Λουδοβίκος δε λα Θέρδα
| Λουδοβίκος δε λα Θέρδα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis de La Cerda (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1291 (περίπου) Βασίλειο της Γαλλίας |
| Θάνατος | 5 Ιουλίου 1348 Lamotte-du-Rhône |
| Τόπος ταφής | Monasterio de Santa Inés |
| Ψευδώνυμο | Louis d'Espagne |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Leonor Alonso Pérez de Guzmán y Coronel Guyotte d'Uzès (από 1346)[1][2][3] |
| Τέκνα | Ισαβέλλα δε λα Θέρδα Χουάν δε λα Θέρδα[4] Λουίς δε λα Θέρδα υ Πέρεθ δε Γκουθμάν |
| Γονείς | Αλφόνσος δε λα Θέρδα[4] και Μωντ ντε Μπριέν[4] |
| Αδέλφια | Ιωάννης Αλφόνσος δε λα Θέρδα Μαργαρίτα δε λα Θέρδα Αλφόνσος δε λα Θέρδα ο Ισπανός |
| Οικογένεια | House of la Cerda |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ναύαρχος της Γαλλίας |
Ο Λουδοβίκος δε λα Θέρδα, ισπαν. Luis de la Cerda (1291 - 5 Ιουλίου 1348) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας ήταν πρίγκιπας της Καστίλης, κόμης του Κλερμόν και ναύαρχος της Γαλλίας. Ο πάπας του έδωσε τον τίτλο του πρίγκιπα των Καναρίων Νήσων.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Αλφόνσου βαρόνου του Λουνέλ και της Ματίλντας/Μαχώς των Μπριεν, κόρης του Ιωάννη Β΄ κόμη του Ε[5].
Ο πάππος του Αλφόνσου, ο Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης & Λεόν αποφάσισε ο Αλφόνσος να κληρονομήσει τη Λεόν και ο Σάντσο Δ΄ την Καστίλη. Αλλά το 1284 ο Σάντσο Δ΄ εκτόπισε τον Αλφόνσο και τον εξόρισε, έτσι τα παιδιά του Αλφόνσου μεγάλωσαν στη Γαλλία. Ο Λουδοβίκος πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή στη Γαλλία στην υπηρεσία του βασιλιά και πολέμησε στον Εκατονταετή Πόλεμο υπέρ της Γαλλίας. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας τον περιέβαλε με το αξίωμα του κόμη του Κλερμόν & του Ταλμόν το 1338/9. Το 1340 ορίστηκε ναύαρχος της Γαλλίας. Τον αποκαλούσαν "της Ισπανίας (de España)".
Πρίγκιπας των Μακαρίων (Καναρίων) Νήσων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αν και ήταν γνωστά στους Έλληνες από την αρχαιότητα, τα νησιά πρακτικά δεν είχαν επαφή με την Ευρώπη ως τον 14ο αι., οπότε ο Γενουάτης Λανσελότο Μαλσέλο έπεσε επάνω στη νήσο Λανθαρότε. Ο Αλφόνσος Δ΄ της Πορτογαλίας χρηματοδότησε αποστολή για τη χαρτογράφησή τους. Τότε περιγράφτηκαν οι ιθαγενείς κάτοικοί τους, οι Γουάντσες και άνοιξε η όρεξη των εμπόρων για σκλάβους. Πρώτοι έτρεξαν έμποροι από τη Μαγιόρκα.
Ο Λουδοβίκος ήταν τότε πρέσβης της Γαλλίας στην Αβινιόν και πρότεινε στον πάπα Κλήμη ΣΤ΄ το πιο ευνοϊκό σχέδιο κατάκτησης και εκχριστιανισμού. Έτσι το 1344 ο πάπας εξέδωσε βούλα και παραχώρησε τα νησιά στον Λουδοβίκο και τους απογόνους του με τον τίτλο του πρίγκιπα των Μακάρων (Infante de la Fortuna)[6] με αντάλλαγμα τον εκχριστιανισμό των Γουάντσες και την πληρωμή 400 φλωρινίων κατ' έτος[7]. Στα 11 νησιά δόθηκαν φανταστικά ονόματα: Καναρία, Ατλαντική, Εσπερίδα, Γοργόνα, κά[8].
