Μιχαήλ Σισίνης

Μιχαήλ Σισίνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	18ος αιώνας ή 19ος αιώνας; Γαστούνη Ηλείας
Θάνατος	1856;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα; Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; στρατιωτικός
Οικογένεια
Γονείς	Γεώργιος Σισίνης και Υακίνθη Σταθακοπούλου
Αδέλφια	Χρύσανθος Σισίνης; Βικτωρία Σισίνη
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Ελληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	αντιστράτηγος
	δεδομένα

Ο Μιχαλάκης Σισίνης (πέθανε το 1856) ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός της Ελλάδας.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Γαστούνη, ήταν γιος του Γεωργίου Σισίνη και της Υακίνθης Σταθακοπούλου. Αδελφός του ήταν ο Χρύσανθος Γ. Σισίνης. Ήταν παντρεμένος με την Ταρσία, αδελφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου με την οποία δεν απέκτησε παιδιά και πέθανε σε νεαρή ηλικία. Από δεύτερο γάμο απέκτησε τον Χρύσανθο Μ. Σισίνη και ένα ακόμα παιδί που πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης πήρε μέρος σε πολλές μάχες με τα στρατιωτικά σώματα του πατέρα και του αδελφού του επειδή ήταν ανήλικος και δεν μπορούσε να συγκροτήσει δικό του στρατιωτικό σώμα. Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου διέφυγε τη σύλληψη σαν οπαδός του Κολοκοτρώνη και κατέφυγε στη Ζάκυνθο, σε αντίθεση με τον πατέρα και τον αδελφό του που φυλακίστηκαν. Εκεί ο Σισίνης έγινε μέλος πειρατικού πλοίου και συνέχισε τον αγώνα κατά των Οθωμανών.

Αιχμαλωτίστηκε από τους Άραβες κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στη Γαστούνη μαζί με τον Διονύσιο Διάκο και άλλους στο Χλεμούτσι^[1]^[2].

Με την άφιξη του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο κλείστηκε στο Χλεμούτσι μαζί με 300 άντρες και 1500 αμάχους όπου πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς. Παραδόθηκαν στις 5 Μαΐου, ύστερα από 3 βδομάδες πολιορκίας. Ο Σισίνης απελευθερώθηκε μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου.

Στις 7 Απριλίου 1826, η Τρίτη Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο τον αναφέρει ως αντιστράτηγο στο σχέδιο για να σωθεί το Μεσολόγγι (το οποίο στο μεταξύ έπεσε τρεις ημέρες μετά)^[3].

Μετά την απελευθέρωση ακολούθησε στρατιωτική καριέρα κι έγινε επί Καποδίστρια ίλαρχος του ιππικού και επί Όθωνα μοίραρχος της Χωροφυλακής.

Πηγές

Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
Αναστάσιος Γούδας (1870–1875). Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, T. 7 - Πολιτικοί άνδρες. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011.

Παραπομπές

↑ "Μιχαλάκης Σισίνης" -Βικιπαίδεια&pg=PA368#v=onepage&q&f=false Άπαντα Κολοκοτρώνη, τόμος 1, εισαγωγή Έλλης Αλεξίου, Εκδ. Γ. Μέρμηγκας, Ιστορικές εκδόσεις 1821, 1977, σελ. 368
↑ Χρυσανθόπουλος, 1888
↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832», Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Τόμος Ε', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 39

Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης (1821) χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] "Μιχαλάκης Σισίνης" -Βικιπαίδεια&pg=PA368#v=onepage&q&f=false Άπαντα Κολοκοτρώνη, τόμος 1, εισαγωγή Έλλης Αλεξίου, Εκδ. Γ. Μέρμηγκας, Ιστορικές εκδόσεις 1821, 1977, σελ. 368

[2] Χρυσανθόπουλος, 1888

[3] «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832», Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Τόμος Ε', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 39

[1]

[2]

[3]