Θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού
Η θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσαντατολισμού, καλείται αλλιώς και θεραπεία μεταστροφής, θεωρείται πως είναι ψευδοεπιστημονική ψυχολογική πρακτική που επιδιώκει την αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού ενός ατόμου από ομοφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο σε ετεροφυλόφιλο.
Οι τεχνικές που αρχικά είχαν χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Δυτική Ευρώπη έχουν συμπεριλάβει λοβοτομές με πάγο[1][2][3][4][5][6], χημικό ευνουχισμό με ορμονική θεραπεία[7], ηλεκτροπληξία στα χέρια ή τα γεννητικά όργανα, φάρμακα και αυνανιστική επιδιόρθωση. Σήμερα, οι κλινικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες περιορίζονται στην συμβουλευτική, την οπτικοποίηση, την εξάσκηση των κοινωνικών δεξιοτήτων, την ψυχανάλυση και πνευματικές παρεμβάσεις όπως είναι η προσευχή και η κοινωνική υποστήριξη[8] αν και υπάρχουν μερικές αναφορές σε παράνομες θεραπείες μεταστροφής από τη δεκαετία του 1990[9][10]. Ο όρος επανορθωτική θεραπεία έχει χρησιμοποιηθεί ως συνώνυμο για την θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού σε γενικές γραμμές[11], αλλά έχει υποστηριχθεί ότι αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο είδος θεραπείας σχετικό με τους ψυχολόγους Elizabeth Moberly και Joseph Nicolosi[12].
Μερικοί ιατρικοί οργανισμοί διαφωνούν με τις θεραπείες μεταστροφής και προειδοποιούν ότι οι πρακτικές αυτές είναι αναποτελεσματικές και δυνητικά επιβλαβείς[13][14][1][2][15][16][17]. Ιατρικές και πολιτικές οργανώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο εξέφρασαν ανησυχία για την εγκυρότητα, την αποτελεσματικότητα και την ηθική της θεραπείας μεταστροφής[11][18][19][20][21][22]. Αρμοδιότητες διάφορων χωρών στην Ασία, την Ευρώπη, την Ωκεανία και την Αμερική έχουν εγκρίνει νόμους κατά της θεραπείας αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) αντιτίθεται στην ψυχιατρική θεραπεία που έχει ως βάση την υπόθεση ότι η ομοφυλοφιλία είναι ψυχική διαταραχή ή βασίζεται στην a priori υπόθεση ότι ο ασθενής θα πρέπει να αλλάξει τον σεξουαλικό ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό του[11] και περιγράφει τις προσπάθειες αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού από τους επαγγελματίες ως ανήθικες[16]. Αναφέρει επίσης ότι οι συζητήσεις σχετικά με την κοινωνική ένταξη των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών έχουν θολώσει την επιστήμη «αμφισβητώντας τα κίνητρα και ακόμη και τον χαρακτήρα υποστηρικτών και των δύο πλευρών του θέματος» και ότι η υποστήριξη της θεραπείας αλλαγής σεξουλαικού προσανατολισμού μπορεί να βλάψει το κοινωνικό σύνολο μέσω της διάδοσης ανεύθυνων απόψεων σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό[18]. Το 2001, ο Γενικός Χειρουργός των Ηνωμένων Πολιτειών, David Satcher, εξέδωσε μια έκθεση που δηλώνει ότι «δεν υπάρχουν έγκυρα επιστημονικά στοιχεία ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός μπορεί να αλλάξει»[23].
Ο κύριος οργανισμός που υποστηρίζει τη θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού είναι η Εθνική Ένωση Έρευνας και Θεραπείας της Ομοφυλοφιλίας (NARTH).
Νομικό καθεστώς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Cruz, David B. (1999). «Controlling Desires: Sexual Orientation Conversion and the Limits of Knowledge and Law». Southern California Law Review 72: 1297. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 September 2017. https://web.archive.org/web/20170919071205/http://www-bcf.usc.edu/~usclrev/pdf/072502.pdf. Ανακτήθηκε στις 25 November 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Yoshino 2002
- ↑ Burr, Chandler (June 1997). «Homosexuality and Biology». The Atlantic Magazine. https://www.theatlantic.com/magazine/archive/1997/06/homosexuality-and-biology/304683/. Ανακτήθηκε στις 25 November 2016.
