Ρωμαϊκή Σχολή

Με τον μουσικολογικό όρο Ρωμαϊκή Σχολή λογίζεται το μουσικό ρεύμα που άνθισε στη Ρώμη κατά τους 15ο και 16ο αιώνες, το οποίο αφορά τόσο την εκκλησιαστική μουσική της εποχής, όσο και τους συνθέτες που συνέθεσαν αυτή. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της ώριμης Αναγέννησης και του πρώιμου Μπαρόκ και χαρακτηρίζεται από την ισορροπημένη χρήση της αντίστιξης στα πλαίσια της πολυφωνίας. Ο κυριότερος εκπρόσωπος της Ρωμαϊκής Σχολής αναγνωρίζεται στο όνομα του Τζιοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα, τα έργα του οποίου διακρίνονται για την ομαλότητα των μελωδικών τους γραμμών, την ορθή -για την εποχή- χρήση της διαφωνίας και την άσφαλτη αντιστικτική τους δομή, εμπνέοντας μια πλειάδα μεταγεννέστερων συνθετών. Στα πλαίσια της συγκριτικής μουσικολογίας, ο όρος Ρωμαϊκή Σχολή αντιπαραβάλλεται συχνά με άλλα μουσικά ρεύματα της περιόδου, όπως την Βενετσιάνικη Σχολή και τη Γαλλοφλαμανδική Σχολή, κυρίως γύρω από τη λειτουργική μουσική της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Σημαντικοί εκπρόσωποι

Τζιοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα (1525 - 1594)
Τομά Λουί δε Βικτόρια (1548 - 1611)
Τζιοβάννι Φραντσέσκο Ανέριο (1567 - 1630)
Γκρεγκόριο Αλλέγκρι (1582 - 1652)
Εμίλιο ντε Καβαλιέρι (1560 - 1602)
Στέφανο Λάντι (1586/7 - 1639)
Τζάκομο Καρίσσιμι (1605 - 1674)