Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιμόνε Ιντσάγκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Σιμόνε Ιντζάγκι)
Σιμόνε Ιντσάγκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Simone Inzaghi (Ιταλικά)
Γέννηση5  Απριλίου 1976[1][2]
Πιατσέντζα
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Ύψος185 cm Edit this on Wikidata
Βάρος82 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπροπονητής ποδοσφαίρου[3]
ποδοσφαιριστής (έως 2010)[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςAlessia Marcuzzi
ΑδέλφιαΦίλιππο Ιντζάγκι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σιμόνε Ιντσάγκι (ιταλικά: Simone Inzaghi) (γενν. 5 Απριλίου 1976) είναι Ιταλός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι ο τωρινός προπονητής της Ίντερ.

Ο Σιμόνε είναι ο μικρότερος αδερφός του Φίλιππο Ιντσάγκι και αγωνίστηκε για πολλούς συλλόγους κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του, συμπεριλαμβανομένων των Πιατσέντζα και Λάτσιο. Παρέμεινε για περισσότερο από μια δεκαετία στον ρωμαϊκό σύλλογο, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις, όπως ένα σκουντέτο τη σεζόν 1999-2000, ένα ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ, τρεις τίτλους Κυπέλλου Ιταλίας και δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας. Έκανε τρεις συμμετοχές για την Εθνική Ιταλίας.[5]

Μετά την αποχώρησή του ως ποδοσφαιριστής, ο Ιντσάγκι ξεκίνησε προπονητική σταδιοδρομία, αρχικά στις ομάδες νέων της Λάτσιο, προτού αναλάβει την πρώτη ομάδα το 2016, όπου την καθοδήγησε σε ένα Κύπελλο Ιταλίας και δύο τίτλους Σούπερ Καπ Ιταλίας. Το 2021, διορίστηκε προπονητής της Ίντερ Μιλάνου, κατακτώντας δύο Κύπελλα Ιταλίας, δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας και φτάνοντας στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2022–23. Ως προπονητής, ο Ιντσάγκι είναι γνωστός για τη χρήση του σχηματισμού 3–5–2, ως ένας από τους πολλούς Ιταλούς προπονητές που έχουν οδηγήσει σε μια αξιοσημείωτη αναβίωση αυτού του τακτικού συστήματος.[6][7]

Σταδιοδρομία ως ποδοσφαιριστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύλλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιντσάγκι ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά το 1993 με τον σύλλογο της πατρίδας του Πιατσέντζα Κάλτσιο 1919, αν και δεν κατάφερε να παίξει σε κανέναν αγώνα με την πρώτη ομάδα εκείνη τη σεζόν. Την επόμενη χρονιά, δόθηκε δανεικός στην Κάρπι ΦΚ 1909 της τρίτης κατηγορίας. Το πρώτο του γκολ ήρθε το 1995–96, ενώ βρισκόταν με δανεισμό στη Νοβάρα Κάλτσιο, στην τέταρτη κατηγορία. Μετά από δύο ακόμη θητείες δανεισμού, στην ΦΚ Λουμετζάνε ΒΤΖ και στην ΟΣ Μπρέσκελο, ο Ιντσάγκι επέστρεψε στην Πιατσέντζα για τη σεζόν 1998-99 της Σέριε Α, που θα ήταν η πρώτη του στην κορυφαία κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Σκόραρε 15 γκολ σε 30 αγώνες και εξασφάλισε μεταγραφή στην ισχυρή Λάτσιο.