Στον Λουδοβίκο ο πάπας έδωσε το στέμμα και το σκήπτρο, ενώ μία έφιππη πομπή ανακοίνωσε στις οδούς της Αβινιόν το νέο[9]. Ο πάπας εξέδωσε το 1345 νέα βούλα, όπου η κατάκτηση των Νήσων χαρακτηριζόταν Σταυροφορία και όποιος συμμετείχε θα είχε άφεση αμαρτιών[10]. Έστειλε επιστολές στις γύρω χώρες, ζητώντας την αναγνώριση του τίτλου και τη συνδρομή τους. Οι βασιλείς της Πορτογαλίας[11] και της Καστίλης[12] διαμαρτυρήθηκαν, λέγοντας ότι είχαν από παλιά δικαιώματα στα νησιά και ήταν εχθρικοί στην αποστολή[13]. Μόνο ο Πέτρος Ε΄ της Αραγωνίας του διέθεσε μερικές γαλέρες. Όμως το 1346 ξεκίνησε ο Εκατονταετής Πόλεμος και ο Λουδοβίκος απασχολήθηκε, υπηρετώντας τον Γάλλο βασιλιά ως το 1348, που απεβίωσε. Έτσι η αποστολή δεν ξεκίνησε· παρ' όλα αυτά οι γαλέρες πήγαν με δική τους απόφαση, αλλά απωθήθηκαν απ΄τους ιθαγενείς[14]. Το 1360 αναφέρεται μία αποστολή Αραγωνέζων[14].
Ο Λουδοβίκος τάφηκε στο αββαείο του Σαιν-Ζιλ στο Κανγκεντόκ. Αν και ο πάπας όριζε, ότι ο τίτλος θα έπαυε αν η αποστολή δεν γινόταν μέσα σε πέντε έτη, ωστόσο ο τίτλος πέρασε στον γιο του Λουδοβίκο και μετά στην κόρη του Ισαβέλλα[15].
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε πρώτα το 1306 τη Ελεονώρα, κόρη του Αλόνθο Πέρεθ δε Γκουθμάν και είχε τέκνα, που έφεραν το επώνυμο δε λα Θέρδα υ Γκουθμάν:
- Λουδοβίκος π. 1325-1383, πρίγκιπας του Φορτούνα (Μακαρίων) και κόμης του Ταλμόν.
- Ιωάννης 1327-1357, κύριος του Πουέρτο δε Σάντ Μαρία & Γκιμπραλεόν.
- Ισαβέλλα π. 1329-1382, κυρία του Πουέρτο δε Σάντα Μαρία, παντρεύτηκε πρώτα τον Ροντρίγκο Πέρεθ Πόνθε δε Λεόν και μετά τον Μπερνάλ των Φουά κόμη του Μεντιναθέλι (γιού του Γκαστόν Γ΄ κόμη της Φουά).
Όταν απεβίωσε η Ελεονώρα, ο Λουδοβίκος έκανε δεύτερο γάμο με τη Γκυγιότ ντ'Ουζέ, κόρη του Ροβέρτου Α΄ υποκόμη του Ουζέ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Από μία μη νόμιμη σχέση είχε ένα φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Χουάν δε Εσπάνια γενν. 1347.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Λουδοβίκου δε λα Θέρδα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Αναφορές σε Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.persee .fr /docAsPDF /hispa _0007-4640 _1913 _num _15 _1 _1804 .pdf. - ↑ books
.google .fr /books?hl=fr&id=kFoRAQAAIAAJ&q=Guiote #v=onepage&q=Jehan%20d'Uz%C3%A8s%20n%C3%AEmes&f=false. σελ. 69. - ↑ gallica
.bnf .fr /ark: /12148 /bpt6k74557q /f320 .image .r=Uzes. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Masnata y de Quesada, David E. (1985). «La Casa Real de la Cerda». Estudios Genealógicos y Heráldicos (Madrid: Asociación Española de Estudios Genealógicos y Heráldicos): pp. 169–229
- ↑ A copy of Pope Clement VI's bull Tuae devotionis sinceritas (15 Nov 1344) granting the Canaries to Luis de la Cerda is found in Monumenta Henricina vol. 1 (p.207). See also Viera y Clavijo, p.268
- ↑ Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ MH, vol.1 p.208-09
- ↑ Viera y Clavijo, p.271; Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ Pope Clement VI's bull Prouenit ex tue of indulgences (Jan 1345) is found MH, v.1, p.228
- ↑ For Alfonso IV's protest (Feb 1345), see MH, v. 1,(p.231)
- ↑ For the reply of Alfonso XI (Mar 1345) see MH, vol. 1 p.234. See also Meliá (p.45).
- ↑ Viera y Clavijo, p.272; Jiménez de la Romera, p.22
- ↑ 14,0 14,1 Jiménez de la Romera, p.36
- ↑ Viera y Clavijo, p.273n
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Monumenta Henricina, (1960–1967), Manuel Lopes de Almeida, Idalino Ferreira da Costa Brochado and Antonio Joaquim Dias Dinis, editors, Coimbra. vol. 1 (1143–1411)
- Fernández-Armesto, F. (2007) Before Columbus: exploration and colonisation from the Mediterranean to the Atlantic 1229-1492. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
- Meliá, Juan Tous (2000) Guía histórica del Museo Militar Regional de Canarias Tenerife. online
- Jiménez de la Romera, W. (1868) Crónica de las Islas Canarias Madrid: Rubio, Grily y Vitturi.
- Viera y Clavijo, José de (1772) Noticias de la Historia General de las Islas Canarias. Madrid. 4 volúmes. vol. 1