Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πολιορκία του Γουέικο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Σφαγή του Γουέικο)
Πολιορκία του Γουέικο
Το Κέντρο του Όρους Κάρμελ τυλίχθηκε στις φλόγες στις 19 Απριλίου 1993
Ημερομηνία28 Φεβρουαρίου – 19 Απριλίου 1993 (51 ημέρες)
ΤόποςΚέντρο του Όρους Κάρμελ, Κομητεία ΜακΛίναν, Τέξας, ΗΠΑ.
Συντεταγμένες31°35′45″N 96°59′17″W / 31.59583°N 96.98806°W / 31.59583; -96.98806Συντεταγμένες: 31°35′45″N 96°59′17″W / 31.59583°N 96.98806°W / 31.59583; -96.98806
ΑίτιαΥποψία παρανομιών με όπλα[1]
Στόχοι
  • Απόπειρα επίδοσης ενταλμάτων έρευνας και σύλληψης από το ATF
  • Προσπάθεια τερματισμού της πολιορκίας 51 ημερών από το FBI
ΑποτέλεσμαΠυρκαγιά καταστρέφει το συγκρότημα με 86 νεκρούς συνολικά
Εμπλεκόμενες πλευρές

Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών

  • ATF
  • FBI
    • Ομάδα Διάσωσης Ομήρων του FBI
  • Τέξας Ρέιντζερς
  • Ένοπλες Δυνάμεις του Τέξας
  • Εθνοφρουρά της Αλαμπάμα
Κλάδος Δαυιδιανών
Ηγετικά πρόσωπα
  • Λες Άσπιν
  • Τζάνετ Ρένο
  • Ρόναλντ Νόμπλ
  • Στίβεν Χίγκινς
  • Τζεφ Τζαμάρ
  • Μπομπ Ρικς
  • Ρίτσαρντ Ρότζερς
  • Αν Ρίτσαρντς
  • Χ. Γκάι Χαντ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η πολιορκία του Γουέικο επίσης γνωστή ως σφαγή του Γουέικο, [3][4][5] είναι η πολιορκία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ και αξιωματούχους επιβολής του νόμου της πολιτείας του Τέξας μιας θρησκευτικής σέχτας γνωστή ως Κλάδος Δαβιδιανών (Branch Davidians) μεταξύ 28 Φεβρουαρίου και 19 Απριλίου 1993. [6] Ο Κλάδος Δαβιδιανών, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Κορές, είχε την έδρα τους στο ράντσο ονόματι Κέντρο του Όρους Κάρμελ στην κομητεία ΜακΛίναν που δεν έχει ενσωματωθεί στο Τέξας[7], 21 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Γουέικο. Υποπτευόμενοι ότι η ομάδα παράνομα αποθήκευε όπλα, το Γραφείο Αλκοόλ, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων (ATF) έλαβε ένταλμα έρευνας για το συγκρότημα και εντάλματα σύλληψης για τον Κορές και πολλά από τα μέλη της σέχτας.

Το ATF είχε σχεδιάσει μια ξαφνική επιδρομή στο ράντσο το φως της ημέρας για να εκτελέσει τα εντάλματα. Οποιοδήποτε πλεονέκτημα έκπληξης χάθηκε όταν ένας τοπικός ρεπόρτερ που είχε ενημερωθεί για την επιδρομή ζήτησε οδηγίες από έναν μεταφορέα της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, ο οποίος κατά σύμπτωση ήταν ο κουνιάδος του Κορές. Έτσι, τα μέλη της θρησκευτικής σέχτας ήταν πλήρως οπλισμένα και προετοιμασμένα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει μια έντονη συμπλοκή με πυροβολισμούς, με αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων πρακτόρων του ATF και έξι του Κλάδου Δαβιδιανών. Μετά την είσοδο του ATF στο συγκρότημα και την αποτυχία εκτέλεσης του εντάλματος έρευνας, ξεκίνησε πολιορκία από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), κατά την οποία οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών προσπάθησαν να καταλήξουν σε συμβιβασμό.

