Ιμαρέτι
Το ιμαρέτι (τουρκικά: imaret, προφέρεται: [imaːˈɾet], πτωχοκομείο) είναι ένας από τους όρους που χρησιμοποιήθηκαν για τα δημόσια φτηνά εστιατόρια που χτίστηκαν σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 14ο έως το 19ο αιώνα.[1] Αυτά τα δημόσια εστιατόρια ήταν συχνά μέρος ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος που ήταν γνωστό ως βακούφι, το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει ξενώνες, τζαμιά, καραβανσεράι και κολέγια. Τα ιμαρέτ παρείχαν δωρεάν τροφή σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες ανθρώπων και σε ατυχή άτομα.[1] Τα ιμαρέτια δεν εφευρέθηκαν από τους Οθωμανούς, αλλά αναπτύχθηκαν από αυτούς ως εξαιρετικά δομημένα κτιριακά συγκροτήματα.[2] Παρ' όλ' αυτά, τα ιμαρέτια δείχνουν μια εκτίμηση των μουσουλμανικών θρησκευτικών διδασκαλιών για φιλανθρωπία που υπάρχει στο Κοράνι.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |