Τόρι Έιμος

Τόρι Έιμος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	22  Αυγούστου 1963 Νιούτον
Ψευδώνυμο	Tori Amos και Tori
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Montgomery College Peabody Institute Richard Montgomery High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	τραγουδίστρια-τραγουδοποιός πιανίστα συνθέτρια μουσικός ηχογραφήσεων τσεμπαλίστρια σκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου
Επηρεάστηκε από	Τζόνι Μίτσελ
Περίοδος ακμής	1979
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	d:Q113031066 (2012)
Ιστότοπος
www.toriamos.com
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Η Τόρι Έιμος (γεννημένη ως Μύρα–Έλεν Έιμος, Myra Ellen Amos, 22 Αυγούστου 1963) είναι Αμερικανίδα πιανίστρια, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Πρωτοστάτησε στη μουσική σκηνή κατά τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της καριέρας της στάθηκε αξιοσημείωτο πως ήταν μια από τις λίγες σταρ που χρησιμοποίησαν το πιάνο ως πρωταρχικό μουσικό τους όργανο. Είναι γνωστή για τα έντονα συναισθηματικά της τραγούδια που καταπιάνονται με μια πληθώρα θεμάτων ανάμεσα στα οποία η σεξουαλικότητα, η θρησκεία και η προσωπική τραγωδία. Κάποια από τα γνωστότερα τραγούδια της είναι το «Cornflake Girl», «A Sorta Fairytale», «Precious Things» και «Bliss». Στο ενεργητικό της διαθέτει δύο πολυπλατινένια, τρία πλατινένια και δύο χρυσά άλμπουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει μια σταθερή βάση θαυμαστών. Σήμερα είναι παντρεμένη με τον Άγγλο μηχανικό ήχου Μαρκ Χόλεϋ. Μαζί έχουν μια κόρη, τη Νατάσα Λόριεν Χόλεϋ, που ήρθε στον κόσμο στις 5 Σεπτεμβρίου, 2000.

Βιογραφία & Μουσική πορεία

Τα Πρώτα Χρόνια (1963 - 1985)

Η Έιμος ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας των Δρ. Έντισον και της Μαίρη Έλεν Έιμος. Γεννήθηκε στο Νιούτον, της Νότιας Καρολίνας, κατά τη διάρκεια ταξιδιού, στο νοσοκομείο Old Catawba Hospital. Το σπίτι τους βρισκόταν στο Τζώρτζταουν (Ουάσινγκτον ΝτιΣι), αλλά όταν η Τόρι ήταν δύο ετών μετακόμισαν στη Βαλτιμόρη του Μαίρυλαντ, όπου και άρχισε να παίζει πιάνο. Στην ηλικία των πέντε ετών ξεκίνησε να αυτοσχεδιάζει ορχηστρικά κομμάτια στο πιάνο και μέχρι τα εννιά της είχε αρχίσει να προσθέτει και στίχους.

Η Τόρι Έιμος στο εξώφυλλο του άλμπουμ της "Tales of a Librarian" το 2003.

Το 1968, και ενώ διέμενε στο Ρόκβιλ του Μαίρυλαντ, κέρδισε μια πλήρη υποτροφία για το Κονσερβατόριο Μουσικής Πίμποντυ. Σε ηλικία μόλις πέντε ετών ήταν το νεότερο πρόσωπο που φοίτησε ποτέ στο σχολείο αυτό. Όταν ήταν 11 ετών, η υποτροφία σταμάτησε να της παρέχεται και της ζητήθηκε να αποχωρήσει. Η Έιμος υποστηρίζει πως έχασε την υποτροφία επειδή επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στη ροκ και ποπ μουσική, ενώ αντιπαθούσε να διαβάζει μουσική από παρτιτούρα. Δύο χρόνια μετά, ξεκίνησε να φοιτά στο Κολέγιο Μοντγκόμερυ και άρχισε να κάνει εμφανίσεις σε πιάνο μπαρ, συνοδευόμενη από τον πατέρα της που έστελνε κασέτες με τραγούδια της σε δισκογραφικές εταιρίες.

Η πρώτη της επιτυχία ήρθε με τη νίκη σε ένα διαγωνισμό ταλέντου για εφήβους της κομητείας το 1977, τραγουδώντας ένα τραγούδι που τιτλοφορείται «More than just a friend». Ως τελειόφοιτη του λυκείου, συνέγραψε το τραγούδι «Baltimore» με τον αδερφό της, Μάικ Έιμος, για ένα διαγωνισμό. Με αυτό νίκησε στο διαγωνισμό και έτσι αποτέλεσε το πρώτο της σίνγκλ, που κυκλοφόρησε ως 7" single τοπικά για την οικογένεια και τους φίλους της το 1980, μαζί με μια άλλη σύνθεσή της ως b-side, το «Walking With You». Ήταν αυτή την εποχή που υιοθέτησε το όνομα Τόρι μετά τη συμβουλή ενός φίλου.

Y Kant Tori Read (1985 - 1988)

Σε ηλικία 21 ετών, η Έιμος μετακόμισε στο Λος Άντζελες για να ακολουθήσει μουσική καριέρα μετά από επτά χρόνια πείρας σε πιάνο μπαρ στη Ανατολική Ακτή. Ενώ βρισκόταν εκεί πήρε αρκετές δουλειές υποκριτικής, ανάμεσα στις οποίες και μια διαφήμιση για δημητριακά Kellogg’s, επικρατώντας της τότε άγνωστης Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Το 1987 εμφανίστηκε στη δικαστική σαπουνόπερα «Trial by Jury» ως Κάρι Χάντλερ. Το 1985, αφού έπαιξε σε ένα μπαρ μια νύχτα, πήρε με το αυτοκίνητο έναν τακτικό πελάτη του μαγαζιού ο οποίος της επιτέθηκε σεξουαλικά, μια εμπειρία που αποτύπωσε αργότερα στο τραγούδι «Me and a Gun». Επίσης την περίοδο αυτή συνάντησε τον Στηβ Κάτον, που έπαιξε κιθάρα στα άλμπουμ της μέχρι και το «To Venus and Back» (1999).

