Σογιούζ 17
 Σοβιετικό γραμματόσημμο του 1975, αφιερωμένο στην αποστολή Σογιούζ 17. | |
| Τύπος αποστολής | Επανδρωμένη αποστολή στον διαστημικό σταθμό Σαλιούτ 4. |
|---|---|
| COSPAR ID | 1975-001A |
| SATCAT № | 07604 |
| Διάρκεια αποστολής | 29 ημέρες, 13 ώρες και 19 λεπτά |
| Ολοκληρωμένες τροχιές | 479 |
| Ιδιότητες διαστημόπλοιου | |
| Διαστημόπλοιο | Σογιούζ 7K-T No.5 |
| Τύπος διαστημόπλοιου | Σογιούζ 7K-T |
| Κατασκευαστής | ΡΚΚ Ενέργεια |
| Μάζα εκτόξευσης | 6570 kg[1] |
| Μάζα προσγείωσης | 1200 kg |
| Πλήρωμα | |
| Μέγεθος Πληρώματος | 2 |
| Μέλη | Αλεξέι Γκούμπαρεφ Γκεόργκι Γκρέτσκο |
| Callsign | Ζενίτ Зенит |
| Έναρξη αποστολής | |
| Ημέρα εκτόξευσης | 10 Ιανουαρίου 1975, 21:43:37 UTC |
| Πύραυλος | Σογιούζ |
| Τοποθεσία εκτόξευσης | Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ[2] |
| Τέλος αποστολής | |
| Ημέρα προσγείωσης | 9 Φεβρουαρίου 1975, 11:03:22 UTC |
| Τοποθεσία προσγείωσης | 110 km βορειοανατολικά του Τσελίνογραντ, ΣΣΔ Καζακστάν |
| Τροχιακές παράμετροι | |
| Σύστημα αναφοράς | Γεωκεντρική τροχιά[3] |
| Είδος | Χαμηλή περιγήινη |
| Περίγειο | 293,0 km |
| Απόγειο | 354,0 km |
| Κλίση | 51,6° |
| Περίοδος | 91,7 λεπτά |
| Σύνδεση | |
| Προορισμός | Σαλιούτ 4 |
| Ημερομηνία σύνδεσης | 12 Ιανουρίου 1975 |
| Ημερομηνία αποσύνδεσης | 9 Φεβρουαρίου 1975 |
| Διάρκεια | 28 ημέρες |
 | |
Το Σογιούζ 17 (ρωσ. Союз 17) ήταν σοβιετικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο και διαστημική αποστολή, που εκτοξεύθηκε το 1975 και συνδέθηκε με τον διαστημικό σταθμό Σαλιούτ 4. Αυτή ήταν η πρώτη από τις δύο επανδρωμένες αποστολές προς τον σταθμό αυτόν και τα μέλη της ήταν οι Σοβιετικοί αστροναύτες («κοσμοναύτες») Αλεξέι Γκούμπαρεφ (αρχηγός) και Γκεόργκι Γκρέτσκο (μηχανικός πτήσεως), που κατέρριψαν το σοβιετικό «ρεκόρ» της μεγαλύτερης διάρκειας αποστολής, με 29 ημέρες έναντι 23 ημερών του Σογιούζ 11 στον διαστημικό σταθμό Σαλιούτ 1 το 1971.
Παράμετροι αποστολής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μάζα[1]: 6.570 χιλιόγραμμα
- Περίγειο[3]: 293 χιλιόμετρα
- Απόγειο: 354 χιλιόμετρα
- Κλίση τροχιάς: 51,6°
- Περίοδος: 91,7 λεπτά
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο διαστημικός σταθμός Σαλιούτ 4 εκτοξεύθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1974 και το Σογιούζ 17 μόλις 16 ημέρες αργότερα[4], στις 10 Ιανουαρίου 1975. Ο Γκούμπαρεφ προσέδεσε χειροκίνητα το Σογιούζ 17 στον διαστημικό σταθμό στις 12 Ιανουαρίου. Για αμφότερους τους κοσμοναύτες αυτή ήταν η πρώτη διαστημική αποστολή της ζωής τους.
Οι κοσμοναύτες ήταν απασχολημένοι επί 15 έως 20 ώρες το 24ωρο, συμπεριλαμβανομένων και δυόμισυ ωρών γυμναστικής ημερησίως.[4] Μία από τις ασχολίες τους ήταν οι δοκιμές δορυφορικού τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού για πλοία και η επικοινωνία με το κέντρο ελέγχου της αποστολής μέσω ενός τεχνητού δορυφόρου Μόλνυα.[4] Η αστροφυσική ήταν επίσης μια σημαντική πλευρά της αποστολής, με το ηλιακό τηλεσκόπιο του σταθμού που τέθηκε σε λειτουργία στις 16 Ιανουαρίου.[5] Αργότερα το πλήρωμα ανεκάλυψε ότι το ανακλαστικό επίστρωμα στο κύριο κάτοπτρο του τηλεσκοπίου είχε καταστραφεί από την απευθείας έκθεση στο ηλιακό φως εξαιτίας βλάβης στο σύστημα σκοπεύσεως. Οι κοσμοναύτες έθεσαν νέο επίστρωμα στο κάτοπτρο στις 3 Φεβρουαρίου και επινόησαν έναν τρόπο να σκοπεύουν το τηλεσκόπιο με τη χρήση ενός στηθοσκοπίου, ενός χρονομέτρου και των ήχων που προκαλούσε η κίνηση του οργάνου μέσα στο περίβλημά του.[4]
Στις 14 Ιανουαρίου 1975 το πλήρωμα συνέδεσε έναν ελαστικό σωλήνα εξαερισμού μεταξύ του σταθμού και του διαστημοπλοίου, ώστε να διατηρούν το ‘’Σογιούζ’’ καλώς αερισμένο όταν τα συστήματά του ήταν εκτός λειτουργίας.[4] Στις 19 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε ότι ο διαστημικός σταθμός προσανατολιζόταν με τη χρήση αισθητήρων ιόντων, ένα σύστημα που χαρακτηρίσθηκε πιο αποτελεσματικό.[5]
Οι δύο κοσμοναύτες άρχισαν να κλείνουν τα συστήματα του διαστημικού σταθμού στις 7 Φεβρουαρίου 1975 και επέστρεψαν στη Γη με το Σογιούζ 17 δύο ημέρες αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου 1975.[5] Προσγειώθηκαν σώοι κοντά στο Τσελίνογραντ, τη σημερινή Αστανά (πρωτεύουσα του Καζακστάν), μέσα σε χιονοθύελλα με ανέμους ταχύτητας 72 χιλιομέτρων την ώρα.[4]
Ο Κρημνός Σουγιούζ-17 στην Ανταρκτική ονομάσθηκε έτσι προς τιμή αυτής της διαστημικής αποστολής.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Display: Soyuz 17 1975-001A». NASA. 14 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Baikonur LC1». Encyclopedia Astronautica. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2009.
- ↑ 3,0 3,1 «Trajectory: Soyuz 17 1975-001A». NASA. 14 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Newkirk, Dennis (1990). Almanac of Soviet Manned Space Flight. Houston, Texas: Gulf Publishing Company. ISBN 0-87201-848-2.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Clark, Phillip: The Soviet Manned Space Program, Orion Books / Crown Publishers, Νέα Υόρκη 1988
Διαστημόπλοια Σογιούζ | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μη επανδρωμένες αποστολές |
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Επανδρωμένες αποστολές |
| |||||||||||||||||||||||||||||
_spacecraft.jpg)