Έπειτα από 51 ημέρες, στις 19 Απριλίου 1993, το FBI εξαπέλυσε επίθεση με δακρυγόνα σε μια προσπάθεια να αναγκάσει τα μέλη της σέχτας να φύγουν από τα κτίρια του συγκροτήματος. Λίγο αργότερα, το Κέντρο του Όρους Κάρμελ τυλίχτηκε στις φλόγες. Η πυρκαγιά και η αντίδραση στην τελική επίθεση εντός της σέχτας οδήγησαν στο θάνατο 76 μελών, συμπεριλαμβανομένων 25 παιδιών και του Ντέιβιντ Κορές.[8] Συνολικά, η πολιορκία των 51 ημερών είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων ομοσπονδιακών πρακτόρων και 82 μελών του Κλάδου Δαβιδιανών, 28 από τους οποίους ήταν παιδιά. Τα γεγονότα της πολιορκίας και της επίθεσης, ιδιαίτερα η προέλευση της πυρκαγιάς, αμφισβητούνται από διάφορες πηγές. Οι εκθέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης από τον Οκτώβριο του 1993 και τον Ιούλιο του 2000 καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι παρόλο που χρησιμοποιήθηκαν εμπρηστικά δακρυγόνα από το FBI, ο Κλάδος Δαβιδιανών είχαν ξεκινήσει την πυρκαγιά, επικαλούμενες στοιχεία από ηχογραφήσεις παρακολούθησης πολύ συγκεκριμένων συζητήσεων μεταξύ του Κορές και άλλων μελών σχετικά με την έκχυση περισσότερου καυσίμου σε σωρούς σανού καθώς ξεκίνησαν οι πυρκαγιές και από εναέρια πλάνα που δείχνουν τουλάχιστον τρία ταυτόχρονα σημεία ανάφλεξης σε διαφορετικές τοποθεσίες στο κτιριακό συγκρότημα.[9][10][11] Το FBI υποστηρίζει ότι κανένας από τους πράκτορές του δεν έριξε πραγματικά πυρά την ημέρα της πυρκαγιάς.[10] Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι όντως έπεσαν σφαίρες από τις αρχές επιβολής του νόμου και προτείνουν ότι ο συνδυασμός πυροβολισμών και εύφλεκτων δακρυγόνων ήταν η πραγματική αιτία της πυρκαγιάς.[12][13][14]

Η πολιορκία του Ρούμπι Ριτζ και αυτή του Γουέικο αναφέρθηκαν από τον Τίμοθι ΜακΒέι ως κύριοι λόγοι για το σχέδιο του ίδιου και του Τέρι Νίκολς να εκτελέσουν τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι ακριβώς δύο χρόνια αργότερα, στις 19 Απριλίου 1995, καθώς και το σύγχρονο αμερικανικό κίνημα πολιτοφυλακής και αύξηση της αντίθεσης στη νομοθετική ρύθμιση των πυροβόλων όπλων.[15][16]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάδος Δαβιδιανών ήταν μια θρησκευτική αίρεση που προήλθε το 1955 από ένα σχίσμα από το Shepherd's Rod (Δαυιδιανοί) μετά το θάνατο του ιδρυτή του Shepherd's Rod Βίκτορ Χουτέφ. Ο Χουτέφ ίδρυσε τους Δαβιδιανούς βασισμένος στην προφητεία του για μια επικείμενη αποκάλυψη που περιλαμβάνει τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού και την ήττα των κακών στρατών της Βαβυλώνας.[17] Καθώς η αρχική αίρεση των Δαβιδιανών απέκτησε μέλη, η ηγεσία της μετέφερε την εκκλησία σε μια κορυφή ενός λόφου αρκετά μίλια ανατολικά του Γουέικο του Τέξας, το οποίο ονόμασαν Όρος Κάρμελ, από ένα βουνό στο Ισραήλ που αναφέρεται στο Joshua 19:26 στην Παλαιά Διαθήκη. [18] Λίγα χρόνια αργότερα, μετακόμισαν ξανά σε μια πολύ μεγαλύτερη τοποθεσία ανατολικά της πόλης. Το 1959, η χήρα του Βίκτορ Χουτέφ, Φλόρενς, ανακοίνωσε ότι ο αναμενόμενος Αρμαγεδδώνας επρόκειτο να λάβει χώρα και τα μέλη της αίρεσης κλήθηκαν να συγκεντρωθούν στο κέντρο για να περιμένουν αυτό το γεγονός. Πολλοί από αυτούς έχτισαν σπίτια, άλλοι έμειναν σε σκηνές, φορτηγά ή λεωφορεία και οι περισσότεροι πούλησαν τα υπάρχοντά τους. .[18]

