Μουράτ Γ΄
| Μουράτ Γ΄ مراد ثالث | |
|---|---|
| Χαλίφης του Ισλάμ Υπηρέτης των δύο Ιερών Προσκυνημάτων Καίσαρας των Ρωμαίων Ηγέτης των πιστών | |
 | |
| Περίοδος | 15 Δεκεμβρίου 1574 - 16 Ιανουαρίου 1595 (21 έτη & 1 μήνα) |
| Προκάτοχος | Σελίμ Β΄ |
| Διάδοχος | Μωάμεθ Γ΄ |
| Γέννηση | 4 Ιουλίου 1546 Μανίσα, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 16 Ιανουαρίου 1595 (48 ετών) Τοπ Καπί, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Τόπος ταφής | Τουρμπές Μουράτ Γ΄, Αγία Σοφία, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Σύζυγος | Σαφιγιέ Σουλτάνα Σεμσιρουχσάρ Χατούν Μιχριμπάν Χατούν Σαχιχουμπάν Χατούν Ναζπερβέρ Χατούν Φαχριγιέ Χατούν Φουλανέ Χατούν |
| Επίγονοι | Μωάμεθ Γ΄ Σουλτάν Γιαχιά Αϊσέ Σουλτάνα Μιχριμάχ Σουλτάνα Φαχριγιέ Σουλτάνα |
Πλήρες όνομα | |
Μουράτ μπιν Σελίμ Σαχ Χαν | |
| Οίκος | Οσμανίδων |
| Πατέρας | Σελίμ Β΄ |
| Μητέρα | Νουρμπανού Σουλτάνα |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Μουράτ Γ΄ (τουρκικά: III. Murad, 4 Ιουλίου 1546 - 16 Ιανουαρίου 1595) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1574 έως το 1595.
Η βασιλεία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1546. Ήταν ο πρώτος γιος του Σουλτάνου Σελίμ Β΄ και της Νουρμπανού Σουλτάν, τον οποίο διαδέχτηκε το 1574.[1]:21–22
Η εξουσία του υποσκάφτηκε από επιρροές του χαρεμιού και συγκεκριμένα αρχικά της μητέρας του Νουρμπανού Σουλτάν και έπειτα της συζύγου του Σαφιγιέ Σουλτάν. Ο Μεγάλος Βεζίρης Μεχμέτ Σοκολού Πασάς, ο οποίος κατείχε το αξίωμα από την εποχή του πατέρα του, τον βοήθησε να κρατήσει την εξουσία, μέχρι που δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 1579.[2]
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του μετέφερε δυο μεγάλα αλαβάστρινα δοχεία από την Πέργαμο και τα τοποθέτησε στο Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε επίσης από εκτεταμένους πολέμους με το Ιράν και την Αυστρία, καθώς και από οικονομική και θεσμική παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1595 κατά τη διάρκεια εκστρατείας. Τάφηκε σε έναν τουρμπέ (τάφος) στην αυλή της Αγίας Σοφίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μωάμεθ Γ΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύζυγοι
- Χασεκί Μελικέ Σαφιγιέ Βαλιντέ Σουλτάν
- Σεμσιρουχσάρ Χατούν
- Μιχριμπάν Χατούν
- Σαχιχουμπάν Χατούν
- Ναζπερβέρ Χατούν
- Φαχριγιέ Χατούν
- Φουλανέ Χατούν
Παιδιά
- Φατμά Σουλτάν (1565-1620), κόρη της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Χιουμασάχ Σουλτάν (1565-?) κόρη της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Μωάμεθ Γ΄ (1566-1603), γιος της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Αϊσέ Σουλτάν (1567-1605), κόρη της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Ηγεμόνας Οσμάν (1573-1587)
- Μιχριμάχ Σουλτάν (1576-?), κόρη της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Ηγεμόνας Μουσταφά (1578-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Βαγιαζήτ (1579-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Αμπντουλάχ (1580-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Σελίμ (1581-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Χατιτζέ Σουλτάν (1584-?)
- Ηγεμόνας Σουλεϊμάν (1585-1585)
- Ηγεμόνας Τζιχανγκίρ (1585-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Αμπντουραχμάν (1585-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Σουλτάν Γιαχιά (1585-1649), γιος μιας Βυζαντινής πριγκίπισσας από τη δυναστεία των Κομνηνών
- Ηγεμόνας Χασάν (1586-1591)
- Ηγεμόνας Αχμέτ (1586-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Γιακούπ (1587-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Φαχριγιέ Σουλτάν (1592-1656) κόρη της Σαφιγιέ Σουλτάν
- Ηγεμόνας Αλεμσάχ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Γιουσούφ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Χουσείν (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Κορκούτ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Αλί (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Ισχάκ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Ομέρ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Αλαεντίν (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ηγεμόνας Νταβούτ (?-1595) - Δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του, Μωάμεθ Γ΄, μετά την άνοδό του στον θρόνο
- Ρουκιγιέ Σουλτάν (?-?), κόρη της Σεμσιρουχσάρ Χατούν
- Φετχιγιέ Σουλτάν (?-?)
Ο Μουράτ ήταν φημισμένος γυναικάς. Είχε αποκτήσει από τα σκλαβοπάζαρα περισσότερα από 1.200 και ομορφότερα κορίτσια για το χαρέμι του, το οποίο θεωρούνταν από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Του άρεσε να βλέπει τα κορίτσια να παίζουν γυμνά κατά τη διάρκεια του μπάνιου τους, ενώ πολλές φορές εφεύρισκε ο ίδιος παιχνίδια για να παίξουν. Ενώ η Αυτοκρατορία του παρήκμαζε, αυτός σύχναζε με τις ώρες στο χαρέμι του. Αυτός ο τρόπος ζωής του έδωσε την πατρότητα περισσότερων από 28 παιδιών.[3][4][5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Felek, Özgen. (2010). Re-creating image and identity: Dreams and visions as a means of Murad III's self-fashioning. PhD Thesis. University of Michigan. Ann Arbor: ProQuest/UMI. (Publication No. 3441203).
- ↑ «Murad III | Ottoman sultan» (στα αγγλικά). Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/biography/Murad-III#ref16049. Ανακτήθηκε στις 2018-11-13.
- ↑ Maria Pia Pedani Fabris, Alessio Bombaci (2010). Inventory of the Lettere E Scritture Turchesche in the Venetian State Archives. BRILL. σελ. 26. ISBN 978-90-04-17918-9.
- ↑ Petruccioli, Attilio (1997). Gardens in the Time of the Great Muslim Empires: Theory and Design. E. J. Brill. σελ. 50. ISBN 978-90-04-10723-6.
- ↑ Peirce, Leslie P. (1993). The imperial harem : women and sovereignty in the Ottoman Empire. New York. σελίδες 94–95, 259. ISBN 0-19-507673-7. OCLC 27811454.