To 1985, η Έιμος σχημάτισε ένα μουσικό γκρουπ, το Y Kant Tori Read. Η Τόρι αποφάσισε το όνομα ως αναφορά στις μέρες που έζησε στο Κονσερβατόριο Πίμποντυ, όπου μπορούσε να παίζει τα μουσικά κομμάτια στο πιάνο αφού τα είχε ακούσει πρώτα μια φορά, μα δεν κατάφερε ποτέ να διαβάσει και να παίξει από παρτιτούρα. Εκτός από την Έιμος το γκρουπ αποτελούσαν ο Κάτον, ο Ματ Σόρουμ και ο Μπραντ Κομπ. Ένα χρόνο μετά, η Atlantic Records έδωσε στην Έιμος ένα συμβόλαιο για έξι δίσκους. Τον Ιούλιο του 1988, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του γκρουπ, με τίτλο «Y Kant Tori Read». Επικρίθηκε από κριτικούς και κοινό, αφήνοντας την Έιμος απογοητευμένη κα ταπεινωμένη. Μετά την αποτυχία αυτή, ξεκίνησε να δουλεύει με άλλους καλλιτέχνες κάνοντας τους φωνητικά. Ηχογράφησε και ένα κομμάτι που λέγεται «Distant Storm» για την ταινία «China O’ Brien». Στους τίτλους τέλους το τραγούδι αποδίδεται σε μια μπάντα που λέγεται «Tess Makes Good» με «πρόσθετα φωνητικά από την Έλεν Έιμος».

Παρόλο που η Έιμος συχνά αναφέρεται με αμηχανία στο Y Kant Tori Read, έχει ερμηνεύσει διάφορα τραγούδια από αυτό live σε συναυλίες. Το άλμπουμ δεν τυπώνεται πλέον και οι αυθεντικές κόπιες θεωρούνται αρκετά πολύτιμες.

Little Earthquakes (1990 - 1992)

Παρά την απογοητευτική αντίδραση στο «Y Kant Tori Read» και στα δύο single που κυκλοφόρησαν από αυτό, τα «The Big Picture» και «Cool On Your Island», η Έιμος συνέχιζε να δένεται με συμβόλαιο έξι δίσκων με την Atlantic Records, η οποία το 1989 ζήτησε νέο δίσκο μέχρι και το Μάρτη του 1990. Όταν τους έδειξε τις αρχικές της ηχογραφήσεις, απορρίφθηκαν με το σκεπτικό πως το μοτίβο «κορίτσι και πιάνο» δεν επρόκειτο να πουλήσει στην αγορά των πρώιμων 90s της γκραντζ, ροκ, ραπ και χορευτικής μουσικής. Το άλμπουμ ξαναδουλεύτηκε και επεκτάθηκε με τη βοήθεια των Στηβ Κάτον, Έρικ Ρος, Γουίλ ΜακΓκρέγκορ, Κάρλο Νούτσιο, και Νταν Νέμπενζαλ, και τελικά κατέληξε γεμάτο με ωμά, συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια όπου θυμάται τη θρησκευτική ανατροφή της, τη σεξουαλική αφύπνιση, την πάλη να βρει την ταυτότητά της και το βιασμό που υπέστη. Τα στελέχη της Atlantic άλλαξαν γνώμη ακούγοντας την νέα εκδοχή, με την ιδέα να την πλασάρουν ως διάδοχο των Τζόνι Μίτσελ και Λώρα Νίρο, ή εναλλακτικά ως θηλυκή εκδοχή του Έλτον Τζων. Περιμένοντας την παραδοσιακά πιο ανοιχτόμυαλη αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου να προετοιμάσει το έδαφος για την Τόρι και να δημιουργήσει ντόρο για την επιστροφή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Atlantic έστειλε την Έιμος στην Αγγλία στις αρχές του 1991 για να παίξει σε μικρές παμπ ως προετοιμασία για την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, που τελικά κυκλοφόρησε με τον τίτλο, «Little Earthquakes».

Η θυγατρική της Atlantic στην Ευρώπη, η East West, προώθησε έντονα το άλμπουμ. Η Έιμος ξόδεψε μεγάλο μέρος του 1991 να παίζει σε μικρές παμπ και κλαμπ στο Λονδίνο και παίζοντας για μουσικούς παραγωγούς και δημοσιογράφους, συχνά στο ίδιο της το διαμέρισμα. Το EP «Me and a Gun» που περιείχε 4 τραγούδια κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1991, συγκεντρώνοντας αξιοσημείωτη προσοχή από τους κριτικούς. Το σινγκλ επανακυκλοφόρησε τον επόμενο μήνα με το «Silent All These Years» ως πρώτη σύνθεση, και έγινε η πρώτη της παρουσία στα τσαρτ στο νούμερο 51, ακολουθώντας υποστήριξη από το BBC Radio 1 και το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην εκπομπή του Τζόναθαν Ρος στο BBC.

Όταν το άλμπουμ τελικά κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Ιανουάριο του 1992, έφτασε το #14 και έμεινε στο Top 75 τσαρτ για 23 εβδομάδες. Ένα μήνα μετά κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ έχοντας επιτυχία με τους κριτικούς. Τα συνοδευτικά σινγκλ, μαζί με το «Me and a Gun» και «Silent All These Years», ήταν τα «China», «Winter» και «Crucify», με την εκδοχή των οποίων για την αγορά των ΗΠΑ σε EP να περιέχει ερμηνείες τραγουδιών καλλιτεχνών όπως οι Rolling Stones και οι Nirvana. Αυτή την εποχή, η Έιμος ηχογράφησε το τραγούδι «The Happy Worker» για το soundtrack της ταινίας «Toys». Στο soundtrack περιλαμβάνεται και μια διασκευή του τραγουδιού με τίτλο «Workers».

Εκείνη την περίοδο η Έιμος σύναψε φιλία με το συγγραφέα Νηλ Γκαίημαν, ο οποίος έγινε θαυμαστής της μετά την αναφορά που έκανε σε αυτόν η Έιμος στο τραγούδι «Tear In Your Hand», αλλά και σε συνεντεύξεις. Λέγεται συχνά πως ο χαρακτήρας Delirium από τη σειρά του συγγραφέα με τίτλο «The Sandman» βασίστηκε σε εκείνη. Ο συγγραφέας δήλωσε πως «κλέβουν ξεδιάντροπα ο ένας από τον άλλο». Ο Γκαίημαν έγινε επί πολλά χρόνια φίλος και συνεργάτης. Το tribute άλμπουμ του το 2006 από τη Ferret Records έχει για τίτλο έναν στίχο της Έιμος, «Where’s Neil When You Need Him?» και περιλαμβάνει το τραγούδι της «Sister Named Desire». Έγραψε επίσης την εισαγωγή της συλλογής του Γκαίημαν με τίτλο «Death: The High Cost of Living».