Μετά την αποτυχία αυτής της προφητείας, ο έλεγχος της τοποθεσίας (Κέντρο του Όρους Κάρμελ) έπεσε στον Μπέντζαμιν Ρόντεν, ιδρυτή της οργάνωσης Αντβεντιστών της έβδομης ημέρας των Δαβιδιανών (Branch Davidian Seventh-day Adventist Association). Προώθησε διαφορετικές δογματικές πεποιθήσεις από αυτές του Βίκτορ Χουτέφ. Με το θάνατο του Ρόντεν, ο έλεγχος του Κλάδου Δαβιδιανών έπεσε στη σύζυγό του, Λόις Ρόντεν . Η Λόις θεώρησε τον γιο τους, Τζορτζ Ρόντεν, ακατάλληλο να αναλάβει τη θέση του προφήτη . Αντ 'αυτού, όρισε τον Βέρνον Γουέιν Χάουελ (αργότερα γνωστό ως Ντέιβιντ Κορές ) για διάδοχό της.[19]

Το 1984, μια συνάντηση οδήγησε σε διαίρεση της αίρεσης, με τον Χάουελ να ηγείται μιας φατρίας (που αποκαλούνται οι ίδιοι οι Δαβιδιανοί) και ο Τζορτζ Ρόντεν να ηγείται της ανταγωνιστικής φατρίας. Μετά από αυτή τη διάσπαση, ο Τζορτζ Ρόντεν έδιωξε τον Χάουελ και τους οπαδούς του από το Όρος Κάρμελ υπό την απειλή όπλου. Ο Χάουελ και η ομάδα του εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη του Τέξας.[20] [21]

Μετά τον θάνατο της Λόις Ρόντεν τον Νοέμβριο του 1986 και την κατάθεση της περιουσίας της τον Ιανουάριο του 1987, ο Χάουελ προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο του Κέντρο του Όρους Κάρμελ με τη βία. [22] Ο Τζορτζ Ρόντεν είχε ξεθάψει το φέρετρο της Άννα Χιουζ από το νεκροταφείο Δαβιδιανών και είχε προκαλέσει τον Χάουελ σε έναν διαγωνισμό ανάστασης για να αποδείξει ποιος ήταν ο νόμιμος διάδοχος της ηγεσίας. Ο Χάουελ πήγε στην αστυνομία και ισχυρίστηκε ότι ο Ρόντεν ήταν ένοχος για κακοποίηση πτώματος, αλλά οι εισαγγελείς της κομητείας αρνήθηκαν να υποβάλουν κατηγορίες χωρίς αποδείξεις.[23]

Ο Βέρνον Χάουελ (αργότερα Ντέιβιντ Κορές) το 1987

Στις 3 Νοεμβρίου 1987, ο Χάουελ και επτά ένοπλοι σύντροφοί του προσπάθησαν να μπουν στο παρεκκλήσι του Όρους Κάρμελ, σκοπεύοντας να φωτογραφίσουν την σωρό στο φέρετρο ως ενοχοποιητικό στοιχείο. Ο Ρόντεν ενημερώθηκε για τους παρεμβαίνοντες και άνοιξε πυρ. Το Τμήμα του Σερίφη απάντησε περίπου 20 λεπτά μετά τη συμπλοκή, κατά την οποία ο Ρόντεν είχε τραυματιστεί. Ο σερίφης Χάργουελ πήρε τηλέφωνο τον Χάουελ και του είπε να σταματήσει να πυροβολεί και να παραδοθεί. Ο Χάουελ και οι σύντροφοί του, που ονομάστηκαν οι «Οκτώ Ρόντενβιλ» από τα μέσα ενημέρωσης, δικάστηκαν για απόπειρα δολοφονίας στις 12 Απριλίου 1988. Επτά αθωώθηκαν και ο Χάουελ καταδικάστηκε από το δικαστήριο. Οι εισαγγελείς της κομητείας δεν ερεύνησαν περαιτέρω την υπόθεση.[23]

Ακόμη και με όλη την προσπάθεια να φέρει το φέρετρο στο δικαστήριο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου αρνήθηκε να το χρησιμοποιήσει ως αποδεικτικό στοιχείο για την υπόθεση. [24] Ο δικαστής Χέρμαν Φιτς έκρινε ότι η αίθουσα του δικαστηρίου δεν είναι μέρος για ένα φέρετρο όταν ο δικηγόρος υπεράσπισης Γκάρι Κόκερ ζήτησε να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο για την υπόθεση. Κατά τη διάρκεια ερωτήσεων σχετικά με το φέρετρο, ο Ρόντεν παραδέχτηκε ότι προσπάθησε να αναστήσει την Ανν Χιουζ σε τρεις περιπτώσεις.

