Μολδοβλαχία
 |
Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
.png){kind=spacer}
Με τη σύνθετη ονομασία Μολδοβλαχία χαρακτηρίζονταν επί τουρκοκρατίας και λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οι ανατολικές παραδουνάβιες χώρες (ηγεμονίες) της Βαλκανικής, η Μολδαβία και η Βλαχία, που αποτελούσαν τότε επικυρίαρχα τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι παραδουνάβιες αυτές χώρες αποτελούσαν για τους Έλληνες τόπους οικείους στους οποίους μετανάστευαν και εγκαθίσταντο μόνιμα ή παρεπιδημούσαν επαγγελματικά ως λόγιοι, κληρικοί, έμποροι, αλλά και ως μισθωτές κτημάτων των Βογιάρων (μεγαλοκτηματιών).
Έτσι μαζί μ΄ αυτούς εξαπλωνόταν και ο ελληνικός πολιτισμός σ΄ αυτές. Ειδικότερα με την υποστήριξη των Φαναριωτών Ηγεμόνων, ο εξελληνισμός στην περιοχή είχε προχωρήσει και στα ανώτατα κοινωνικά στρώματα, όπως επίσης και ο εξευρωπαϊσμός. Πολλοί μάλιστα Βογιάροι μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά και ορισμένοι γαλλικά και γερμανικά. Ακόμη μεγάλος αριθμός Ελλήνων φοιτητών, φοιτούσαν στα πανεπιστήμια της περιοχής. Από αυτούς θα σχηματιστεί κατά το ξέσπασμα της επανάστασης ο Ιερός Λόχος.
Η Μολδοβλαχία αποτελούσε κυρίως καταφύγιο όλων των καταδιωγμένων από τους Τούρκους Ελλήνων του ελλαδικού χώρου και τούτο από ένα σπουδαίο λόγο. Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1812) η Τουρκία δεν είχε το δικαίωμα μεταφοράς στρατού στις χώρες αυτές χωρίς προηγούμενη άδεια της Ρωσίας. Οποιαδήποτε παραβίαση αυτού του όρου θα προκαλούσε Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησε η οργάνωση της επανάστασης των Ελλήνων απ΄ αυτή την περιοχή, τόσο εκ μέρους των μυημένων στη Φιλική Εταιρεία, όσο και από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Απ. Βακαλόπουλος «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» σελ. 42. - Αθήναι 1974.
