Πινακοθήκη Κουρτώ

Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ
Είδος	δημόσιο πανεπιστήμιο
Διεύθυνση	Courtauld Institute of Art, Somerset House, Strand, London, WC2R 0RN και The Strand, London, WC2R 0RN
Διοικητική υπαγωγή	Λονδίνο
Τοποθεσία	Λονδίνο
Χώρα	Ηνωμένο Βασίλειο
Έναρξη κατασκευής	1932 και 1  Νοεμβρίου 2002
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Η Πινακοθήκη Κουρτώ (Courtauld Gallery) είναι η συλλογή έργων τέχνης του Ινστιτούτου Τέχνης Κουρτώ (Courtauld Institute of Art), ενός αυτοδιοικούμενου κολλεγίου ανωτάτης εκπαίδευσης που υπάγεται στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με εξειδίκευση στην ιστορία της τέχνης, τη συντήρηση έργων τέχνης και τις σπουδές επιμέλειας. Από το 1989 το Ινστιτούτο και η πινακοθήκη στεγάζονται στο Σόμερσετ Χάουζ (Somerset House) επί της πολύβουης λεωφόρου Στραντ (Strand) του Λονδίνου. (Μετρό: Temple ή Charing Cross).

Ιστορικό ίδρυσης

Το 1932, ο Σάμιουελ Κουρτώ (Samuel Courtauld, 1876–1947), βιομήχανος υφασμάτων και φανατικός συλλέκτης έργων τέχνης, ο υποκόμης Λη του Φαίαρχαμ (Lee of Fareham, 1868–1947) και ο ιστορικός της Τέχνης Ρόμπερτ Ουίτ (Robert Witt), ίδρυσαν το Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ.

Η πινακοθήκη του Ινστιτούτου απαρτίστηκε από τις συλλογές των ιδρυτών Κουρτώ (διάσημα έργα των Γάλλων εμπρεσιονιστών και μετεμπρεσιονιστών ζωγράφων), Λη (έργα των μεγάλων αναγεννησιακών δασκάλων) και Ουίτ (επίσης παλαιοί Δάσκαλοι και σχέδια Άγγλων ζωγράφων). Στα κατοπινά χρόνια, η πινακοθήκη εμπλουτίστηκε με τη δωρεά της συλλογής του Άγγλου ζωγράφου Ρότζερ Φράι (Fry, 1866 – 1934), με πίνακες Γάλλων και άλλων ζωγράφων που έδρασαν πριν από τον α΄ παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και με το κληροδότημα Gambier – Parry, με λαμπρά έργα Ιταλών ζωγράφων του 14ου και 15ου αιώνα.

Οι συλλογές ζωγραφικής

"Οι χαρτοπαίκτες" (1892-95) του Πωλ Σεζάν

Μεταξύ των πιο αξιόλογων έργων του Ινστιτούτου Τέχνης Κουρτώ περιλαμβάνονται η αριστουργηματική «Στέψη της Παρθένου» (περ. 1390/91) του Ιταλού ζωγράφου από τη Σιένα Λορέντσο Μόνακο (Lorenzo Monaco, περ. 1370 – 1425), «Αδάμ και Εύα» (1526) του Λούκας Κράναχ του πρεσβύτερου (Cranach, 1472 – 1553), «Η Παναγία με το Βρέφος» (1525 -1527) του Παρμιτζανίνο (Parmigianino, 1503 – 1540) και η «Αποκαθήλωση» του Ρούμπενς (Rubens, 1577 – 1640), που είχε αποτελέσει πρότυπο για το ίδιο έργο που υπάρχει στο μεγάλο βωμό του καθεδρικού ναού της Αμβέρσας.

Η τόσο αντιπροσωπευτική συλλογή με έργα της ιμπρεσιονιστικής και μεταϊμπρεσιονιστικής γαλλικής τέχνης, που κατέχει το Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ, περιλαμβάνει: «Γυναίκα στο παράθυρο» (1875 – 1878) του Εντγκάρ Ντεγκά (Degas, 1834 – 1917), «Μπαρ στο Φολί – Μπερζέρ» (1882) του Εντουάρ Μανέ (Manet, 1832 – 1883), «Τοπίο στην Αρλ» (1889) και «Αυτοπροσωπογραφία με κομμένο αυτί» (1889) του Βίνσεντ βαν Γκογκ (Van Gogh, 1853 – 1890), «Νέα γυναίκα που πουδράρεται» (1890) και «Γέφυρα στο Κουρμπεβουά» (1886 – 1887) του Ζωρζ Σερά (Seurat, 1859 – 1891), «Η Ζαν Αβρίλ με γάντια» (1893) και «Στο σεπαρέ του “Rat Mort”» (1899) του Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Toulouse-Lautrec, 1864 – 1901), «Te Rerioa» (1897) και «Ποτέ πια – Nevermore» (1897) του Πωλ Γκωγκέν (Gauguin, 1848 – 1903), «Οι χαρτοπαίκτες» (1892-95), «Ο άνθρωπος με το τσιμπούκι» (περ. 1892), «Νεκρή φύση με ερωτιδέα» (1895), «Το βουνό Σαιντ-Βικτουάρ» και «Η λίμνη του Αννεσύ» (1896) του Πωλ Σεζάν (Cezanne, 1839 – 1906), «Το θεωρείο» (1874), «Πορτρέτο του Αμπρουάζ Βολάρ» (1908), «Γυναίκα που δένει τα κορδόνια της» (περ. 1916) και το μπρούντζινο γλυπτό «Η πλύστρα» (La Laveuse) του Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Renoir, 1841 – 1919), «Γυμνό καθισμένο» (περ. 1914) του Αμεντέο Μοντιλιάνι (Modigliani, 1884 – 1920) κ. ά.

Πηγές

• Σοφία Σφήκα: "Οι πρωτεύουσες της Ευρώπης: Λονδίνο, Οξφόρδη και Καίμπριτζ", σελ. 56 – 57, 'Εκδοση: Γραφείο Διοικητικών και Οικονομικών Μελετών και Εκδόσεων ΕΠΕ, Αθήνα, 1981.
• «ΛΟΝΔΙΝΟ» (Οδηγοί του Κόσμου), σελ. 117: «Πινακοθήκη Ινστιτούτου Κουρτό», Εκδόσεις Καθημερινή/Dorling Kindersley Ltd (ελληνική έκδοση), Αθήνα, 1998.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Courtauld Institute of Art στο Wikimedia Commons