Παρά τον σκληρό ανταγωνισμό μέσα σε μια ομάδα της Λάτσιο γεμάτη με ποιοτικούς επιθετικούς όπως ο Μαρσέλο Σάλας και ο Άλεν Μπόκσιτς, η πολιτική εναλλαγής του προπονητή Σβεν-Γιόραν Έρικσον εξασφάλιζε ότι ο Ιντσάγκι θα έπαιρνε χρόνο συμμετοχής. Εμφανίστηκε σε 22 από τους 34 αγώνες της Σέριε Α στην άκρως επιτυχημένη σεζόν 1999–2000 της Λάτσιο, σημειώνοντας 7 γκολ, καθώς η ομάδα του ολοκλήρωσε το εγχώριο νταμπλ, κερδίζοντας τόσο το Πρωτάθλημα όσο και το Κύπελλο Ιταλίας. Στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς η Λάτσιο προχώρησε τόσο από την πρώτη όσο και από τη δεύτερη φάση των ομίλων για να φτάσει στα προημιτελικά, ο Ιντσάγκι σημείωσε 9 γκολ σε 11 αγώνες (συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων σε έναν αγώνα εναντίον της Μαρσέιγ στις 14 Μαρτίου 2000, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της διοργάνωσης του Μάρκο φαν Μπάστεν από το 1992).[8]

Οι επόμενες σεζόν δεν ήταν τόσο επιτυχημένες, αλλά ο Ιντσάγκι βοήθησε τη Λάτσιο να κατακτήσει ακόμη ένα Κύπελλο Ιταλίας, το 2003–04. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, επέκτεινε το συμβόλαιό του μέχρι τον Ιούνιο του 2009. Ο Ιντσάγκι πέρασε το δεύτερο μισό της σεζόν 2004–05 με τη Σαμπντόρια, ως μέρος μιας εξάμηνης ανταλλαγής παικτών με τον Φάμπιο Μπατζάνι. Επέστρεψε στη Λάτσιο για τη σεζόν 2005–06 και έμεινε για την επόμενη, με μόνο 12 εμφανίσεις συνολικά. Την επόμενη σεζόν, ο Ιντσάγκι εντάχθηκε με δανεισμό στην Αταλάντα. Αν και δυσκολεύτηκε να βρει τη φόρμα του από νωρίς, κατάφερε να παίξει σε 19 αγώνες πρωταθλήματος, κυρίως ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά δεν βρήκε δίχτυα.

Ο Ιντσάγκι επέστρεψε στη Λάτσιο το 2008-09, παρόλο που δεν ήταν στα σχέδια του προπονητή Ντέλιο Ρόσι.[9] Μια μεταγραφή δεν υλοποιήθηκε και ο Ιντσάγκι έκανε την επιστροφή του στη νίκη με 2–0 στο Κύπελλο επί της πρώην ομάδας του, Αταλάντα.[10] Η σεζόν θα τελείωνε με τη Λάτσιο να κερδίζει το Κύπελλο Ιταλίας, την τρίτη κατάκτηση του τίτλου από τον Ιντσάγκι σε αυτή τη διοργάνωση, αν και δεν κατάφερε να παίξει στον τελικό.[11] Στη Σέριε Α, ο Ιντσάγκι έκανε την πρώτη του εμφάνιση της σεζόν στο πρωτάθλημα τον Οκτώβριο, ερχόμενος από τον πάγκο και σκοράροντας το γκολ της ισοφάρισης δύο λεπτά πριν το τέλος, για να σώσει έναν βαθμό εναντίον της Λέτσε, στην εντός έδρας ισοπαλία 1–1.[12] Ήταν το πρώτο του γκολ στη Σέριε Α από τον Σεπτέμβριο του 2004, αλλά εμφανίστηκε μόνο σε 12 αγώνες σε δύο χρόνια, επιλέγοντας να αποσυρθεί το καλοκαίρι του 2010, σε ηλικία 34 ετών.

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιντσάγκι έπαιξε 3 φορές με την Εθνική Ιταλίας, σε φιλικούς αγώνες. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε υπό τον Ντίνο Τζοφ στις 29 Μαρτίου 2000, σε μια εκτός έδρας ήττα με 0–2 εναντίον της Ισπανίας στη Βαρκελώνη. Μπήκε στο παιχνίδι στο 60ο λεπτό στη θέση του Στέφανο Φιόρε, μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Φιλίπο, στην επίθεση.[13] Έκανε άλλες δύο εμφανίσεις για τη χώρα του υπό τον Τζιοβάνι Τραπατόνι, σε μια νίκη με 1–0 επί της Αγγλίας στο Τορίνο στις 15 Νοεμβρίου αργότερα του ίδιου έτους[14] και σε μια άλλη νίκη με 1–0 εναντίον της Ρουμανίας στην Ανκόνα, στις 16 Νοεμβρίου 2003.[15]

