Μαγνησίτης
 Μαγνησίτης. Προέλευση: Bahia, Βραζιλία | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Ανθρακικά |
| Χημικός τύπος | MgCO3 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 3 gr/cm3 |
| Χρώμα | Λευκό. Ενίοτε κιτρινωπό, καστανό ανοικτό ή τεφρό |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Τριγωνικό |
| Κρύσταλλοι | Σπάνιοι, μικροί σε ρομβόεδρα. Συνήθως στιφρά ή γαιώδη συσσωματώματα, μερικές φορές με λεπτοκοκκώδη υφή |
| Υφή | Στιφρή, κοκκώδης, γαιώδης, ενίοτε ινώδης ή πορώδης |
| Σκληρότητα | 3,5 - 4,5 |
| Σχισμός | {1011} τέλειος |
| Θραύση | Κογχώδης |
| Λάμψη | Υαλώδης, ενίοτε χωρίς λάμψη |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Ασθενής |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής, ανάλογα με την υφή αδιαφανής |
| Παρατηρήσεις | Ασθενής πράσινος φθορισμός σε υπεριώδη ακτινοβολία |
Ο μαγνησίτης ή λευκόλιθος είναι ανθρακικό ορυκτό του μαγνησίου. Το όνομά του προέρχεται από το μαγνήσιο (το βασικό συστατικό του) ή από το χρώμα του (λευκός λίθος). Αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά ορυκτά του μαγνησίου.
Εμφάνιση, παραγενέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ανευρίσκεται σε εξαλλοιώσεις σερπεντινών ή περιδοτίτη. Αποτελεί, επίσης, πρωτογενές ορυκτό ιζηματογενών και εκρηξιγενών πετρωμάτων. Απαντά σπάνια σε εβαπορίτες ή σε υδροθερμικές φλέβες και σε καρμπονατίτες.
Περιοχές στις οποίες ανευρίσκεται σε υψηλή καθαρότητα και εκμεταλλεύσιμος είναι ο Καναδάς (Οντάριο, Βρετ. Κολομβία), η Βραζιλία (περιοχή Brumado, Bahia), ΗΠΑ (Νεβάδα, Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον), ενώ σε πολύ μεγάλες ποσότητες απαντά στην επαρχία Λιάονινγκ στην Κίνα. Υπάρχει επίσης σε Τουρκία, Αίγυπτο, Αυστρία (Στυρία, Καρινθία), Ισπανία (Καταλωνία), Γερμανία (Σαξονία), Αφρική (Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ζάμπια, Νότια Αφρική). Στην Ελλάδα σημαντικά μελετημένα δείγματα απαντούν στη Μαγνησία, στη Χαλκιδική, στο Λαύριο και στη Λέσβο.
Ο τομέας μαγνησίτη στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης αποτελεί ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα του Ελλαδικού χώρου, με έντονη ερευνητική και παραγωγική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στις δεκαετίες 70 και 80 η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η εκμετάλλευσή του παρέχει διάφορα εμπορεύσιμα προϊόντα, όπως μαγνησίτη (ως εξορύσσεται), καυστική και δίπυρη μαγνησία καθώς και πυρίμαχες μάζες ή και πυρίμαχα. Όλα τα παραπάνω προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητας, περιζήτητα στη διεθνή αγορά[1].
Τα σημαντικότερα κοιτάσματα μαγνησίτη βρίσκονται στην Εύβοια και στη Χαλκιδική. Η Μυτιλήνη επίσης παρουσιάζει κοιτασματολογικό ενδιαφέρον για μαγνησίτη, ενώ μικρότερης σημασίας είναι οι περιοχές Ερμιονίδας, Γρεβενών και Κοζάνης, οι οποίες δεν έχουν ερευνηθεί ακόμα.
Η μεταλλευτική δραστηριότητα στον τομέα πραγματοποιείται κυρίως από την εταιρία ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ Α.Μ.Β.Ν.Ε.Ε. η οποία διαθέτοντας κοιτάσματα λευκολίθου και εγκαταστάσεις επεξεργασίας κυρίως στην περιοχή Χαλκιδικής, είναι αμιγώς εξαγωγική (στο 90%) και επιτυγχάνει παρά τον σημαντικό διεθνή ανταγωνισμό να διατηρείται ως η μεγαλύτερη εξαγωγική επιχείρηση προϊόντων λευκολίθου εντός της ΕΕ[2].
Επίσης, από το 2013 έχει επαναδραστηριοποιηθεί η εξορυκτική δραστηριότητα στο Μαντούδι Ευβοίας από την ΤΕΡΝΑ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ ΑΕ, η οποία εξαγόρασε την παλαιά ΒΙΟΜΑΓΝ στην περιοχή της Β. Ευβοίας και ήδη εφαρμόζει πρόγραμμα εκμετάλλευσης των γνωστών κοιτασμάτων λευκολίθου του Γερορέματος και του Κακάβου και την περαιτέρω αξιοποίησή τους για παραγωγή μαγνησίας στις εγκαταστάσεις των Φούρνων Μαντουδίου μετά από σχετικό εκσυγχρονισμό[3][4].
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Α., Φραγκίσκος (8 Νοεμβρίου 2014). «Ο τομέας λευκολίθου στην Ελλάδα». oryktosploutos.net. Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Τζαφέρης, Πέτρος (18 Αυγούστου 2014). «Η εξορυκτική/μεταλλουργική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Στατιστικά δεδομένα για τη διετία 2013-2012». oryktosploutos.net. Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Τζεφέρης, Πέτρος (30 Ιουνίου 2014). «Απολογισμός του 2013 για τα προϊόντα λευκολίθου και μαγνησίας». oryktosploutos.net. Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ «Αισιοδοξία από την επανεκκίνηση των μεταλλείων λευκόλιθου του Μαντουδίου». Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος. oryktosploutos.net. 23 Ιανουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
- Mindat.org
- Minerals.net
- Webmineral.com
- Ηandbook of Μineralogy{pdf}
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372