Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού
ΣκηνοθεσίαΣτίβεν Σπίλμπεργκ
ΠαραγωγήParamount Pictures
ΣενάριοΓουίλαρντ Χούικ
Γκλόρια Κατζ
ΠρωταγωνιστέςΧάρισον Φορντ[1][2][3], Κέιτ Κάπσο[1][2][3], Κε Χούι Κουάν[2][4][5], Αμρίς Πουρί[2][6][4], Ρόσαν Σεθ[2][4][7], Φίλιπ Στόουν[2][4][7], Ρόι Τσιάο[2][4][7], D. R. Nanayakkara, Νταν Ακρόιντ[2][4][7], Τζορτζ Λούκας[2][8], Στίβεν Σπίλμπεργκ[2][8], Ντέιβιντ Γιπ[2][4][7], Φρανκ Μάρσαλ[2], Πατ Ρόουτς[2][7][8], Ρικ Γιανγκ[2][4][7], Ρον Τέιλορ, Κέιτι Λι, Καθλίν Κένεντι και Τρες Μακνίλ
ΜουσικήΤζον Γουίλιαμς
ΦωτογραφίαΝτάγκλας Σλόκομπ
ΜοντάζΜάικλ Καν
ΕνδυματολόγοςΆντονι Πάουελ
Εταιρεία παραγωγήςLucasfilm και Paramount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures, MOKÉP, United International Pictures, Netflix, Xfinity Streampix και Disney+
Πρώτη προβολήCountry flag 23 Μαΐου 1984
Διάρκεια118 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[9]
ΓλώσσαΑγγλικά
ΠροηγείταιΟ Ιντιάνα Τζόουνς και Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού
ΈπεταιΟ Ιντιάνα Τζόουνς και Η Τελευταία Σταυροφορία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού (αγγλικά: Indiana Jones and the Temple of Doom) είναι περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής, του 1984. Είναι η δεύτερη ταινία της σειράς Ιντιάνα Τζόουνς και στη σκηνοθεσία και στον πρωταγωνιστικό ρόλο επιστρέφουν οι Στίβεν Σπίλμπεργκ και Χάρισον Φορντ αντίστοιχα. Αυτή τη φορά ο Ιντιάνα Τζόουνς φτάνει στην Ινδία και ένα απελπισμένο χωριό τού ζητάει να βρει μια μαγική πέτρα. Εκείνος δέχεται και κατά τη διάρκεια της αναζήτησής του θα πέσει πάνω σε μια αίρεση που σχετίζεται με τη δουλεία παιδιών, τη μαύρη μαγεία και την ανθρωποθυσία. Η πλοκή της προηγείται χρονικά αυτής της ταινίας Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου του 1984 με μεγάλη ανταπόκριση στα ταμεία, αλλά αντίθετα με το πρώτο φιλμ οι κριτικές ήταν μεικτές.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία αρχίζει στη Σανγκάη του 1935, στο νάιτ κλαμπ Όμπι-Ουάν. Ο αρχαιολόγος Δρ. Τζόουνς (γνωστός ως Ιντιάνα Τζόουνς) έχει συμφωνήσει με τον γκάνγκστερ Λάο Τσε να του παραδώσει τα λείψανα του αυτοκράτορα Νουρχάτσι και να πάρει για αντάλλαγμα ένα μεγάλο διαμάντι. Η ανταλλαγή όμως τελικά δεν θα γίνει: δίχως να ξέρει, ο Τζόουνς πίνει ένα δηλητηριασμένο ποτό και ο Λάο, που έχει το αντίδοτο, φανερώνει ότι δεν έχει σκοπό να του δώσει ούτε αυτό, ούτε το διαμάντι. Ο Γου Χαν, φίλος του Τζόουνς, προσπαθεί να τον βοηθήσει, αλλά οι γκάνγκστερ του Λάο Τσε τον πυροβολούν. Προκαλώντας μια χαώδη κατάσταση στο νάιτ κλαμπ, ο Τζόουνς τελικά καταφέρνει να ξεφύγει μαζί με την τραγουδίστρια Γουίλυ Σκοτ, η οποία στο μεταξύ (ψάχνοντας το διαμάντι) είχε αποκτήσει το αντίδοτο. Έξω από το Όμπι-Ουάν ξεκινά κυνηγητό με τους γκάνγκστερ. Ο Τζόουνς και η Σκοτ καταφέρνουν να ξεφύγουν με αυτοκίνητο που οδηγεί άλλος ένας βοηθός του αρχαιολόγου: ο «Πιτσιρίκος», ένας μικρός Κινέζος.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο και σίγουροι ότι είναι πλέον ασφαλείς, παίρνουν αεροπλάνο με προορισμό το Δελχί. Το αεροπλάνο όμως ανήκει στον Λάο Τσε και έτσι την ώρα που κοιμούνται, οι πιλότοι τους εγκαταλείπουν παίρνοντας μαζί τους όλα τα αλεξίπτωτα και αφήνοντας το αεροσκάφος δίχως καύσιμα πάνω από τα Ιμαλάια. Η Γουίλι όμως ξυπνάει εγκαίρως και προειδοποιεί τους υπόλοιπους. Δίχως να έχουν άλλη επιλογή μπαίνουν σε μια λαστιχένια βάρκα και πηδούν από το αεροσκάφος, που δευτερόλεπτα μετά πέφτει και διαλύεται πάνω σε ένα βουνό. Οι επιβάτες επιβιώνουν την «προσγείωση» τους με τη βάρκα, η οποία βρίσκει την πορεία της στις απότομες πλαγιές του χιονισμένου βουνού, πέφτει σε βαθύ καταρράκτη και τελικά βγάζει τον Τζόουνς και την παρέα του στην όχθη ενός ποταμού της Ινδίας, όπου συναντούν έναν γέρο Ινδό.