Σταδιοδρομία ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λάτσιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του, ο Ιντσάγκι παρέμεινε στη Λάτσιο, όπου ήταν προπονητής των ομάδων νέων.[16][17] Στις 3 Απριλίου 2016, διορίστηκε προσωρινά στην πρώτη ομάδα, μετά την απόλυση του Στέφανο Πιόλι.[18]

Για τη σεζόν 2016–17, ο Ιντσάγκι αντικαταστάθηκε αρχικά από τον Μαρσέλο Μπιέλσα. Ωστόσο, καθώς ο Αργεντινός αποχώρησε από τη θέση του μετά από λιγότερο από μία εβδομάδα για αδιευκρίνιστους λόγους, ο Ιντσάγκι ορίστηκε ως μόνιμος προπονητής.[19][20] Οδήγησε την ομάδα στην 5η θέση στο εγχώριο πρωτάθλημα, καθώς και στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, όπου έχασε από τη Γιουβέντους. Στις 7 Ιουνίου 2017, ανανέωσε το συμβόλαιό του μέχρι το 2020.[21]

Η σεζόν 2017–18 ξεκίνησε με υψηλούς τόνους, καθώς η Λάτσιο νίκησε τη Γιουβέντους στο Σούπερ Καπ Ιταλίας, με 3–2.[22] Η ομάδα τερμάτισε ξανά 5η στη Σέριε Α, χάνοντας την πρόκριση για το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2018–19 την τελευταία αγωνιστική, μετά από μια εντός έδρας ήττα με 2–3 από την Ίντερ.[23]

Η σεζόν 2018-19 είδε την ομάδα να κέρδισε το εγχώριο κύπελλο με 2-0 επί της Αταλάντα, κατακτώντας τον 7ο τίτλο της συνολικά και την αυτόματη πρόκριση στη φάση των ομίλων του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ.[24]

Στις 22 Δεκεμβρίου 2019, ο Ιντσάγκι κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο του Σούπερ Καπ Ιταλίας με τη Λάτσιο, μετά τη νίκη με 3-1 επί της Γιουβέντους.[25]

Τη σεζόν 2019-20, οδήγησε τη Λάτσιο στην 4η θέση, κάτι που της χάρισε το δικαίωμα να παίξει στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2020–21, για πρώτη φορά από το 2007-08. Η Λάτσιο κατάφερε να φτάσει στη φάση των 16 της διοργάνωσης.[26]

Ίντερ Μιλάνου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 27 Μαΐου 2021, μετά από αναφορές που τον συνέδεαν ως επόμενο προπονητή της Ίντερ, η Λάτσιο επιβεβαίωσε ότι ο Ιντσάγκι είχε αποχωρήσει επίσημα από τον σύλλογο.[27] Στις 3 Ιουνίου 2021, ο Ιντσάγκι υπέγραψε διετές συμβόλαιο ως προπονητής της Ίντερ.[28]

Στην πρώτη του σεζόν ως προπονητής της Ίντερ, ο Ιντσάγκι κέρδισε το Σούπερ Καπ Ιταλίας στις 12 Ιανουαρίου 2022 και το Κύπελλο Ιταλίας στις 11 Μαΐου 2022, νικώντας τη Γιουβέντους ΦΚ στο τέλος της παράτασης και στις δύο περιπτώσεις, αντίστοιχα 2-1 στο Στάδιο Τζουζέπε Μεάτσα και 4-2 στο Ολυμπιακό Στάδιο Ρώμης.[29][30] Τερμάτισε στη δεύτερη θέση στη Σέριε Α, όντας η πιο παραγωγική ομάδα στην επίθεση με 84 γκολ[31] και έφτασε μέχρι τη φάση των δεκαέξι στο Τσάμπιονς Λγικ, όπου αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ με συνολικό σκορ 1-2 (ήττα 2-0 στο Σαν Σίρο και νίκη με 1-0 στο Άνφιλντ).[32]