Under the Pink (1993 - 1994)

Μετά τον κύκλο συναυλιών το 1992 για προώθηση του «Little Earthquakes» στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και το Ισραήλ, η Έιμος ταξίδεψε στο Νέο Μεξικό με τον προσωπικό και επαγγελματικό σύντροφό της Έρικ Ρος το 1993 για να γράψει και να ηχογραφήσει τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο, το «Under the Pink».

Έμπνευση για το προηγούμενο άλμπουμ της είχαν αποτελέσει γεγονότα της ζωής της, αλλά για το δεύτερο άντλησε έμπνευση από αλλού. Από τα έργα της Τζώρτζια Ο’ Κηφ και του Σαλβαντόρ Νταλί, τη λογοτεχνία της Άλις Γουόκερ, και τη Ρωσίδα πριγκίπισσα Αναστασία Ρομανώφ. Μουσικά, πήρε από το στιλ των κλασικών συνθετών που είχε μελετήσει κατά την παιδική της ηλικία, και έδωσε μεγαλύτερη προσοχή στο παίξιμό της με το πιάνο παρά στην ενορχήστρωση του συγκροτήματος. Η μουσική πολυπλοκότητα που άντλησε από το κλασικό παρελθόν της είναι ιδιαίτερα εμφανής σε κομμάτια όπως το «Icicle» και το σαρωτικό, διάρκειας εννιάμιση λεπτών, «Yes, Anastasia». Η Τόρι Έιμος χρησιμοποίησε προετοιμασμένο όρθιο πιάνο για το «Bells for Her». Το ίδιο κομμάτι έπαιξε και πάλι με προετοιμασμένο πιάνο κατά το δεύτερο κομμάτι των συναυλιακών της εμφανίσεων για το άλμπουμ αυτό.

Μετά την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 1994, το άλμπουμ έκανε το ντεμπούτο του στο #1 στο Ηνωμένο Βασίλειο με την κυκλοφορία του σινγκλ «Cornflake Girl» (βασισμένο στο μυθιστόρημα «Possessing the Secret of Joy» της Άλις Γουόκερ), και στο #12 στα τσαρτ των ΗΠΑ. Παρόλο που εισέπραξε μια κυρίως θετική υποδοχή, απογοήτευσε κάποιους κριτικούς που το θεώρησαν ως ένα βήμα πλαγίως, παρά ως ένα βήμα μπροστά σε σχέση με το «Little Earthquakes». Ωστόσο ψηφίστηκε ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ των 90s από το περιοδικό Rolling Stone μερικά χρόνια μετά. Το Φεβρουάριο, η Έιμος ξεκίνησε την περιοδεία «Under the Pink», που κράτησε μέχρι το Νοέμβρη και περιέλαβε πολλούς από τους ίδιους σταθμούς όπως και η προηγούμενη παγκόσμια συναυλία.

Τέσσερα τραγούδια κυκλοφόρησαν ως σινγκλ από το δίσκο αυτό: τα «God», «Cornflake Girl» (#4 στα βρετανικά τσαρτ τον Ιανουάριο του 1994), «Pretty Good Year» (το δεύτερο τραγούδι της που μπήκε στο UK Top 10 το Μάρτη του 1994) και το «Past the Mission». Μια έκδοση περιορισμένης κυκλοφορίας του άλμπουμ ως αναμνηστικό της περιοδείας στην Αυστραλία, περιελάμβανε και δεύτερο δίσκο με τίτλο «More Pink: The B~Sides», μια συλλογή από σπάνια B-sides όπως το «Little Drummer Boy» και μια διασκευή του τραγουδιού της Τζόνι Μίτσελ, «A Case of You». Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1994. Ήταν εκείνη την περίοδο που συμμετείχε με το τραγούδι «Butterfly» στο soundtrack της ταινίας «Higher Learning», όπως και μια διασκευή του κομματιού των R.E.M., «Losing My Religion». Το 1995, η Έιμος, ερμηνεύοντας ντουέτο με τον Ρόμπερτ Πλαντ, συνέβαλε με το τραγούδι «Down by the Seaside» στο tribute άλμπουμ για τους Led Zeppelin, το «Encomium».

Τον Ιούνιο του 1994, η Έιμος συνίδρυσε το RAINN, (Rape Abuse and Incest National Network / Εθνικό Δίκτυο για το Βιασμό, την Κακοποίηση και την Αιμομιξία). Πρόκειται μια δωρεάν τηλεφωνική γραμμή βοηθείας στις ΗΠΑ, που συνδέει αυτούς που καλούν με το τοπικό τους κέντρο για κακοποιημένα άτομα.

Boys for Pele (1995 - 1996)

Η ιδέα για το τρίτο προσωπικό άλμπουμ της Έιμος εμφανίστηκε αρχικά τον Αύγουστο του 1994 κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος από την περιοδεία προώθησης του «Under the Pink». Είχε πρόσφατα χωρίσει με τον Έρικ Ρος τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά μετά από σχέση επτά ετών, και έκανε ένα ταξίδι στη Χαβάη όπου και μελέτησε σχετικά με τη θεά Πέλε, την «κινητοποιό θηλυκή δύναμη» πίσω από το άλμπουμ.

Ηχογραφήθηκε σε μια ιρλανδική εκκλησία, στην Κομητεία Γουίκλοου της Ιρλανδίας το 1995, καθώς και σε ένα παλαιό γεωργιανό σπίτι, επίσης στην Ιρλανδία. Μετά από δύο άλμπουμς με ποπ μουσική καθοδηγούμενη από πιάνο, η Έιμος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως ηχογραφούσε σε εκκλησία για να φτιάξει ένα άλμπουμ γεμάτο με μπαρόκ επιρροές, που τείνει σε ένα σκοτεινότερο ήχο και στιλ. Προσέθεσε τσέμπαλο, αρμόνιο και κλαβιχόρδιο, και επίσης περιέλαβε μια χορωδία γκόσπελ, πίπιζες, καμπάνες της εκκλησίας και προγραμματισμό τυμπάνων.

