Άγιος Νίκων Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 36°45′02″N 22°20′12″E / 36.75056°N 22.33667°E
| Άγιος Νίκων | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας |
| Δήμος | Δυτικής Μάνης |
| Δημοτική Ενότητα | Λεύκτρου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 400 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 52 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Πολιάνα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άγιος Νίκωνας (πρώην Πολιάνα) είναι χωριό του δήμου Δυτικής Μάνης του νομού Μεσσηνίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 52 κατοίκους.
Ονομασία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αρχική του ονομασία του χωριού, Πολιάνα, έχει σλάβικες ρίζες[1] και δηλώνει το ξέφωτο, επίπεδο μέρος. Αποδίδεται στη φυσιολογία της περιοχής, λόγος που την έκανε να αποτελέσει βοσκότοπο προτού κατοικηθεί. Η σημερινή ονομασία δόθηκε στο χωριό στις 30 Απριλίου του 1929[2][3]. Αποδίδεται στον όσιο Νίκωνα τον Μετανοείτε[1], ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στη Μάνη στα τέλη του 10ου αιώνα ως ιεροκήρυκας του Χριστιανισμού και σύμφωνα με την τοπική παράδοση βρίσκεται θαμμένος στην ευρύτερη περιοχή[4].
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεωγραφικά, ο Άγιος Νίκων αποτελεί το ανατολικό όριο της Δυτικής ή Έξω Μάνης[5], επί της επαρχιακής οδού Καλαμάτας-Αρεόπολης, ενώ απέχει 64 χιλιόμετρα από την πρώτη. Η περιοχή χαρακτηρίζεται ημιορεινή, καθώς βρίσκεται σε υψόμετρο 400 περίπου μέτρων σε δυτική πλαγιά του Ταΰγετου. Η κορυφή πάνω από το χωριό φέρει και αυτή την ονομασία Άγιος Νίκων και βρίσκεται σε υψόμετρο 1214 μ. Από το χωριό υπάρχει άποψη του Μεσσηνιακού Κόλπου, ενώ - με καθαρό τον ορίζοντα - είναι ορατές οι ανατολικές περιοχές του πρώτου άκρου της Πελοποννήσου (Κορώνη κ.ά.)[6]. Η κεντρική εκκλησία είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και είναι κτίσμα του 1898[7].
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άγιος Νίκων αναφέρεται για πρώτη φορά το 1618 στη στατιστική του Πέτρου Μεδίκου ως μικρός οικισμός 10 σπιτιών υπό την ονομασία Poliana di Sigo[8]. Ως χωριό φαίνεται να δημιουργήθηκε από κατοίκους προερχόμενους από τα γειτονικά χωριά Λαγκάδα και Κουτήφαρη[9], ενώ κατά τα προεπαναστατικά χρόνια υπαγόταν στην καπετανία της Πλάτσας[10].
Το 1798 αναφέρεται από τον Μανιάτη ποιητή Νηφάκη ή Νηφάκο ως οικισμός της Έξω Μάνης[11], ενώ το 1805 επισκέφτηκε την Πολιάνα, κατά τη διάρκεια της περιήγησής του στον ελλαδικό χώρο, ο Άγγλος στρατιωτικός, τοπογράφος και αρχαιολόγος Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ, ο οποίος μάλιστα κάνει μνεία στον οικισμό[12].
Ο Άγιος Νίκων αποτελούσε μέχρι το 1997 ομώνυμη κοινότητα εντός των ορίων της επαρχίας Καλαμών και κατόπιν των μεταρρυθμίσεων του σχεδίου "Καποδίστριας" απετέλεσε κοινοτικό διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου. Μετά τις τελευταίες διαρθρωτικές αλλαγές στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης, υπήχθη στο δήμο Δυτικής Μάνης.
Πρόσωπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νίκων Αρκουδέας, πρώην αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας τη δεκαετία του 1980[13].
- Κωνσταντίνος Αρκουδέας, πρώην αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος[14].
- Πάνος Κατσαρέας, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και των Ταγμάτων Ασφαλείας καθώς και αρχηγός ένοπλων αντικομμουνιστών κατά τον Εμφύλιο.
Απογραφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1844 | 1879 | 1896 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 148[15] | 237[16] | 391[17] | 408[3] | 405[3] | 294[3] | 155[3] | 113[3] | 151[3] | 182[3] | 146 | 79[18] | 52 |
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Παραδοσιακή οικία. -
Τοπίο λίγο έξω από το χωριό. -
Στενός δρόμος εντός του χωριού.
_-_panoramio.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Λη Φέρμορ, Πάτρικ (1972). Μάνη. Κέδρος. σελ. 84.
- ↑ Πανδέκτης
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Σταματελάτος Μιχαήλ - Βαμβά Σταματελάτου Φωτεινή, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 31.
- ↑ Αλεξάκης, Ελευθέριος Π. (1980). Τα γένη και η οικογένεια στην παραδοσιακή κοινωνία της Μάνης. Αθήναι: Διδακτορική Διατριβή. σελ. 156.
- ↑ Parkins, Alta Ann (1979) [1971]. Εικόνες της Μάνης (β΄ έκδοση). Αθήνα. σελ. 29.
- ↑ Πετροπουλέας, Μιχάλης (1998). Μνημόνιο της Οικογένειας των Πετροπουλέων. Ιδιωτική. σελ. 20.
- ↑ Νικολαρέας, Κυριάκος Δ. (1985). Όσιος Νίκωνας ο Μετανοείτε (Ο βίος και το έργο του). Αθήνα. σελ. 70.
- ↑ Seconde Époque. Affaiblissement Et Décadence, De L'An 1333 A L'An 1470 ; Investigation Des Archives Et Bibliothèques De Toscane, Naples, Sicile, Malte, Corfou: 2,1. Paris: Renouard. 1845. σελ. 284.
- ↑ Αλεξάκης (1980). σελ. 30.
- ↑ Αλεξάκης (1980). σελ. 120.
- ↑ Μέξης, Δήμος Ν. (1977). Η Μάνη και οι Μανιάτες. Αθήναι: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελ. 29 - 30.
- ↑ Leake, William Martin (1830). Travels in the Morea, Volume I. London: John Murray. σελ. 320. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Mani.org». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2014.
- ↑ Αρκουδέας, Κωνσταντίνος (1991). «ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 5».
- ↑ Ι. Δ. Σταματάκη, Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων[νεκρός σύνδεσμος], Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου, Εν Αθήναις, 1846, σ. 54.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Στατιστική της Ελλάδος, Πληθυσμός 1879, Εν Αθήναις 1881, Γ΄μέρος, σ. 110.
- ↑ Ιω. Εμμ. Νουχάκης, Eλληνική χωρογραφία. Γεωγραφία, ιστορία, στατιστική πληθυσμού και αποστάσεων, εκδότης Σπυρίδων Κουσουλίνος, Εν Αθήναις 1901, σ. 769.
- ↑ «Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού−Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας». Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας τεύχος δεύτερο (3465): σελ. 51619. 28 Δεκεμβρίου 2012. http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf. Ανακτήθηκε στις 4 December 2014.
