Λιμπρέτο

Εξώφυλλο του λιμπρέτου Αντρέα Σενιέ, το 1921 του Ουμπέρτο Τζορντάνο

Ο όρος λιμπρέτο (ή λιβρέτο) προέρχεται εκ της Ιταλικής libretto (ουσιαστικό) που αποτελεί υποκοριστικό του libro (= βιβλίο) και περιγράφει το βιβλίο που περιέχει το κείμενο μιας όπερας ή εν γένει ενός δραματικού έργου. Μπορεί να αποτελείται από στίχους ή πρόζα. Το πρώτο γνωστό λιμπρέτο είναι αυτό που γράφτηκε από τον Οττάβιο Ρινουτσίνι (Ottavio Rinuccini) για την όπερα Δάφνη, σε μουσική του Τζάκοπο Πέρι, η οποία παρουσιάστηκε το 1598.
Όλοι οι συγγραφείς λιμπρέτων ονομάζονται λιμπρετίστες, εξ αυτών, από τους πρώτους διάσημους, ήταν και ο Φελίτσε Ρομάνι (1788 - 1865). Στα ελληνικά αποδίδεται συνήθως και με τον όρο "ποιητικό κείμενο".

Ιστορικό

Η ιστορία του λιμπρέτου ξεκίνησε με την ιστορία της όπερας και είχε παίξει ήδη σημαντικό ρόλο στις πρώιμες μέρες αυτού του μουσικού είδους. Η σχέση μεταξύ συνθέτη και λιμπρέτου άλλαξε με τα χρόνια. Τον 18ο αιώνα, στη Γαλλία και στην Ισπανία , οι λιμπρετίστες ήταν σεβαστοί καλλιτέχνες που όλοι τους αναγνώριζαν ως ποιητές. Ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος, εκείνη την εποχή, ήταν ο Πιέτρο Μεταστάζιο, του οποίου τα λιμπρέτα μελοποιήθηκαν από πολλούς συνθέτες. Ειδικά την εποχή του Ρομαντισμού (τέλη του 18ου αιώνα) υπήρχαν συνθέτες, οι οποίοι έγραφαν οι ίδιοι το λιμπρέτο, όπως οι Άλμπερτ Λόρτσινγκ, Ρίχαρντ Βάγκνερ ή Αρρίγκο Μπόιτο.