Το «Boys for Pele» κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1996. Αρκετά μεγαλύτερο σε διάρκεια από τα πρώτα δύο άλμπουμ, στα 70 λεπτά, συγκέντρωσε μικτές κριτικές. Κάποιοι αγκάλιασαν την έντασή και μοναδικότητά του, ενώ άλλοι θεώρησαν πως δεν θα είχε απήχηση. Ήταν ίσως το πρώτο σε στιλ το οποίο χρησιμοποιεί η Έιμος στις δουλειές της, καθώς η σχετική μουσική και στιχουργική ευθύτητα του «Little Earthquakes» έδωσε τη θέση του σε ένα ενδιαφέρον για σκοτεινούς στίχους, συχνά περιστρεφόμενους γύρω από τη θρησκεία και τη μυθολογία, και ένα σκοτεινότερο, πιο περίπλοκο ήχο. Το εκκεντρικό στιχουργικό περιεχόμενο των τραγουδιών του έμοιαζε ακατανόητο από μερικούς θαυμαστές, και η ενορχήστρωση το κράτησε μακριά από το κοινό που ακούει mainstream ήχους. Εντούτοις, το «Boys for Pele» είναι η πιο επιτυχημένη διατλαντική κυκλοφορία στα τσαρτ για την Έιμος, φτάνοντας στο #2 τόσο του αμερικάνικου, όσο και του βρετανικού τσαρτ. Όπως και τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της, έγινε πλατινένιο για την πώληση άνω του ενός εκατομμυρίου αντιτύπων. Η περιοδεία που το ακολούθησε ονομάστηκε «Dew Drop Inn Tour», μια αναφορά σε στίχο του τραγουδιού «Muhammad My Friend». Όπως και στο άλμπουμ, η Έιμος έπαιξε τσέμπαλο και αρμόνιο, μαζί με το πιάνο.

Αρκετά σινγκλ κυκλοφόρησαν από το άλμπουμ: «Caught a Lite Sneeze», «Talula», «Hey Jupiter» και ένα dance club remix από τον Αρμάντ Βαν Χέλντεν του «Professional Widow», που έγινε μεγάλο χιτ στα κλαμπ διεθνώς, φτάνοντας στο #1 στα αμερικανικά dance charts, και #1 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το remix συμπεριλήφθηκε στις ανθολογίες της καλλιτέχνιδας, «Tales of a Librarian» (2003) και «A Piano: The Collection» (2006). Το τελευταίο σινγκλ από το άλμπουμ «In the Springtime of His Voodoo» κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1997.

Επίσης το 1996, ξεκίνησε τη δική της φίρμα με το όνομα «Igloo», εσωτερική της Atlantic Records. Το πρώτο της συμβόλαιο (στο οποίο ήταν και παραγωγός) ήταν το συγκρότημα Pet, με τραγουδίστρια τη Λίζα Παπινώ. Το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους περιελάμβανε το τραγούδι «Lil’ Boots», που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας «The Crow: City of Angels». Οι πωλήσεις ήταν πενιχρές και η θυγατρική αυτή εταιρία γρήγορα έκλεισε.

Η Έιμος πραγματοποίησε μια πολυδιαφημισμένη τηλεοπτική συναυλία στην τηλεόραση με τίτλο «The Concert for RAINN» στις αρχές του 1997. Συνέπεσε με την «εθνική μέρα RAINN», και κατά τη διάρκεια της συναυλίας όλα τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν την εξαγγελία της Έιμος για τον οργανισμό. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, η Έιμος ερμήνευσε το τραγούδι «Muhammad My Friend» με το φίλο της Μέιναρντ Τζέημς Κίναν του συγκροτήματος Tool. Η συναυλία επίσης ήταν η έναρξη μια καμπάνιας που κράτησε ένα χρόνο σε συνεργασία με τα οπτικά είδη του Κάλβιν Κλάιν, που ήταν διαθέσιμα στα περισσότερα πολυκαταστήματα διεθνώς. Δωρεές συγκεντρώθηκαν για τον RAINN. Επίσης συνέγραψε και ερμήνευσε ένα τραγούδι με τίτλο «It Might Hurt a Bit» με τον τραγουδιστή Μάικλ Στάιπ του συγκροτήματος R.E.M. Επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί στο soundtrack της ταινίας «Don Juan DeMarco», κάτι που δεν έγινε. Το τραγούδι δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Η Έιμος συζήτησε ανοιχτά για τις εμπειρίες της με παραισθησιογόνες ουσίες, ιδιαίτερα σε σχέση με το άλμπουμ «Boys for Pele». Ισχυρίζεται πως είχε «τσάι με το διάβολο» σε μια από αυτές τις εμπειρίες. Αυτό την οδήγησε να γράψει το κομμάτι «Father Lucifer».

From the Choirgirl Hotel (1997 – 1998)

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του «Boys for Pele», η Έιμος και ο μηχανικός ήχου της Μαρκ Χόλεϋ άρχισαν να βγαίνουν ως ζευγάρι και η Έιμος αργότερα διαπίστωσε πως ήταν έγκυος. Αποφάσισε να μείνει μακριά από επαγγελματικές υποχρεώσεις για το 1997 για να φροντίσει να πάνε όλα καλά με το μωρό. Ωστόσο, δύο ημέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1996 και ενώ ήταν τριών μηνών, απέβαλε, κάτι που της στοίχισε πολύ ψυχολογικά. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της στο δεύτερο σπίτι της στη Φλόριντα, η Έιμος απρόσμενα άρχισε να γράφει καινούρια τραγούδια.

Υπέφερε και δεύτερη αποβολή το Μάιο του 1997, αυτή τη φορά νωρίτερα στην εγκυμοσύνη. Έχοντας ήδη γράψει κομμάτια στη Φλόριντα, επέστρεψε στην Κορνουάλη της Αγγλίας, όπου και εγκαταστάθηκε με τον Χόλεϋ το 1997. Μετέτρεψαν την αποθήκη του νέου σπιτιού τους σε πλήρως εξοπλισμένο στούντιο ηχογράφησης, τα Martian Engineering Studios, και η Έιμος ξόδεψε τα τέλη του έτους ηχογραφώντας εκεί τα νέα της κομμάτια. Μετά από τρία άλμπουμ με μουσική κυρίως βασισμένη σε ακουστικό πιάνο, η Έιμος υιοθέτησε κάποια στοιχεία της τεχνοτροπίας της dance μουσικής, αφού το remix του «Professional Widow» έγινε χιτ διεθνώς και επιπλέον αποφάσισε να προσθέσει στοιχεία που εμπλούτιζαν τη μουσική από το πιάνο τους, ανάμεσα στα οποία και στοιχεία της electronica και της τζαζ.