Ενώ περίμενε τη δίκη, ο Ρόντεν μπήκε στη φυλακή για περιφρόνηση των δικαστικών κατηγοριών λόγω της χρήσης άσεμνης γλώσσας [25] σε ορισμένα δικαστήρια. Απείλησε το δικαστήριο του Τέξας με σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα εάν το δικαστήριο αποφανθεί υπέρ του Χάουελ. Παράλληλα με αυτές τις κατηγορίες, ο Ρόντεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών για νομικές προτάσεις που υπέβαλε με προφορική γλώσσα. Ο Ρόντεν αντιμετώπισε 90 μέρες φυλάκιση επειδή διέμενε στο ακίνητο, αφού του δόθηκε εντολή να μην μένει στο ακίνητο ούτε να αυτοαποκαλείται αρχηγός της θρησκευτικής αίρεσης σε μια υπόθεση του 1979. [25] Την επόμενη μέρα, ο Πέρι Τζόουνς και αρκετοί από τους άλλους οπαδούς του Χάουελ μετακόμισαν από την έδρα τους στην Παλαιστίνη του Τέξας, στο όρος Κάρμελ. Στα μέσα του 1989, ο Ρόντεν χρησιμοποίησε ένα τσεκούρι για να σκοτώσει έναν Δαβιδιανό ονόματι Γουέιμαν Ντέιλ Ανταίρ, ο οποίος τον επισκέφτηκε για να συζητήσει το υποτιθέμενο όραμα του Ανταίρ να είναι ο εκλεκτός μεσσίας του Θεού. Κρίθηκε ένοχος επικαλούμενος παραφροσύνης και μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο. Λίγο μετά τη φυλάκιση του Ρόντεν, ο Χάουελ συγκέντρωσε χρήματα για να εξοφλήσει όλους τους αναδρομικούς φόρους στο όρος Κάρμελ που όφειλε ο Ρόντεν και ανέλαβε τον νόμιμο έλεγχο του ακινήτου.[26] Μετά από αυτές τις νομικές διαδικασίες, σημειώθηκε σε μια 90λεπτη συνέντευξη από τον δικηγόρο των Δαβιδιανών Ντάγκλας Γουέιν Μάρτιν ότι η θρησκευτική αίρεση πηγαινοερχόταν στα δικαστήρια από το 1955.[27]

Στις 5 Αυγούστου 1989, ο Χάουελ κυκλοφόρησε την ηχητική κασέτα «New Light», στην οποία δήλωνε ότι ο Θεός του είπε να τεκνοποιήσει με τις γυναίκες της σέχτας για να ιδρύσει έναν «Οίκο του Δαβίδ» των «ειδικών ανθρώπων» του. Αυτό περιελάμβανε τον χωρισμό παντρεμένων ζευγαριών στην αίρεση, τα οποία έπρεπε να συμφωνήσουν ότι μόνο αυτός μπορούσε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τις συζύγους, ενώ οι άνδρες έπρεπε να τηρούν την αγαμία.[26][28] Ο Χάουελ είπε επίσης ότι ο Θεός του είχε πει να αρχίσει να χτίζει έναν «Στρατό για τον Θεό» για να προετοιμαστεί για το τέλος των ημερών και μια σωτηρία για τους οπαδούς του. [28]

Ο Χάουελ υπέβαλε αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Καλιφόρνια στην Πομόνα στις 15 Μαΐου 1990, για να αλλάξει νομικά το όνομά του για λόγους δημοσιότητας και επαγγελματικούς λόγους σε Ντέιβιντ Κορές . Στις 28 Αυγούστου έγινε δεκτό το αίτημα του. [29] Μέχρι το 1992, το μεγαλύτερο μέρος της γης που ανήκε στη αίρεση είχε πουληθεί εκτός από έναν πυρήνα 77 στρεμμάτων. Τα περισσότερα από τα κτίρια είχαν αφαιρεθεί ή σώζονταν για οικοδομικά υλικά για να μετατραπεί μεγάλο μέρος του κυρίως παρεκκλησίου και μια ψηλή δεξαμενή νερού σε διαμερίσματα για τα μέλη της σέχτας. Πολλά από τα μέλη της σέχτας είχαν εμπλακεί με τους Δαβιδιανούς για μερικές γενιές και πολλά είχαν μεγάλες οικογένειες.[30]

Προανάκρουσμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 27 Φεβρουαρίου 1993, η εφημερίδα Waco Tribune-Herald άρχισε να δημοσιεύει το "The Sinful Messiah", μια σειρά άρθρων από τον Μαρκ Ίνγκλαντ και την Ντάρλεν Μακόρμικ, οι οποίοι ανέφεραν ισχυρισμούς ότι ο Κορές είχε κακοποιήσει σωματικά παιδιά στο συγκρότημα και είχε διαπράξει βιασμούς παίρνοντας πολλά ως ανήλικες νύφες. Λέγεται επίσης ότι ο Κορές υποστήριζε την πολυγαμία για τον εαυτό του και δήλωσε παντρεμένος με πολλές γυναίκες κατοίκους της μικρής κοινότητας. Η εφημερίδα ισχυρίστηκε ότι ο Κορές είχε ανακοινώσει ότι είχε δικαίωμα σε τουλάχιστον 140 συζύγους και ότι είχε το δικαίωμα να διεκδικήσει οποιαδήποτε από τις γυναίκες της σέχτας ως δική του, ότι είχε αποκτήσει τουλάχιστον δώδεκα παιδιά και ότι μερικές από αυτές τις μητέρες έγιναν νύφες, ηλικίας 12 ή 13 ετών .[31]

Εκτός από τους ισχυρισμούς για σεξουαλική κακοποίηση και ανάρμοστη συμπεριφορά, ο Κορές και οι οπαδοί του ήταν ύποπτοι για αποθήκευση παράνομων όπλων. Τον Μάιο του 1992, ο επικεφαλής αναπληρωτής Ντάνιελ Γουέντμπεργκ του Τμήματος Σερίφη της κομητείας ΜακΛίναν κάλεσε το Γραφείο Αλκοόλ, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων (ATF) για να τους ενημερώσει ότι το γραφείο του επικοινώνησε με έναν τοπικό εκπρόσωπο της UPS που ανησυχούσε για μια αναφορά από έναν τοπικό οδηγό. Ο οδηγός της UPS ανέφερε ότι ένα δέμα είχε σπάσει κατά την παράδοση στην κατοικία του Κλάδου Δαβιδιανών, αποκαλύπτοντας τουλάχιστον μισή ντουζίνα χειροβομβίδες. Σημείωσε επίσης ότι το συγκρότημα λάμβανε δέματα από έμπορο όπλων για μήνες.[32]

Στις 9 Ιουνίου, Το ATF άνοιξε επίσημη έρευνα και μια εβδομάδα αργότερα χαρακτηρίστηκε ως ευαίσθητη, «ζητώντας έτσι υψηλό βαθμό επίβλεψης» τόσο από το Χιούστον όσο και από τα κεντρικά γραφεία. [33][34] Το ντοκιμαντέρ Inside Waco ισχυρίζεται ότι η έρευνα ξεκίνησε όταν το 1992 το ATF ανησύχησε για αναφορές αυτόματων πυροβολισμών που προέρχονταν από την ένωση Carmel. [35]

Στις 30 Ιουλίου, οι πράκτορες της ATF Ντέιβιντ Αγκιλέρα και Σκίνερ επισκέφτηκαν τον έμπορο όπλων του Κλάδου Δαβιδιανών, Χένρι Μακχάνον, ο οποίος προσπάθησε να τους κάνει να μιλήσουν με τον Κορές στο τηλέφωνο. Ο Κορές προσφέρθηκε να αφήσει την ATF να επιθεωρήσει τα όπλα και τα έγγραφα των Κλάδου Δαβιδιανών και ζήτησε να μιλήσει με τον Αγκιλέρα, αλλά ο Αγκιλέρα αρνήθηκε.[36][37]