Στη δεύτερη σεζόν του, παρά την ασυνεπή εκστρατεία στη Σέριε Α, που είδε τη Νάπολι να κατακτά τον τίτλο, κατέκτησε για άλλη μια φορά το Σούπερ Καπ Ιταλίας και οδήγησε την Ίντερ σε έναν ακόμη τίτλο Κυπέλλου Ιταλίας. Όμως, ίσως το πιο αξιοσημείωτο επίτευγμά του ήταν να φέρει τους Νερατζούρι στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, μετά από μια αξέχαστη φάση νοκ-άουτ, που περιελάμβανε τη συνολική νίκη με 3-0 επί της τοπικής αντιπάλου Μίλαν στους ημιτελικούς.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως παίκτης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νοβάρα[33]

  • Σέριε Γ2: 1995–96

Λουμετζάνε[34]

  • Σέριε Γ2: 1996–97

Λάτσιο[33]

Ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λάτσιο[33]

  • Κύπελλο Ιταλίας: 2018–19, φιναλίστ 2016–17
  • Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2017, 2019[35]

Ίντερ Μιλάνου

Ατομικές

  • Προπονητής του Μήνα στη Σέριε Α: Δεκέμβριος 2021[39]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 5849. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Ισπανικά) Argentine Soccer Database. 61712.
  3. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt.
  4. ↑ (Ισπανικά) Argentine Soccer Database. 61712. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  5. ↑ «Simone Inzaghi named new Inter Milan coach to replace Antonio Corte». The Times of India. 3 Ιουνίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  6. ↑ Basile, Matteo (15 Σεπτεμβρίου 2020). «Tre è il numero perfetto. La difesa che attacca dal campionato all'Europa». ilGiornale.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  7. ↑ Cardone, Giulio (6 Μαΐου 2021). «Da Gasp ad Inzaghi: tutto parte dai 3 difensori centrali!». 888sport. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  8. ↑ «Lazio 5–1 Marseille». UEFA. 14 Μαρτίου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  9. ↑ Imparato, Ilario (24 Οκτωβρίου 2006). «Lazio, Rossi: "Nulla contro Simone Inzaghi"» [Lazio, Rossi: "Nothing against Simone Inzaghi"] (στα Ιταλικά). Tutto Mercato Web. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  10. ↑ Ponticiello, Francesco (1 Οκτωβρίου 2008). «Lazio-Atalanta 2–0 (17' Ledesma, 84' Pandev)» (στα Ιταλικά). La Lazio Siamo Noi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  11. ↑ «Lazio-Atalanta 2–0 (17' Ledesma, 84' Pandev)» (στα Ιταλικά). La Lazio Siamo Noi. 1 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  12. ↑ «Inter catch Lazio in pole position». UEFA. 4 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2010. 
  13. ↑ Padovan, Giancarlo; Costa, Alberto (30 March 2000). «La Spagna chiude all'angolo l'Italia» (στα it). Corriere della Sera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 October 2013. https://web.archive.org/web/20131029190701/http://archiviostorico.corriere.it/2000/marzo/30/Spagna_chiude_all_angolo_Italia_co_0_00033011150.shtml. Ανακτήθηκε στις 24 July 2017. 
  14. ↑ «Gattuso lancia l'Italia contro l'Inghilterra» (στα it). La Repubblica. 15 November 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 December 2020. https://web.archive.org/web/20201229195426/https://www.repubblica.it/online/sport/nuovotrap/test/test.html. Ανακτήθηκε στις 24 July 2017. 
  15. ↑ «Italia-Romania 1–0» [Italy-Romania 1–0] (στα Ιταλικά). Italia 1910. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2017. 
  16. ↑ Raimondo, Elia (5 Φεβρουαρίου 2013). «Filippo e Simone Inzaghi, due carriere da allenatore che vanno avanti di pari passo: dagli Allievi alle Primavera di Milan e Lazio» [Filippo and Simone Inzaghi, two coaching careers that go hand in hand: from the Allievi to the Primavera of Milan and Lazio] (στα Ιταλικά). Goal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  17. ↑ «Lazio, Simone Inzaghi è il nuovo allenatore della Primavera» (στα it). La Stampa. 7 January 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 October 2017. https://web.archive.org/web/20171016231457/http://www.lastampa.it/2014/01/07/sport/calcio/lazio-simone-inzaghi-il-nuovo-allenatore-della-primavera-Lw540QmEQgLaPFoacsXW0N/pagina.html. Ανακτήθηκε στις 4 February 2016. 