Μετά το γάμο της Έιμος με τον Χόλεϋ στις 22 Φεβρουαρίου 1998, η Atlantic κυκλοφόρησε το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ της Έιμος, το «From the Choirgirl Hotel», το Μάιο του 1998. Μερικά από τα τραγούδια του άλμπουμ (για παράδειγμα τα «Playboy Mommy» και «Spark» αναφέρονταν στις δύο πρόσφατες αποβολές της. Όντας στροφή από τα προηγούμενα άλμπουμ της, η παραγωγή ήταν περισσότερο προσεγμένη, και ο στιλπνότερος ήχος έγινε αρεστός στο κοινό, με το άλμπουμ να φτάνει το #6 στο Ηνωμένο Βασίλειο και το #5 στις ΗΠΑ. Οι κριτικές ήταν στην πλειοψηφία τους θετικές και επικροτούσαν τη συνεχιζόμενη πρωτοτυπία της τέχνης της Έιμος. Ψηφίστηκε ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ του έτους από το Q Magazine και η ίδια η Έιμος δηλώνει πως πρόκειται για το αγαπημένο της.

Το πρώτο single «Spark» έγινε επιτυχία μετά την κυκλοφορία του τον Ιούνιο του 1998, όντας το τελευταίο της που μπήκε στο βρετανικό Top 40 των χιτς μέχρι σήμερα, και ακολουθήθηκε από το «Jackie’s Strength» το Σεπτέμβριο του 1998 και τα «Cruel» και «Raspberry Swirl» το Νοέμβρη του ίδιου έτους. Η συναυλία προώθησης που συνόδεψε το άλμπουμ, ονομάστηκε «Plugged ’98 Tour» και απασχόλησε την Έιμος για το μεγαλύτερο κομμάτι του 1998.

Την ίδια χρονιά, έγραψε το εντυπωσιακά δυναμικό τραγούδι «Siren» για το soundtrack της ταινίας, «Great Expectations».

To Venus and Back (1999)

Μετά το πέρας της επιτυχημένης περιοδείας, η Έιμος αποφάσισε η νέα της δισκογραφική δουλειά να αποτελείται από ένα διπλό άλμπουμ το οποίο θα περιελάμβανε υλικό ηχογραφημένο κατά τη διάρκεια των συναυλιών καθώς και b-sides, από κοινού με δύο ή τρεις νέες ακυκλοφόρητες συνθέσεις. Εμπνευσμένη από την απαίτηση των θαυμαστών της για επεξεργασμένα εκ νέου b-sides από το μακρύ κατάλογο της καλλιτέχνιδας, η Τόρι Έιμος ξεκίνησε να ξαναηχογραφεί κλασικά τραγούδια όπως το «Here, in my Head» και το «Honey», αλλά κατέληξε να αυτοσχεδιάζει νέους στίχους και τελικά νέα τραγούδια. Έτσι, το project μετατράπηκε σε ένα σετ από δύο δίσκους που αποτελούνταν από ζωντανές ηχογραφήσεις από την περιοδεία και ένα νέο studio άλμπουμ (πλάνα για live video/DVD της περιοδείας εγκαταλείφτηκαν).

Μετά από ταχείς κύκλους ηχογραφήσεων, το διπλό άλμπουμ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1999, με τίτλο «To Venus and Back». Το άλμπουμ περιελάμβανε ένα δίσκο με ζωντανές ηχογραφήσεις, με υπότιτλο «Venus Live: Still Orbiting», και ένα δίσκο με καινούριο υλικό, με υπότιτλο «Venus Orbiting». Ανάμεσα στα θέματα που πραγματευόταν το άλμπουμ ήταν μια σειρά από άλυτες δολοφονίες γυναικών στη Σιουδάδ Χουάρες στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού, παραισθησιογόνα φυτά και ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης. single κυκλοφόρησαν τα τραγούδια «Bliss» τον Αύγουστο του 1999, «1000 Oceans» επίσης τον Αύγουστο του 1999, «Glory of the '80s» το Νοέμβριο του 1999 και «Concertina» το Φεβρουάριο του 2000. Το άλμπουμ, που κοστολογήθηκε υψηλότερα από τα προηγούμενα γιατί περιελάμβανε δύο δίσκους, έφτασε στο #22 του Ηνωμένου Βασιλείου και στο #12 των ΗΠΑ, σπάζοντας το σερί των τριών διαδοχικών άλμπουμ που μπήκαν στο Top 10 του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το άλμπουμ υποστηρίχτηκε με μία σύντομη περιοδεία το 1999, την «Five and a Half Weeks Tour», την οποία η Έιμος παρουσίασε από κοινού με την Αλάνις Μορισέτ γύρω στον ένα μήνα πριν την κυκλοφορία του διπλού άλμπουμ. Πολλοί ανέφεραν πως η Έιμος έκανε opening για την Μορισέτ επειδή πάντοτε έπαιζε πρώτη, ωστόσο, ο μόνος λόγος ήταν η πολυπλοκότητα της διαδικασίας στησίματος ενός μεγάλου πιάνο για τη συναυλία. Μια περιοδεία μόνο με την Έιμος, με τίτλο «To Dallas and Back Tour», επίσης έλαβε χώρα, αλλά ακυρώθηκε όταν η Έιμος υπέφερε από μια τρίτη αποβολή, ξανά στους τρεις μήνες, στις 11 Νοεμβρίου 1999. Στο βιβλίο που έγραψε το 2005, με τίτλο «Piece by Piece», η Έιμος αποκάλυψε πως η Atlantic της επέτρεψε μόνο δύο μέρες ανάπαυσης πριν την επιστροφή της στο πρόγραμμά της, αποτελώντας έναν από τους λόγους που αποχώρησε από τη δισκογραφική εταιρία το 2002.

Strange Little Girls (2000 – 2001)

Η Έιμος έκανε ένα διάλειμμα τόσο από τις συναυλίες, όσο και από τις ηχογραφήσεις το 2000 και εκείνο το Σεπτέμβρη έφερε στον κόσμο την κόρη της Νατάσα, έχοντας υποφέρει συνολικά από τρεις αποβολές. Εμπνευσμένη από τα τραγούδια που άκουγε στο ραδιόφωνο ενώ φρόντιζε την κόρη της στο δεύτερο σπίτι της στη Φλόριντα, η Έιμος είχε την ιδέα να παράγει ένα άλμπουμ με διασκευές, ηχογραφώντας τραγούδια που έγραψαν άντρες σχετικά με το γυναικείο φύλο και αλλάζοντάς τα έτσι ώστε να δίνουν την οπτική των γυναικών. Στο βιβλίο της του 2005 «Piece by Piece», η Έιμος αποκάλυψε πως ένα έναυσμα για το άλμπουμ ήταν να τελειώνει στα γρήγορα με το συμβόλαιο που είχε με την εταιρία Atlantic χωρίς να τους δώσει νέα τραγούδια. Η Έιμος ένιωθε πως από το 1998 και μετά η φίρμα δεν προωθούσε αρκετά καλά τη δουλειά της, ενώ την κρατούσε παγιδευμένη με ένα συμβόλαιο το οποίο ήταν ανίκανη να σπάσει μέχρι να παραδώσει τρία ακόμη άλμπουμ και μια συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Μετά το διπλό άλμπουμ «To Venus and Back», το άλμπουμ με τις διασκευές ολοκλήρωνε το συμβόλαιό της, πριν την κυκλοφορία της συλλογής.

