Λυγουριό Αργολίδας
Συντεταγμένες: 37°36′52″N 23°2′10″E / 37.61444°N 23.03611°E
| Λυγουριό | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αργολίδας |
| Δημοτική Ενότητα | Ασκληπιείου |
| Γεωγραφία | |
| Υψόμετρο | 370 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 2.197 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 210 52 |
| Τηλ. κωδικός | 2753 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Λυγουριό (και Λιγουριό) είναι κωμόπολη του νομού Αργολίδας. Βρίσκεται στην ενδοχώρα του νομού, στην επαρχία Ναυπλίας, μεταξύ Ναυπλίου και Επιδαύρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 370 μέτρων στους πρόποδες του όρους Αραχναίο. Το Λυγουριό αποτελούσε έδρα του τέως Δήμου Ασκληπιείου ενώ σήμερα είναι έδρα του Δήμου Επιδαύρου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2021 είναι 2.197 κάτοικοι.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Λυγουριό είναι χτισμένο κοντά στη Λήσσα, αρχαία πόλη των Επιδαύριων.[2] Στην πόλη αυτή υπήρχε ναός της θεάς Αθηνάς όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Τα ίχνη της Λήσσας χάνονται στον χρόνο. Σταδιακά κατά τον μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε νέους πληθυσμούς και δημιουργήθηκε το Λυγουριό. Το χωριό αναφέρεται για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα αλλά όπως μαρτυρούν οι βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής κατοικούταν αρκετά χρόνια πριν. Η προέλευση της ονομασίας του είναι άγνωστη. Το Λυγουριό συμμετείχε στην επανάσταση του 1821 και κάτοικοι από το Λυγουριό έλαβαν μέρος στην πολιορκία του Παλαμηδίου. Σύμφωνα με τον Αντώνιο Μηλιαράκη, τη δεκαετία του 1880 ζούσαν στο Λιγουριό 170 οικογένειες.[3]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Λυγουριό είναι ο κοντινότερος οικισμός στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου και στον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου. Απέχει από τον αρχαιολογικό χώρο ένα περίπου χιλιόμετρο και κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου που διεξάγεται το Φεστιβάλ Επιδαύρου, το Λυγουριό δέχεται πολλούς επισκέπτες. Αξιοθέατο επίσης της περιοχής του Λυγουριού είναι τα δώδεκα βυζαντινά εκκλησάκια που είναι χτισμένα μέσα στα όρια του οικισμού και στην ευρύτερη περιοχή,[4] αλλά και τα ερείπια της πυραμίδας του Λυγουριού, μία από τις τρεις πυραμίδες που αναφέρει ο Παυσανίας, στην περιοχή της Αργολίδας.[5]
Το Λυγουριό διαθέτει επίσης το «Μουσείο Κωτσιομύτη Φυσικής Ιστορίας» που ιδρύθηκε το 1993 από τους Βασίλειο Ν. Κωτσιομύτη και Αναστασία Σαρρή-Κωτσιομύτη, το 1993. Διαθέτει συλλογές των απολιθωμάτων των αμμωνιτών και των ιππουριτών. Μεγάλο μέρος των απολιθωμάτων των αμμωνιτών προέρχονται από την περιοχή του Λυγουριού.
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Λυγουριό είχε σημαντική πληθυσμιακή αύξηση από το 1879 μέχρι και το 1920, ύστερα είδε μία μεγάλη μείωση το 1928 και απο το 1940 και μέχρι και το 2001 είχε πάλι αύξηση. Στην τελευταία απογραφή ο πληθυσμός του μειώθηκε ελαφρά.
Διάγραμμα ιστορικής εξέλιξης πληθυσμού από το 1879
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ «Περιοδικό Αρχαιολογία, άρθρο της αρχαιολόγου Σοφίας Σαρρή» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ Αντωνίου Μηλιαράκη, Γεωγραφία πολιτική νέα και αρχαία του νομού Αργολίδος και Κορινθίας. Μετά γεωγραφικού πίνακος του νομού, Βιβλιοπωλείον Εστίας, Εν Αθήναις 1886, σελ. 86.
- ↑ Δήμος Ασκληπιείου: τα βυζαντινά ξωκκλήσια[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Δήμος Ασκληπιείου: η πυραμίδα του Λυγουριού[νεκρός σύνδεσμος]