Αυτός τους παίρνει μαζί τους στο χωριό του. Οι κάτοικοι του χωριού τους φιλοξενούν και τους διηγούνται ότι ο νέος μαχαραγιάς του Πάνκοτ Ζάλιμ Σιγκ τους έκλεψε τα παιδιά του χωριού για να τα χρησιμοποιήσει σε εξαναγκαστική εργασία στα ορυχεία του. Επίσης πήρε τη Σιβαλίγκα, την ιερή πέτρα που προστατεύει το χωριό. Πιστεύουν ότι οι ξένοι οδηγήθηκαν στο χωριό από τον θεό Σίβα για να πάνε στα ανάκτορα του Πάνκοτ, να απελευθερώσουν τα παιδιά και να επιστρέψουν τη Σιβαλίγκα. Αφού ένα βράδυ ο Τζόουνς ανακαλύπτει ένα αγόρι, που κατάφερε να δραπετεύσει από το ανάκτορο του Πάνκοτ, αποφασίζει να βοηθήσει τους χωριανούς.

Μετά από κουραστικό και περιπετειώδες ταξίδι μέσα στη ζούγκλα φτάνει με την παρέα του στο ανάκτορο του Πάνκοτ. Ο Τσάταρ Λαλ, ο πρωθυπουργός του μαχαραγιά του Πάνκοτ, τους δέχεται και τους καλεί σε γεύμα. Είναι εκεί επίσης ο βρετανός διοικητής του 11ου Ειδικού Σώματος Μπλάμπερτ, για επιθεώρηση σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Στο μεταξύ η Γουίλι έχει εντυπωσιαστεί από το παλάτι και τα πλούτη του μαχαραγιά, ο οποίος όμως τελικά αποδεικνύεται ότι είναι ακόμη μικρό αγόρι.

Ο Τζόουνς συζητά με τον διοικητή και τον πρωθυπουργό για τους Θάγκι, οι οποίοι δρούσαν πριν έναν αιώνα στο Πάνκοτ και λάτρευαν τη θεά Κάλι κάνοντας ανθρωποθυσίες και για τους οποίους όπως λέει δεν έπαψαν να ακούγονται ιστορίες. Ο Μπλάμπερτ επιμένει ότι ο βρετανικός στρατός τους εξολόθρευσε όλους, ο πρωθυπουργός όμως νιώθει προσβεβλημένος. Τελικά μεσολαβεί ο μαχαραγιάς λέγοντας ότι ντρέπεται για αυτά που έγιναν στο παρελθόν και υπόσχεται ότι δε θα συμβούν ποτέ ξανά στο βασίλειό του. Ο Τζόουνς ζητά συγνώμη.

Μετά το γεύμα προσπαθεί να πλησιάσει τη Γουίλι, γλιτώνει όμως παρά τρίχα από απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του από έναν άγνωστο που τον περιμένει στο δωμάτιο του. Κατόπιν ανακαλύπτει ένα κρυφό διάδρομο, ο οποίος είναι γεμάτος παγίδες. Φτάνοντας με την παρέα του στο τέλος του διαδρόμου, βρίσκει έναν υπόγειο ναό, όπου γίνεται μάρτυρας τελετής ανθρωποθυσίας των Θάγκι. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονται ο μαχαραγιάς και ο πρωθυπουργός του Πάνκοτ. Επίσης ανακαλύπτουν εκεί την ιερή πέτρα του χωριού, δίπλα σε δυο άλλες. Τα παιδιά του χωριού χρησιμοποιούνται ως εργάτες στα ορυχεία, όπου ψάχνουν τις υπόλοιπες δύο των συνολικά πέντε ιερών πετρών, ώστε οι αιμοβόροι Θάγκι να γίνουν παντοδύναμοι.