Ηχογραφημένο, όπως και τα δύο προγενέστερα άλμπουμ της στο προσωπικό της στούντιο στην Κορνουάλη, το «Strange Little Girls» κυκλοφόρησε με μεικτή υποδοχή το Σεπτέμβρη του 2001. Οι κριτικοί το αντιμετώπισαν σαν ανακατεμένο σακούλι, επιδοκιμάζοντας μεν τις ασυνήθιστες διασκευές του «97 Bonnie and Clyde» του Eminem και το «Raining Blood» του Slayer, αποδοκιμάζοντας δε τις εκδοχές των «Happiness is a Warm Gun» των Beatles και το «Heart of Gold» του Νηλ Γιανγκ. Η Έιμος επίσης συμπεριέλαβε τραγούδια των Τομ Γουέιτς, The Velvet Underground, Depeche Mode και The Stranglers, ενώ ηχογράφησε αλλά άφησε εκτός δίσκου κομμάτια των Public Enemy, Έλβις Κοστέλλο και Ντέιβιντ Μπάουι. Ένα προγραμματισμένο single, το «Strangle Little Girl» των The Stranglers, που θα περιελάμβανε το «After All» του Μπάουι, και το «Only Women Bleed» του Αλις Κούπερ, αποσύρθηκε από τα ράφια λίγο αμέσως μετά τη διανομή του στα καταστήματα. Παρά την ανάκλησή του αυτή, περιορισμένου αριθμού κόπιες πουλήθηκαν και φτιάχτηκε και ένα βιντεοκλίπ.

Το άλμπουμ συγκέντρωσε την προσοχή του τύπου, καθώς και η συσκευασία του που περιελάμβανε την Έιμος σε διάφορες πόζες, υιοθετώντας το στιλ των διαφόρων γυναικών που αναφέρονται στο κάθε τραγούδι. Κάθε εικόνα συνοδευόταν και από ένα κομμάτι κειμένου από τον Νηλ Γκαίημαν και ήταν μια πολύ επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια. Το άλμπουμ αποτέλεσε εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο #16 στο Ηνωμένο Βασίλειο και το #4 στις ΗΠΑ, την καλύτερη της θέση στις ΗΠΑ εδώ και έξι χρόνια.

Η Έιμος ερμήνευσε τη διασκευή του «Time» του Τομ Γουέιτς στο Late Show with David Letterman στις 18 Σεπτεμβρίου 2001, μόλις μια βδομάδα μετά τα γεγονότα της 9ης Σεπτεμβρίου, σε μια περίοδο όπου πολλοί καλλιτέχνες εγκατέλειπαν τη Νέα Υόρκη ή δεν ήταν πρόθυμοι να ερμηνεύσουν δημόσια. Επίσης τραγούδησε στα Virgin Megastores στη Union Square της πόλης της Νέας Υόρκης την ίδια εβδομάδα. Η περιοδεία που ακολούθησε, η «StrangeLittle Tour», ήταν μια από τις συντομότερες εξορμήσεις της, κρατώντας μόλις τρεις μήνες, έχοντας στο πλάι της την μόλις ενός έτους κορούλα της.

Scarlet’ s Walk (2002 – 2003) και Welcome to Sunny Florida (2003 – 2004)

Μετά το «Strange Little Girls», η Έιμος αποχώρησε από την εταιρία Atlantic μετά από συνεργασία 15 ετών και υπέγραψε σε μια άλλη μεγάλη δισκογραφική εταιρία, την Sony / Epic στις αρχές του 2002. Μετά την ηχογράφηση του παρθενικού της άλμπουμ με την εταιρία στο στούντιο της Κορνουάλης, η Έιμος επέστρεψε με το πρώτο άλμπουμ που περιελάμβανε καινούριο υλικό εδώ και τρία χρόνια, το «Scarlet's Walk» τον Οκτώβρη του 2002. Αποκαλούμενο «ηχητικό μυθιστόρημα», το άλμπουμ με τα 18 τραγούδια αποδείχτηκε ορόσημο για διάφορους λόγους. Στυλιστικά, η Έιμος προσέθεσε ντραμς και μπάσο στο προσκήνιο. Θεματικά, το άλμπουμ ακολουθούσε το alter ego της Έιμος, τη Σκάρλετ, στο ταξίδι της κατά μήκος των ΗΠΑ, το 2001. Μέσα από τα τραγούδια, η Έιμος εξερευνά την ιστορία της Αμερικής, των Αμερικανών και των Ινδιάνων, την πορνογραφία, το μαζοχισμό, την ομοφοβία και το μισογυνισμό. Το πρώτο single, «A Sorta Fairytale», που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του 2002, ήταν χιτ στο Top 10 Adult Contemporary τσαρτ στις ΗΠΑ. Επίσης κυκλοφόρησε ως single στο Ηνωμένο Βασίλειο με b-side το «Operation Peter Pan», βασισμένο στην Πυραυλική Κρίση στην Κούβα του 1962.

Το δεύτερο single, «Taxi Ride», ήταν εν μέρει φόρος τιμής στον μακιγιέρ Κέβιν Οκουάν, φίλο της Έιμος που πέθανε το Μάιο του 2002. Ένας διαγωνισμός διοργανώθηκε online για τη δημιουργία ενός βιντεοκλίπ για το τραγούδι και εισήχθη στο Top 40 Adult Contemporary τσαρτ στις ΗΠΑ. Το τρίτο single, «Strange», έγινε remix με μια αίσθηση κάντρι-γουέστερν, ενώ το «Don't Make Me Come to Vegas» επιμελήθηκε ο Τιμο Μαας, συνεχίζοντας τις επιτυχίες της Έιμος στα τσαρτ της dance μουσικής. Από τα τρία τελευταία singles μόνο το «Don't Make Me Come to Vegas» κυκλοφόρησε στο εμπόριο, αποκλειστικά σε μορφότυπο 12" βινιλίου στις ΗΠΑ.

Σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τη διαρροή του άλμπουμ στο Διαδίκτυο, η Έιμος, με τη βοήθεια του συζύγου και των συνεργατών της, χρησιμοποίησε κόλλα για να σφραγίσει φορητά CD player που περιείχαν το άλμπουμ. Αυτά μοιράστηκαν στον τύπο με την παράκληση να επιστραφούν μέσα σε 48 ώρες. Αν κάποιος προσπαθούσε να παραβιάσει το CD player, τόσο εκείνο όσο και το CD μέσα θα καταστρέφονταν. Η επιτυχία του εγχειρήματος ήταν τόση, που η μουσική βιομηχανία την υιοθέτησε. Ως πρόσθετη προσπάθεια ενθάρρυνσης να αγοραστεί το CD και να μην αποκτηθεί από το Διαδίκτυο παράνομα, το CD χρησίμευε σαν κλειδί πρόσβασης στο «Scarlet’s Web», έναν ιστότοπο που περιείχε διάφορα τραγούδια, όπως τα «Tombigbee», «Seaside» και «Mountain», καθώς και φωτογραφίες που δεν ήταν διαθέσιμες πουθενά αλλού. Η Έιμος έλαβε μια υποψηφιότητα για Grammy για την πολυτελή συσκευασία της περιορισμένης έκδοσης του άλμπουμ, που περιελάμβανε bonus DVD και συλλεκτικά είδη, όπως φυλαχτά, αυτοκόλλητα, ένα χάρτη και ψεύτικες κάρτες Polaroid. Για μια ακόμη φορά, το άλμπουμ ήταν εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο #26 στο Ηνωμένο Βασίλειο και το #7 στις ΗΠΑ, και αποτελώντας το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις για την καλλιτέχνιδα εδώ και πέντε χρόνια.

Ο κύκλος συναυλιών που ακολούθησε, αυτή τη φορά χωρίς στο Στηβ Κάτον στην κιθάρα, είχε διάρκεια περίπου ένα χρόνο και ήταν ο μακρύτερος για την Έιμος από το 1996. Το Μάιο του 2004, η Έιμος κυκλοφόρησε ένα σετ CD / DVD με τίτλο «Welcome to Sunny Florida». Το DVD περιελάμβανε την πλήρη συναυλία της τελευταίας παράστασης της «On Scarlet's Walk» περιοδείας, γυρισμένη στο Γουεστ Παλμ Μπιτς. Το CD συγκέντρωνε διάφορα b-sides που μέχρι πρότινος ήταν διαθέσιμα μόνο μέσω Διαδικτύου από το «Scarlet’s Walk», μαζί με νέα κομμάτια σε ένα bonus CD με τίτλο «Scarlet 's Hidden Treasures». Το σετ έφτασε στο #1 του Ηνωμένου Βασιλείου για τα μουσικά βίντεο και DVD τσαρτ, και στο #2 του αντίστοιχου τσαρτ στις ΗΠΑ, καθιστώντας το εμπορική επιτυχία.

Tales of a Librarian (2003)

Μετά την αποχώρησή της από την Atlantic, η Έιμος κατάφερε τη μεγαλύτερη εμπορική της επιτυχία εδώ και πέντε χρόνια με το «Scarlet’ s Walk». Ωστόσο, ακόμη χρωστούσε στην εταιρία ένα πακέτο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, και η δημιουργός αποφάσισε να παίξει κεντρικό ρόλο στην παραγωγή μιας τέτοιας συλλογής. Το Νοέμβριο του 2003, η Έιμος κυκλοφόρησε το «Tales of a Librarian», το οποίο και αποκάλεσε «ηχητική αυτοβιογραφία», ένας τίτλος που προέκυψε από την αποστροφή της για τον όρο Greatest Hits. Η Έιμος ασχολήθηκε με την επιλογή των δικών της αγαπημένων κομματιών από την καριέρα της, επικεντρώνοντας σε αυτά που εκείνη πίστευε πως δεν έγιναν απολύτως κατανοητά με την αρχική τους ηχογράφηση και σε εκείνα τα οποία ένιωθε πως συνόψιζαν την ιστορία της ζωής της. Ηχογραφώντας έχοντας στο μυαλό πως ένας βιβλιοθηκονόμος ( = librarian ) είναι μια μορφή χρονικογράφου, η Έιμος ένωσε τα κομμάτια σε ένα άλμπουμ, προσθέτοντας δύο νέα τραγούδια και δυο ηχογραφημένα εκ νέου b-sides: «Angels», «Snow Cherries from France», «Sweet Dreams», και «Mary», αντίστοιχα, με τα δύο τελευταία να αποτελούν ηχογραφήσεις του 1990 για το «Little Earthquakes». Η Έιμος προσπέρασε μερικά από τα πιο δημοφιλή της χιτς όπως το «Pretty Good Year» και το «Hey Jupiter» για χάρη λιγότερο γνωστών όπως το «Way Down» και «Mr. Zebra», και επίσης περιέλαβε το remix του Αρμάντ βαν Χέλντεν για το «Professional Widow» παρά την αρχική ηχογράφηση στο στούντιο. Εντούτοις, το άλμπουμ έτυχε καλής υποδοχής από τους κριτικούς, κερδίζοντας πολλές κριτικές πέντε αστέρων.

Το άλμπουμ επίσης περιελάμβανε πολυτελή συσκευασία, περιλαμβάνοντας bonus DVD με τη φωτογραφία μια συλλογή από φωτογραφίες και τρεις ζωντανές ηχογραφήσεις («Honey», «Pretty Good Year», και «Northern Lad») από την τελική συναυλία της περιοδείας «On Scarlet's Walk». Τα τραγούδια κατατάχτηκαν βάσει το Δεκαδικό Σύστημα του Ντιούι, επεκτείνοντας το θέμα του βιβλιοθηκονόμου που επιλέχθηκε για το άλμπουμ. Παρόλο που το άλμπουμ τοποθετήθηκε στα τσαρτ σε πολύ χαμηλή θέση, στο #40 στις ΗΠΑ και στο #74 στο Ηνωμένο Βασίλειο, αποτελώντας το χαμηλότερο στα τσαρτ άλμπουμ της ως σήμερα, οι πωλήσεις εξομαλύνθηκαν μακροπρόθεσμα.

Κατά την περίοδο αυτή εμφανίστηκε στην ταινία Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα ως τραγουδίστρια μιας μουσικής μπάντας.

