Μαγνητική διαπερατότητα

Μαγνητική διαπερατότητα μ ( perméabilité ) ονομάζεται και είναι ο λόγος της έντασης της μαγνητικής επαγωγής προς την ένταση του μαγνητικού πεδίου σε ένα σημείο του χώρου. Η μαγνητική διαπερατότητα είναι καθαρός αριθμός. Η μαγνητική διαπερατότητα χαρακτηρίζει τις μαγνητικές ιδιότητες των υλικών , τα οποία ανάλογα προς την τιμή αυτής προσδιορίζονται σε παραμαγνητικά , διαμαγνητικά και μαγνητικά ή σιδηρομαγνητικά υλικά.

• Η μαγνητική διαπερατότητα του κενού έχει την τιμή 4π*10^-7 μονάδες μέτρησης Νs^2/C^2
• Παραμαγνητικά υλικά είναι το μαγγάνιο (Mn), το χρώμιο (Cr), το παλλάδιο (Pd), ο λευκόχρυσος (Pt), το αργίλιο (Al) των οποίων η μαγνητική διαπερατότητα είναι λίγο μεγαλύτερη της μονάδας.
• Διαμαγνητικά υλικά είναι το βισμούθιο (Bi), το αντιμόνιο (Sb), ο ψευδάργυρος (Zn), ο μόλυβδος (Pb), το θείο (S), ο χρυσός (Au), ο χαλκός (Cu), ο άργυρος (Ag), ο άνθρακας (C) , των οποίων η μαγνητική διαπερατότητα είναι μικρότερη της μονάδος και τέλος τα
• Σιδηρομαγνητικά υλικά είναι ο σίδηρος (Fe), το νικέλιο (Ni), το κοβάλτιο (Co) και τα μαγνητικά κράματα των οποίων η μαγνητική διαπερατότητα είναι πολύ μεγαλύτερη της μονάδας.