Τεοντόρ ντε Μπανβίλ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Τεοντόρ ντε Μπανβίλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Théodore de Banville (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 14 Μαρτίου 1823[1][2][3] Μουλέν[4] |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1891[1][2][3] 6ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6][7] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[8] θεατρικός συγγραφέας δημοσιογράφος κριτικός λογοτεχνίας συγγραφέας[8][9] κριτικός θεάτρου |
| Εργοδότης | Le Charivari |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τεοντόρ ντε Μπανβίλ (Étienne-Claude-Jean-Baptiste-Théodore-Faullain de Banville, 14 Μαρτίου 1823, Μουλέν - 13 Μαρτίου 1891, Παρίσι) ήταν Γάλλος ρομαντικός ποιητής και μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της σχολής των παρνασσιστών, με επίδραση στο κίνημα του συμβολισμού. Η πρώτη ποιητική συλλογή του εκδόθηκε το 1842, με τον τίτλο Οι Καρυάτιδες (γαλλ. Les Cariatides), ενώ η πιο γνωστή συλλογή ποιημάτων του είναι εκείνη που φέρει τον τίτλο Φανταστικές Ωδές (Les Odes funambulesques, 1857), έργο που εκθείασε ο Βίκτωρ Ουγκό.
Όπως διαφαίνεται και από την Μικρή Πραγματεία για τη γαλλική ποίηση (Petit Traité de poésie française, 1872), ο Τεοντόρ ντε Μπανβίλ απέδιδε μεγάλη αξία στο ποιητικό μέτρο και θεωρούσε την ομοιοκαταληξία ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ποίησης. Αξιοποίησε και εξερεύνησε παραμελημένες φόρμες, όπως τη μπαλάντα ή το ροντό, που είχαν σχεδόν εγκαταλειφθεί από το 16ο αιώνα, ακολουθώντας το παράδειγμα του κριτικού Σαρλ Σεντ-Μπεβ που συνέβαλε στην αναβίωση του σονέτου. Συνεργάστηκε επίσης με πολυάριθμα περιοδικά, γράφοντας κριτικές λογοτεχνίας, καθώς και για το θέατρο και τη μουσική.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1842, Les Cariatides (ποίηση), με πρόλογο του Σαρλ Μπωντλαίρ.
- 1846, Les Stalactites (ποίηση)
- 1857, Odelettes και Odes Funambulesques (ποίηση)
- 1866, Gringoire (θέατρο), ιστορική κωμωδία αφιερωμένη στον Βίκτωρ Ουγκό
- 1867, Les Exilés
- 1869, Les Occidentales
- 1872, Petit Traité de poésie française (ποίηση)
- 1873, Trente-six Ballades joyeuses.
- 1874, Rondels composés à la manière de Charles d'Orléans και Les Princesses (σονέτα)
- 1881, Contes pour les Femmes.
- 1882, Mes souvenirs
- 1884, Contes héroïques.
- 1885, Lettres chimériques και Socrates et sa femme.
- 1887, Madame Robert
- 1888, Le Baiser
- 1891, Marcelle Rabe
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118900832. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6736s9v. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Theodore-de-Banville. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ LIBRIS. 25 Σεπτεμβρίου 2012. libris
.kb .se /katalogisering /khwzzmg3291qfm2. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118900832. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 64368739.
- ↑ 8,0 8,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /159967. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
