Fibre to the x

Η εικόνα δείχνει πώς διαφέρουν οι τεχνολογίες FTTx ανάλογα με την απόσταση από τον τελικό χρήστη στην οποία φτάνει η οπτική ίνα.

Ο γενικός όρος Fibre to the x (Ίνα μέχρι το x) ή FTTx περιγράφει κάθε αρχιτεκτονική δικτύου που χρησιμοποιεί οπτικές ίνες για να αντικαταστήσει ολόκληρο ή μέρος του τοπικού βρόχου που χρησιμοποιείται για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών.

Οι τέσσερις τεχνολογίες που ανήκουν στην οικογένεια FTTx είναι οι εξής:

• Fibre to the node ή Fibre to the neighborhood (FTTN) ή Fibre to the Cabinet (FTTCab)
• Fibre to the curb (FTTC)
• Fibre to the building (FTTB)
• Fibre to the home (FTTH)

Στην πράξη η διαφορά ανάμεσα στο FTTN και το FTTC είναι μικρή, και συχνά το δεύτερο θεωρείται υποκατηγορία του πρώτου.

Χρησιμοποιείται επίσης ο όρος Fibre to the premises (FTTP), για τον οποίο όμως υπάρχουν αντικρουόμενοι ορισμοί. Κάποιοι ταυτίζουν το FTTP με το FTTB, άλλοι το ταυτίζουν με το FTTH, και άλλοι το θεωρούν γενικότερο όρο που περιλαμβάνει και το FTTB και το FTTH.

Τεχνολογίες

Οι δύο κύριες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για FTTx δίκτυα είναι το VDSL/VDSL2 (χρησιμοποιείται στο FTTN, το FTTC και σε μερικές υλοποιήσεις του FTTB), το PON (χρησιμοποιείται στο FTTH και σε υλοποιήσεις του FTTB) καθώς και το Active Ethernet.

Στο FTTN/C/P/B η οπτική ίνα δεν τερματίζεται σε τερματικό εξοπλισμό του τελικού χρήστη αλλά σε συσκευή συνήθως DSLAM με VDSL όπου στη συνέχεια με χάλκινο ζεύγος μεταφέρεται μέχρι τον τερματικό εξοπλισμό του χρήστη με τεχνολογία VDSL2.

Στο FTTH η οπτική ίνα τερματίζεται σε τερματικό του χρήστη.

Με τη μείωση του κόστους ή την υποχρεωτική προσθήκη οπτικών ινών στα νεόχτιστα σπίτια επειδή το κόστος της ίνας είναι πολύ μικρό το FTTH θα επικρατήσει έναντι των άλλων τεχνολογιών.

Σήμερα πέραν του Active Ethernet με δύο ή μία οπτική ίνα (όπου χρησιμοποιούνται διαφορετικά μήκη κύματος για την εκπομπή και λήψη) μπορούν να χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες όπως το GPON με 2.5 Gbps downstream (από το κέντρο προς τον συνδρομητή) όπου το μοιράζονται 64 μέχρι και 128 χρήστες και 1,244 Gbps upstream, το WDM-PON και το GPON 10 G.

Η διαφορά μεταξύ GPON που είναι τεχνολογία TDM-PON δηλαδή γίνεται πολύπλεξη στο χρόνο μεταξύ πολλών καναλιών συνδρομητών είναι ότι στο WDM-PON γίνεται πολύπλεξη στο μήκος κύματος όπου κάθε χρήστης έχει το δικό του χρώμα για την εκπομπή και άλλο χρώμα για τη λήψη δεδομένων.

Είναι προφανές ότι το WDM-PON είναι τεχνολογία που μπορεί να υποστηρίξει Open Access αρχιτεκτονική (να μπορούν να δώσουν υπηρεσία διαφορετικοί πάροχοι σε φυσικό επίπεδο) σε αντίθεση με το GPON που προφανώς προτιμάται από τους incumbent operators.