Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το κανόνι και τ' αηδόνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Το κανόνι και τ` αηδόνι)
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2020.
Το κανόνι και τ' αηδόνι
Κινηματογραφική αφίσα.
ΣκηνοθεσίαΙάκωβος Καμπανέλλης
Γιώργος Καμπανέλλης
ΠαραγωγήΓιώργος Καμπανέλλης
ΣενάριοΙάκωβος Καμπανέλλης
ΠρωταγωνιστέςΔιονύσης Παπαγιαννόπουλος
Νίκη Τριανταφυλλίδη
Γιώργος Δανής
Γιώργος Τζώρτζης
Γιώργος Καμπανέλλης
Μάνος Κατράκης
ΜουσικήΝίκος Μαμαγκάκης
ΦωτογραφίαΓιώργος Καβουκίδης
Συράκος Δανάλης
ΜοντάζΓιάννα Σπυρόπούλου
Πρώτη προβολή1968
Διάρκεια105΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική
δεδομένα (π • σ • ε )

Το κανόνι και τ' αηδόνι είναι ελληνική κωμική-δραματική ταινία του 1968, σε σκηνοθεσία Γιώργου και Ιάκωβου Καμπανέλλη, με τον τελευταίο να έχει γράψει και το σενάριο. Επίσης η παραγωγή, ανήκει στον πρώτο. Σπονδυλωτή ταινία, αποτελούμενη από τρεις αυτόνομες ιστορίες με κοινό θέμα: τη συμπεριφορά των Ελλήνων όταν βρίσκονται υπό ξένο ζυγό.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη, με τίτλο "Το ρολόι", είναι μια κωμική ιστορία που διαδραματίζεται στη Σύρο το 1943. Ο Ιταλός διοικητής του νησιού (Γιώργος Δάνης) προσπαθεί μάταια να επιβληθεί στους κατοίκους που χλευάζουν τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής και συχνά σκαρώνουν έξυπνες φάρσες σε βάρος τους.

Η δεύτερη, με τίτλο "Ο μυστικός γάμος", είναι μια μελαγχολική ιστορία αγάπης και διαδραματίζεται στην Κύπρο, το 1957, εποχή του ένοπλου αγώνα κατά των Άγγλων κατακτητών. Λίγο πριν από τον γάμο του, ο μαχητής της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου (Γιώργος Τζώρτζης) αναγκάζεται να αφήσει τη μνηστή του, τη Βασιλική (Νίκη Τριανταφυλλίδη), η οποία δεν θα τον ξαναδεί ποτέ.

Η τρίτη ιστορία, "Οι αντίπαλοι", είναι σουρρεαλιστική και διαδραματίζεται στην Πάτρα, την εποχή της γερμανικής κατοχής. Περιγράφει την παράξενη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Τριανταφύλλου, έναν πλούσιο ντόπιο πατριώτη (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) και σε έναν Γερμανό αξιωματικό (Γιώργος Καμπανέλλης), που επιτάσσει ένα δωμάτιο στο σπίτι του. Ο Έλληνας δίνει έναν ιδιόμορφο αγώνα για να διώξει τον Γερμανό από το σπίτι του. Ο τελευταίος, όμως, βοηθάει όταν συλλαμβάνεται ο εμψυχωτής (Μάνος Κατράκης), φίλος του Έλληνα. Στο τέλος, καθώς ο Γερμανός εγκαταλείπει το σπίτι, αποχαιρετιούνται με ένα γάβγισμα όλο θλίψη.

Ηθοποιοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη σεζόν 1968-1969 κόβοντας 24.309 εισιτήρια και κατατάχθηκε στην 92η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες. [2] Στην τρίτη ιστορία, κάποια σκηνή κρίθηκε ως προσβλητική για τους Γερμανούς αξιωματικούς, με αποτέλεσμα να αφαιρεθεί από την ταινία από την υπηρεσία λογοκρισίας της εποχής. [3]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτική της ταινίας από το CINEMANO:

Τρεις ιστορίες από τρεις διαφορετικές περιόδους κατοχής στην Ελλάδα και την Κύπρο αφηγείται αυτή εδώ η εξόχως ενδιαφέρουσα ταινία, παρά τις αδυναμίες της, όπως και κάθε άλλη ταινία του είδους. Σαφέστατα η πρώτη ιστορία είναι μακράν η καλύτερη από κάθε άποψη και αυτή που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει. Η δράση στη Σύρο και οι παρεξηγήσεις που επιφέρουν μια μπουκάλα λάδι και το ρολόι της εκκλησίας είναι τραγικά σπαρταριστές και αναδεικνύουν σκηνοθετική μαστοριά και κινηματογραφική αξία, με εξαιρετικού επιπέδου αφήγηση, ερμηνείες, φωτογραφία και μοντάζ που μόνο ελληνικό σινεμά δεν θυμίζουν. Όχι πως οι άλλες δύο ιστορίες με τον μυστικό γάμο στην Κύπρο και την επίταξη του σπιτιού ενός Έλληνα από γερμανό αξιωματικό στην Πάτρα είναι κακές, απλά είναι ο πήχυς τόσο ψηλά της πρώτης ιστορίας που οι άλλες δύο απλά δεν τη συναγωνίζονται. Παρότι ανόμοιου ύφους και αισθητικής, στο σύνολό τους τα τρία μέρη της ταινίας εκφράζουν ξεκάθαρα το μήνυμα περί κατοχής και των μικρών αυτών πολέμων ενάντια στον κάθε μορφής και ταυτότητα κατακτητή. Ταινία ιδιαίτερη που ξεχωρίζει από το σύνολο της ελληνικής παραγωγής και που -θα το ξαναπώ- αν είχαμε περισσότερες σαν κι αυτήν τότε θα είχαμε και ένα διαφορετικό ελληνικό σινεμά σήμερα. [4]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Κολιοδήμος, Δημήτρης (2001). Λεξικό Ελληνικών ταινιών. Εκδόσεις Γένους. σελ. 216. ISBN 978-960-8460-41-6. 
  2. ↑ «Το κανόνι και τ' αηδόνι - Ελληνικός κινηματογράφος». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  3. ↑ Δουβλής, Βασίλης (2022-07-11). «Στοργή στον λαό: Ο παραλογισμός και η γελοιότητα της χουντικής λογοκρισίας». Θεάτρου Πόλις. Διεπιστημονικό περιοδικό για το θέατρο και τις τέχνες: 249–250. doi:10.12681/.30789. ISSN 2654-1742. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/theatrepolis/article/view/30789. 
  4. ↑ «Το κανόνι και τ' αηδόνι (1968) (Α/Μ)». Το κανόνι και τ' αηδόνι (1968) (Α/Μ). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  5. ↑ «Το Κανόνι και τ` Αηδόνι (1968)». cine.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_κανόνι_και_τ%27_αηδόνι&oldid=10937404"