Αυτοί όμως ανακαλύπτουν τον Τζόουνς και την παρέα του και τους χωρίζουν. Στέλνουν τον πιτσιρίκο στα ορυχεία με τα άλλα παιδιά και αποφασίζουν να θυσιάσουν τη Γουίλι. Τον Τζόουνς τον αναγκάζουν να πιει το αίμα της Κάλι και κατόπιν πέφτει στον «μαύρο ύπνο Κάλι-Μα», γίνεται δηλαδή άθελά του ένας από τους Θάγκι και αρχίζει τις προετοιμασίες για τη θυσία της Γουίλι. Ο πιτσιρίκος καταφέρνει να ξεφύγει από τα ορυχεία και εγκαίρως συνεφέρει τον Τζόουνς με ένα δαυλό. Ο Τζόουνς σώζει τη Γουίλι και παίρνει μαζί του τις τρεις ιερές πέτρες.

Ξεκινά ένα ανελέητο κυνηγητό, στο τέλος του οποίου ο σαμάνος των Θάγκι σκοτώνεται και ο βρετανικός στρατός σώζει τον Τζόουνς και την παρέα του και διαλύει τους Θάγκι. Επιστρέφουν τα παιδιά και την ιερή πέτρα στο χωριό, όπου τους υποδέχονται σαν ήρωες.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα Στάδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Τζορτζ Λούκας και Στίβεν Σπίλμπεργκ είχαν πολλές ιστορίες για το δεύτερο μέρος του Ιντιάνα Τζόουνς. Στον Ναό του Χαμένου Θησαυρού ήθελαν να δώσουν πιο σκοτεινό τόνο και αποφάσισαν η πλοκή να εξελίσσεται πριν την πρώτη ταινία καθώς ο Λούκας δεν ήθελε οι Ναζί να είναι και πάλι οι κακοί της υπόθεσης.[10] Ο Σπίλμπεργκ αρχικά ήθελε τον χαρακτήρα της Μάριον Ρέιβενγουντ να επιστρέφει[11] και ο πατέρας ης Άμπνερ Ρέιβενγουντ να θεωρείται πιθανός νέος χαρακτήρας.[12] Ο Λούκας σκέφτηκε σαν εναρκτήρια σκηνή τον Ιντιάνα Τζόουνς πάνω σε μια μοτοσικλέτα στο Σινικό Τείχος. Εκεί θα ανακάλυπτε ένα Χαμένο Κόσμο που θα κρύβονταν μέσα δεινόσαυροι αλλά οι κινεζικές αρχές δεν έδωσαν άδεια για να κάνουν τα γυρίσματα[13] και έτσι σαν κεντρική πλοκή σκέφτηκε τον Βασιλιά Μαϊμού.[10] Ο Λούκας έγραψε επίσης και ένα προσχέδιο που περιλάμβανε ένα στοιχειωμένο κάστρο στη Σκωτία αλλά ο Σπίλμπεργκ θεώρησε ότι θα είναι παρόμοιο με το Poltergeist. Έτσι, ο στοιχειωμένος πύργος άλλαξε σε δαιμονικό ναό στην Ινδία.[12]

Οι ιδέες της παιδικής δουλείας, της μαύρης μαγείας και των ανθρωποθυσιών προήλθαν από τον Λούκας. Ο Λόρενς Κάστνταν που έγραψε την πρώτη ταινία Οι Κυνηγοί της Χάμενης Κιβωτού όταν του ζητήθηκε να γράψει το δεύτερο μέρος αρνήθηκε καθώς έβρισκε αυτό που ήθελαν να κάνουν οι Λούκας και Σπίλμπεργκ δυσάρεστο και κακό. Μετά την άρνηση του Κάσνταν, ο Λούκας προσέλαβε τους Γουίλαρντ Χούικ και Γκλόρια Κατζ λόγω της γνώσης τους στην ινδική κουλτούρα.[12]