  18. ↑ «Official: Lazio sack Pioli». Football Italia. 3 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2016. 
  19. ↑ «Lazio: Marcelo Bielsa quits as coach of Serie A side after two days». BBC Sport. 8 July 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 September 2016. https://web.archive.org/web/20160915182712/http://www.bbc.com/sport/football/36743557. Ανακτήθηκε στις 20 September 2016. 
  20. ↑ «Comunicato 08.07.2016» [Press release 08.07.2016] (στα Ιταλικά). S.S. Lazio. 8 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2016. 
  21. ↑ «Official: Inzaghi at Lazio until 2020». Football Italia. 7 Ιουνίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2017. 
  22. ↑ «Lazio beat Juventus in dramatic Italian Super Cup». BBC Sport. 13 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2019. 
  23. ↑ Della Sala, Andrea (20 Μαΐου 2018). «Inzaghi: "La Lazio ha dominato. Inter in Champions senza far fare parate a Strakosha"» [Inzaghi: “Lazio dominated. Inter in Champions without forcing Strakosha to make a save”] (στα Ιταλικά). FC Inter 1908. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2019. 
  24. ↑ «Coppa Italia: Atalanta bow to Lazio». Football Italia. 15 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2019. 
  25. ↑ «Lazio beat Juventus again to win Italian Supercup». ESPN FC. 22 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2019. 
  26. ↑ «Bayern 2–1 Lazio». UEFA. 17 Μαρτίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  27. ↑ «Nota della Società» (στα it). S.S. Lazio. 27 May 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 April 2022. https://web.archive.org/web/20220412142345/https://www.sslazio.it/it/news/press-release-2/64415-nota-della-societa-9. Ανακτήθηκε στις 27 May 2021. 
  28. ↑ «Simone Inzaghi is Inter's new head coach». Inter Milan. 3 June 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 April 2022. https://web.archive.org/web/20220408222044/https://www.inter.it/en/news/2021/06/03/simone-inzaghi-new-coach-inter.html. Ανακτήθηκε στις 3 June 2021. 
  29. ↑ «Inter-Juventus 2-1, gol e highlights: ai nerazzurri la Supercoppa, decide Sanchez al 121'» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  30. ↑ «L'Inter vince la Coppa Italia: 4-2 contro la Juve ai supplementari» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  31. ↑ «CLASSIFICA SERIE A 2021/2022» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  32. ↑ «L'Inter è stata eliminata dalla Champions League» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 «S. Inzaghi». Soccerway. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2016. 
  34. ↑ Lorenzo Mangini, Scudetto e nazionale: fu il 2000 l'anno d'oro, in la Repubblica, 11 gennaio 2005, p. 10.
  35. ↑ «Lazio beat Juventus 1-3 to win Italian Super Cup in Saudi Arabia». BBC Sport. 22 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019. 
  36. ↑ Mackenzie, Alasdair (24 Μαΐου 2023). «Fiorentina 1-2 Inter Milan - Lautaro Martinez scores double as the Nerazzurri defend Coppa Italia». Eurosport. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
  37. ↑ «AC Milan 0-3 Inter Milan: Simone Inzaghi's side ease to Supercoppa win over rivals to defend title». Eurosport. 18 Ιανουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2023. 
  38. ↑ McNulty, Phil (10 Ιουνίου 2023). «Man City beat Inter Milan 1–0 in Champions League final to claim Treble». BBC Sport. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2023. 
  39. ↑ «Simone Inzaghi Coach of the Month for December». Serie A. 5 January 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 April 2022. https://web.archive.org/web/20220421170014/https://www.legaseriea.it/en/press/news/info/simone-inzaghi-coach-of-the-month-for-december-1. Ανακτήθηκε στις 5 January 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σιμόνε_Ιντσάγκι&oldid=10724548"