έργου του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου σε νεοελληνική απόδοση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου, Η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, μτφρ. Κώστας Αντύπας, εκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα 2002
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12291786c. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ (Ισπανικά) datos.bne.es. XX905892. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Jean Longnon, Les Compagnons de Villehardouin: Recherches sur les croisés de la quatrième croisade (1978), σσ. 26, 32
- ↑ Smalley, σσ. 131, 141
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Chronicles of the Crusades (Villehardouin and Jean de Joinville), μτφρ. Margaret R. B. Shaw (Penguin).
- Colin Morris, Geoffroy de Villehardouin and the Conquest of Constantinople, History 53 (February 1968): 24-34
- Saintsbury, George (1911). «Villehardouin, Geoffroy de» . Στο Chisholm, Hugh (επιμ.). Encyclopædia Britannica. τ. 28 (11th έκδοση). Cambridge University Press, σσ. 78–79. Το άρθρο εστιάζεται στην κριτική ανασκόπηση του έργου του Βιλλεαρδουίνου.
- Beryl Smalley (1974). Historians in the Middle Ages. Thames and Hudson.
- Cristian Bratu, «Je, auteur de ce livre»: L’affirmation de soi chez les historiens, de l’Antiquité à la fin du Moyen Âge. Later Medieval Europe Series (τ. 20). Leiden: Brill, 2019
- Cristian Bratu, «Je, aucteur de ce livre: Authorial Persona and Authority in French Medieval Histories and Chronicles». Στο Authorities in the Middle Ages. Influence, Legitimacy and Power in Medieval Society. Sini Kangas, Mia Korpiola, and Tuija Ainonen, επιμ. (Berlin/New York: De Gruyter, 2013): 183–204.
- Cristian Bratu, «Clerc, Chevalier, Aucteur: The Authorial Personae of French Medieval Historians from the 12th to the 15th centuries.» Στο Authority and Gender in Medieval and Renaissance Chronicles. Juliana Dresvina and Nicholas Sparks, επιμ. (Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, 2012): 231–259.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Villehardouin's chronicle Αρχειοθετήθηκε 2013-10-11 στο Wayback Machine., μετάφραση στα αγγλικά από τον T. Marzial (1908), στο Internet Medieval Sourcebook website
- Έργα του/της Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου στο Project Gutenberg