Ο σερίφης Χάργουελ είπε στους δημοσιογράφους σχετικά με τη συνομιλία των αρχών επιβολής του νόμου με τον Κορές: Απλώς βγείτε έξω και μιλήστε μαζί τους, [38] Το ATF άρχισε την επιτήρηση από ένα σπίτι απέναντι από το συγκρότημα αρκετούς μήνες πριν από την πολιορκία. Η κάλυψή τους ήταν αισθητά φτωχή (παρουσιάζονταν ως «φοιτητές κολεγίου» που ήταν γύρω στα τριάντα, είχαν καινούργια αυτοκίνητα, δεν ήταν εγγεγραμμένοι στα τοπικά σχολεία και δεν τηρούσαν πρόγραμμα που να ταιριάζει σε οποιαδήποτε νόμιμη απασχόληση ή τάξη). [39] Η έρευνα περιελάμβανε την αποστολή ενός μυστικού πράκτορα, του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, την ταυτότητα του οποίου έμαθε ο Κορές, αν και επέλεξε να μην αποκαλύψει αυτό το γεγονός μέχρι την ημέρα της επιδρομής.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Report of the Department of the Treasury on the Bureau of Alcohol, Tobacco, and Firearms Investigation of Vernon Wayne Howell Also Known as David Koresh, September 1993 Αρχειοθετήθηκε April 2, 2016, στο Wayback Machine., PDF of actual report, p. 8.
  2. ↑ Report of the Department of the Treasury on the Bureau of Alcohol, Tobacco, and Firearms Investigation of Vernon Wayne Howell Also Known as David Koresh. the Department. Σεπτεμβρίου 1993. σελίδες 51, 77. ISBN 9780160242052. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016. 
  3. ↑ Zarrell, Matt (December 27, 2017). «U.S. NEWS UPS driver still haunted over role in Waco massacre nearly 25 years later». Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 29, 2020. https://web.archive.org/web/20200529202247/https://www.nydailynews.com/news/national/ups-driver-haunted-role-waco-massacre-article-1.3722659. Ανακτήθηκε στις November 30, 2020. 
  4. ↑ Pearson, Muriel; Wilking, Spencer; Effron, Lauren (January 3, 2018). «Survivors of 1993 Waco siege describe what happened in fire that ended the 51-day standoff». ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 29, 2020. https://web.archive.org/web/20201129223923/https://abcnews.go.com/US/survivors-1993-waco-siege-describe-happened-fire-ended/story?id=52034435. Ανακτήθηκε στις November 30, 2020. 
  5. ↑ Burton, Tara Isabella (April 19, 2018). «The Waco tragedy, explained». Vox. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 23, 2020. https://web.archive.org/web/20200423000028/https://www.vox.com/2018/4/19/17246732/waco-tragedy-explained-david-koresh-mount-carmel-branch-davidian-cult-25-year-anniversary. Ανακτήθηκε στις November 30, 2020. 
  6. ↑ Justin Sturken; Mary Dore (February 28, 2007). «Remembering the Waco Siege». ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 3, 2008. https://web.archive.org/web/20080803060928/http://abcnews.go.com/US/story?id=2908955&page=1. Ανακτήθηκε στις 2008-06-23. 
  7. ↑ Wright, Stuart A. (1995). Armageddon in Waco: Critical Perspectives on the Branch Davidian Conflict. University of Chicago Press. σελ. 269. ISBN 978-0-226-90844-1. 
  8. ↑ Gennaro Vito, Jeffrey Maahs,Criminology: Theory, Research, and Policy, Edition 3, revised, Jones & Bartlett Publishers, 2011, (ISBN 0763766658 και 978-0763766658), p. 340 Αρχειοθετήθηκε March 18, 2017, στο Wayback Machine.
  9. ↑ «Report to the Deputy Attorney General on the Events at Waco, Texas: Appendix D. Arson Report». www.justice.gov (στα Αγγλικά). 15 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «FBI chief hails new Waco report». CNN.com. CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ «Waco - The Inside Story». pbs.org. PBS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  12. ↑ «The Waco tragedy, explained». Vox.com. 19 Απριλίου 2018. 
  13. ↑ «The Real Story Behind the Waco Siege: Who Were David Koresh and the Branch Davidians?». Time.com. 24 Ιανουαρίου 2018. 
  14. ↑ «What Really Happened At Waco». CBS News.com. 25 Ιανουαρίου 2000. 
  15. ↑ «Timothy McVeigh in Waco». Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023. 
  16. ↑ Niebuhr, Gustav (26 Απριλίου 1995). «Terror in Oklahoma: Religion; Assault on Waco Sect Fuels Extremists' Rage». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2018. 