- ↑ Harrison, James. «Changing Our Minds: The Story of Dr. Evelyn Hooker» (Documentary Film). imdb. Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ Rieber, Inge; Sigusch, Volkmar (1979). «Psychosurgery on Sex Offenders and Sexual "Deviants" in West Germany». Archives of Sexual Behavior 8 (6): 523–527. doi: .
- ↑ Dieckmann, G.; Horn, H.J.; Schneider, H. (1979). «Long-term Results of Anterior Hypothalamotomy in Sexual Offences». Modern Concepts in Psychiatric Surgery: 187–195.
- ↑ Milar, Katherine S. (February 2011). «The myth buster». Monitor on Psychology 42 (2): 24. http://www.apa.org/monitor/2011/02/myth-buster.aspx. Ανακτήθηκε στις 25 November 2016.
- ↑ Haldeman, Douglas C. (June 2002), «Gay Rights, Patient Rights: The Implications of Sexual Orientation Conversion Therapy», Professional Psychology: Research and Practice 33 (3): 260–264, doi:, http://www.drdoughaldeman.com/doc/GayRightsPatientRights.pdf, ανακτήθηκε στις 2019-11-07
- ↑ Wareham, Hannah Clay. «Survivor: MIT grad student Samuel Brinton remembers 'ex-gay' therapy». lgbtqnation.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2015.
- ↑ Ocamb, Karen. «Shannon Minter on NARTH Lawsuit Against Psychological Child Abuse Law». The Bilerico Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 American Psychiatric Association (Μαΐου 2000). «Position Statement on Therapies Focused on Attempts to Change Sexual Orientation (Reparative or Conversion Therapies)». American Psychiatric Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2007.
In December of 1998, the Board of Trustees issued a position statement that the American Psychiatric Association opposes any psychiatric treatment, such as "reparative" or conversion therapy, which is based upon the assumption that homosexuality per se is a mental disorder or based upon the a priori assumption that a patient should change his/her sexual homosexual orientation. ... The validity, efficacy and ethics of clinical attempts to change an individual's sexual orientation have been challenged. To date, there are no scientifically rigorous outcome studies to determine either the actual efficacy or harm of "reparative" treatments. (references omitted)
- ↑ Drescher 1998
- ↑ Drescher & Zucker 2006
- ↑ Ford 2001
- ↑ Haldeman 1991
- ↑ 16,0 16,1 Cianciotto, Jason· Cahill, Sean (2006). «Youth in the Crosshairs: the Third Wave of Ex-gay Activism» (PDF). National LGBTQ Task Force. National LGBTQ Task Force Policy Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ Haldeman, Douglas C. (December 1999). «The Pseudo-science of Sexual Orientation Conversion Therapy». Angles: The Policy Journal of the Institute for Gay and Lesbian Strategic Studies 4 (1): 1–4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-01-07. https://web.archive.org/web/20180107155046/http://drdoughaldeman.com/doc/Pseudo-Science.pdf. Ανακτήθηκε στις March 16, 2018.
- ↑ 18,0 18,1 Just the Facts About Sexual Orientation & Youth: A Primer for Principals, Educators and School Personnel, Just the Facts Coalition, 1999, http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/just-the-facts.pdf, ανακτήθηκε στις 2010-05-14
- ↑ Glassgold, JM (2009-08-01), Report of the American Psychological Association Task Force on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation, American Psychological Association, http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/therapeutic-response.pdf, ανακτήθηκε στις 2009-09-24
- ↑ Memorandum of Understanding on Conversion Therapy in the UK, January 2015, http://www.psychotherapy.org.uk/UKCP_Documents/policy/MoU-conversiontherapy.pdf, ανακτήθηκε στις 2015-01-19
- ↑ General Medical Council supports Memorandum on conversion therapy in the UK, January 2015, http://www.gmc-uk.org/news/26043.asp, ανακτήθηκε στις 2015-01-19
- ↑ Professional Standards Authority supports action by Accredited Registers on Conversion Therapy, January 2015, http://www.professionalstandards.org.uk/footer-pages/news-and-media/latest-news/news-article?id=db1f5a9e-2ce2-6f4b-9ceb-ff0000b2236b, ανακτήθηκε στις 2015-01-19
- ↑ "The Surgeon General's call to Action to Promote Sexual Health and Responsible Sexual Behavior", A Letter from the Surgeon General U.S. Department of Health and Human Services, U. S. Department of Health and Human Services, http://www.surgeongeneral.gov/library/sexualhealth/call.htm#III, ανακτήθηκε στις 2007-03-29