Οι Χιούικ και Κατζ πέρασαν τέσσερις μέρες συζητώντας μαζί με τους Σπίλμπεργκ και Λούκας την κεντρική ιστορία. Η αρχική ιδέα του Λούκας για το γυναικείο χαρακτήρα να είναι μια παρθένα πριγκίπισσα δεν άρεσε στους υπόλοιπους.[14] Οι Χιούικ και Κατζ παρέδωσαν ένα 20σέλιδο προσχέδιο τον Μάιο του 1982 με τίτλο Ιντιάνα Τζόουνς και Ο Ναός του Θανάτου. Το προσχέδιο περιείχε σκηνές που δεν συμπεριλήφθηκαν στην πρώτη ταινία. Το πρώτο σενάριο δόθηκε τον Αύγουστο του 1982 ενώ το δεύτερο τον Σεπτέμβριο. Οι Μπλάμπαρτ, Κατάρ Λαλ και το Αγόρι Μαχαραγιάς αρχικά είχαν πιο σημαντικούς ρόλους. Μια σκηνή με σκυλομαχίες διαγράφηκε καθώς και το αίμα της Κάλι που μετέτρεπε αυτούς που το πίνανε σε ζόμπι και τέλος ο τίτλος άλλαξε σε Ιντιάνα Τζόουνς και Ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού. Μέχρι τον Απρίλιο του 1983 οι Χιούικ και Κατζ έκαναν συνέχεια αλλαγές στο τελευταίο σενάριο που τελικά γυρίστηκε.

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ήθελε την Κάρεν Άλλεν να επαναλάβει τον ρόλο της ως Μάριον Ρέιβενγουντ αλλά μαζί με τον Τζορτζ Λούκας τελικά αποφάσισαν ότι κάθε ταινία θα περιλαμβάνει διαφορετική γυναίκα για τον Ιντιάνα Τζόουνς. Η Κάρεν Άλλεν πάντως επέστρεψε το 2008 στο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου. Πριν πάρει τον ρόλο της Γουίλι η Κέιτ Κάπσο, μια από τις πρώτες επιλογές ήταν η Σάρον Στόουν. Για τον ρόλο του Πιτσιρίκου έγινε ανοιχτή ακρόαση. Ο Τζόναθαν Κι Κουάν πήγε με τον αδερφό του, όχι για να κάνει δοκιμαστικό αλλά για να δώσει ηθική υποστήριξη. Τράβηξε όμως την προσοχή του διευθυντή κάστινγκ επειδή έλεγε στον αδερφό του όλη την ώρα τι να κάνει και τι να μην κάνει στην οντισιόν του.[11]

Box Office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Προϋπολογισμός: 28.000.000 δολάρια[15]
  • Θέση ανοίγματος: 1η[15]
  • Πρεμιέρα (άνοιγμα τριημέρου): 25.300.000 δολάρια[15]
  • Εισπράξεις στην Αμερική: 179.800.000 δολάρια[15]
  • Παγκόσμιες εισπράξεις: 333.100.000 δολάρια[15]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ Οπτικά Εφέ Ντένις Μούρεν, Μάικλ Τζ. Μακάλιστερ, Λορν Πίτερσον & Τζορτζ Γκιμπς νίκη
Μουσική Τζον Γουίλιαμς υποψηφιότητα

Παραλειπόμενα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 www.interfilmes.com/filme_13612_Indiana.Jones.e.o.Templo.da.Perdicao-(Indiana.Jones.and.the.Temple.of.Doom).html. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 www.imdb.com/title/tt0087469/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 www.metacritic.com/movie/indiana-jones-and-the-temple-of-doom. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 www.siamzone.com/movie/m/3039. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  5. ↑ www.adorocinema.com/filmes/filme-638/. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  6. ↑ stopklatka.pl/film/indiana-jones-i-swiatynia-zaglady. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 bbfc.co.uk/releases/indiana-jones-and-temple-doom-2. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 www.cinematografo.it/cinedatabase/film/indiana-jones-e-il-tempio-maledetto/25381/. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2016.
  9. ↑ indiana-jones-and-temple-doom.
  10. ↑ 10,0 10,1 «Temple of Doom: An Oral History». Empire. 01/05/2008. http://www.empireonline.com/indy/day10/. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Ιντιάνα Τζόουνς και Ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού στο IMDb». IMDb. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 J.W. Rinzler; Laurent Bouzereau (2008). «Temple of Death: (June 1981—April 1983)». The Complete Making of Indiana Jones. Random House. σελίδες 129–141. ISBN 9780091926618. 
  13. ↑ John Baxter (1999). «Snake Surprise». Mythmaker: The Life and Work of George Lucas. Avon Books. σελίδες 332–341. ISBN 0380978334. 
  14. ↑ «Adventure's New Name». TheRaider.net. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «Ιντιάνα Τζόουνς και Ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_Ιντιάνα_Τζόουνς_και_ο_Ναός_του_Χαμένου_Θησαυρού&oldid=10170067"