  17. ↑ «Scholars tackle "cult" questions 20 years after Branch Davidian tragedy». WacoTrib.com: Religion. 13 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2013. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Psychotherapy Networker, March/April 2007, "Stairway to Heaven; Treating children in the crosshairs of trauma." Excerpt from the book The Boy Who Was Raised as a Dog by Bruce Perry and Maia Szalavitz.
  19. ↑ New, David S. (2012). Christian Fundamentalism in America: A Cultural History (στα Αγγλικά). Jefferson, North Carolina: McFarland & Company. σελίδες 182. 
  20. ↑ «Adventists kicked out cult, leader». Chicago Tribune. March 1993. 
  21. ↑ Jordan Bonfante in Los Angeles; Sally B. Donnelly in Waco; Michael Riley in Waco; Richard N. Ostling in New York (15 March 1993). «Cult of Death». Time magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 5, 2008. https://web.archive.org/web/20080705171444/http://www.time.com/time/daily/newsfiles/waco/031593.html. Ανακτήθηκε στις November 1, 2010. 
  22. ↑ «Waco Siege». HISTORY. 19 Δεκεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Clifford L. Linedecker, Massacre at Waco, Texas, St. Martin's Press, 1993, pp. 70–76. (ISBN 0-312-95226-0).
  24. ↑ England, Mark (21 Απριλίου 1988). «Judge rules casket out as evidence on Roden». WacoTrib.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2019. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Witherspoon, Tormy (28 Ιανουαρίου 1989). «District judge throws out Roden's leadership lawsuit». WacoTrib.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2019. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Marc Breault and Martin King, Inside the Cult, Signet, 1993, (ISBN 978-0-451-18029-2). (Australian edition entitled Preacher of Death).
  27. ↑ «Why Waco? Cults and the Battle for Religious Freedom in America» (PDF). Tabor, James D., and Gallagher, Eugene V. 1 Ιανουαρίου 1998. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2020. 
  28. ↑ 28,0 28,1 Fantz, Ashley. «Who was David Koresh?». Edition.cnn.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2013. 
  29. ↑ Clifford L. Linedecker, Massacre at Waco, Texas, St. Martin's Press, 1993, p. 94. (ISBN 0-312-95226-0)
  30. ↑ Ten years after Waco, People Weekly, April 28, 2003 
  31. ↑ England, Mark, and Darlene McCormick. "The Sinful Messiah: Part One", Waco Tribune-Herald, February 27, 1993, pages 1A, 10A, and 11A.
  32. ↑ Sant, Peter van (2018-04-14). «"I've kept my story secret for the last 25 years -- I didn't want to take this to my grave"». CBS News. https://www.cbsnews.com/news/waco-texas-siege-i-have-been-blamed-for-what-happened-out-there-says-retired-ups-deliveryman/. Ανακτήθηκε στις 2023-01-29. 
  33. ↑ s:Activities of Federal Law Enforcement Agencies Toward the Branch Davidians/Section 2|Activities of Federal Law Enforcement Agencies Toward the Branch Davidians: II. The ATF Investigation.
  34. ↑ Higgins, Steve (July 2, 1995). «The Waco Dispute – Why the ATF Had to Act». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/1995/07/02/why-the-atf-had-to-act/d2884fb1-8c86-46eb-b785-f0425daac5d2/. Ανακτήθηκε στις September 11, 2023. 
  35. ↑ Neil Rawles (2 Φεβρουαρίου 2007). Inside Waco (Television documentary). Channel 4/HBO. 
  36. ↑ Marc Smith, "Agent allegedly refused Koresh's offer," Houston Chronicle, September 11, 1993; "Gun Dealer Alerted Koresh to ATF Probe, Lawyer Says," Houston Post, Associated Press, September 11, 1993.
  37. ↑ Henry McMahon, Testimony, 1995 Congressional Hearings on Waco, part 1, pp. 162–63. Stuart H. Wright, Editor of Armageddon at Waco, and Robert Sanders, former ATF Deputy Director, also remarked on the ATF refusal of Koresh's offer in testimony.
  38. ↑ Darlene McCormick, "Sheriff says he did not curb probe," Waco Tribune-Herald, October 10, 1993.
  39. ↑ "Tripped Up By Lies: A report paints a devastating portrait of ATF's Waco planning – or, rather, the lack of it" Αρχειοθετήθηκε September 30, 2007, στο Wayback Machine., Time, October 11, 1993.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιορκία_του_Γουέικο&oldid=10773230"