The Beekeeper και Piece by Piece (2004 - 2005)

Μετά την επιτυχία του Scarlet’ s Walk και της περιοδείας που το ακολούθησε, η Έιμος ηχογράφησε το καλοκαίρι του 2004 στο studio της στην Κορνουάλη ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από την αρχαία τέχνη της διατήρησης μελισσιών, την οποία και θεώρησε ως πηγή γυναικείας έμπνευσης και δύναμης. Μετά από εκτεταμένη έρευνα στο θέμα, η Έιμος έπλεξε τις ιστορίες από τα Γνωστικιστικά ευαγγέλια και της απομάκρυνσης των γυναικών από τη θέση ισχύος στους κόλπους της Χριστιανικής Εκκλησίας, για να δημιουργήσει ένα άλμπουμ βασισμένο στη θρησκεία και την πολιτική. Πολλοί από τους θαυμαστές της όμως, καθώς και κριτικοί, υποστήριξαν πως το νόημα αυτό δεν είναι προφανές, αλλά μάλλον συγκεχυμένο.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2005 με τον τίτλο «The Beekeeper». Πραγματεύεται θέματα όπως ο θάνατος, η μοιχεία και οι διαμάχες σε μια ερωτική σχέση, και κάνει μια σύντομη αναφορά στον αρχαίο γνωστικό μυστικισμό. Η μουσική του είναι ίσως η πιο μελωδική της, και αποτελεί στροφή προς ένα πιο ρυθμικό ήχο, πράγμα που αποδεικνύει η παρουσία της London Community Gospel Choir σε τέσσερα τραγούδια. Από ορισμένους κύκλους το άλμπουμ θεωρήθηκε ποικιλόμορφο και μουσικά περιπετειώδες, με την Έιμος να ενσωματώνει στοιχεία από το funk και την R&B, αλλά από κάποιους άλλους μάζεψε τις χειρότερες κριτικές που είχε ποτέ λάβει. Έφτασε στο #24 του Ηνωμένου Βασιλείου και το #5 των ΗΠΑ, καθιστώντας την Έιμος μέλος στην ελίτ ομάδα των γυναικών που εξασφάλισαν πάνω από πέντε άλμπουμ που μπήκαν στο US Top 10 αμέσως μετά την κυκλοφορία τους. Είναι επίσης το άλμπουμ της που έφτασε στην υψηλότερη θέση στη γερμανική αγορά (#8).

Κανένα single δεν κυκλοφόρησε από το άλμπουμ, αλλά τρία τραγούδια ακούστηκαν στο ραδιόφωνο: «Sleeps with Butterflies» (Ιανουάριος 2005), «Sweet the Sting» (Ιούνιος 2005), και «Cars and Guitars» (Νοέμβριος 2005). Η περιοδεία που ακολούθησε, η «Original Sinsuality Tour», ήταν η πρώτη σόλο για την Έιμος από το 2001. Περιελάμβανε ακόμη και την Αυστραλία, ταξίδι που είχε να κάνει από το 1994. Η συναυλία συγκέντρωσε μεικτές κριτικές, μα συνέχισε κατόπιν στις ΗΠΑ ως «Summer of Sin Tour», και πήγε καλύτερα από το πρώτο της κομμάτι. Ένα από τα χαρακτηριστικά της συναυλίας ήταν πως οι θαυμαστές μπορούσαν να κατονομάσουν στην ιστοσελίδα της τραγούδια που θα ήθελαν να διασκευάσει και να ερμηνεύσει ζωντανά. Ανάμεσα από αυτά που επιλέχθηκαν ήταν το «Can't Get You Out of My Head» της Κάιλι Μινόγκ, το οποίο και της αφιέρωσε μια μέρα μετά την ανακοίνωση πως η τελευταία έπασχε από καρκίνο του μαστού,ενώ η ίδια η Κάιλι βρισκόταν στο ακροατήριο. Άλλα τραγούδια ήταν: το «People are Strange» των The Doors, το «The Circle Game» της Τζόνι Μίτσελ, τα «Live to Tell» και «Like a Prayer» της Μαντόνα, το «Hyperballad» της Björk, το «When the Levee Breaks» των Led Zeppelin (το οποίο και παρουσίασε πρώτη φορά στο Ώστιν του Τέξας, μετά τα γεγονότα του Τυφώνα Κατρίνα) και το «Don't Dream It's Over» των Crowded House, αφιερωμένο στον ντράμερ Πωλ Έστερ που είχε πεθάνει μια βδομάδα πριν.

Σε συνδυασμό με το άλμπουμ, η Έιμος κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφία με τη συνεργασία της δημοσιογράφου σε θέματα μουσικής Αν Πάουερς με τίτλο «Piece by Piece» το Φεβρουάριο του 2005. Αναφέρεται εκτενώς στο ενδιαφέρον της Έιμος για τη μυθολογία και τη θρησκεία και ερευνά τη διαδικασία με την οποία γράφει τραγούδια, καθώς και την πορεία της στη δισκογραφία.

Το Νοέμβριο του 2004, ο αδερφός της Έιμος, Μάικλ, πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Έιμος έγραψε το τελευταίο τραγούδι του «The Beekeeper», για εκείνον μέσα στο αεροπλάνο, ενώ επέστρεφε από την κηδεία. Έχει τον τίτλο «Toast» και συμπεριλήφθηκε τελευταία στιγμή στο άλμπουμ, και προσέθεσε το στίχο «πήγαινε αυτό το μήνυμα στο Μάικλ» στα συνοδευτικά φωνητικά του κομματιού The Beekeeper.

The Original Bootlegs και iTunes Essentials (2005)

Τον Ιούλιο του 2005, η Έιμος κυκλοφόρησε μια αποκλειστική συλλογή 45 τραγουδιών σε συνεργασία με την ιστοσελίδα iTunes, με τίτλο «iTunes Essentials». Αποτελούταν από υλικό που ήδη έχει κυκλοφορήσει. Η Έιμος ανακοίνωσε επίσης, στα τέλη της ίδιας χρονιάς πως θα εξέδιδε μια σειρά από ζωντανά επίσημα bootlegs, όλα ηχογραφημένα κατά την περιοδεία «Original Sinsuality». Ένας ιστότοπος με διεύθυνση toriamosbootlegs.com εγκαταστάθηκε όπου σκληρά αντίτυπα των κυκλοφοριών ήταν σε αποκλειστικότητα διαθέσιμα. Η συσκευασία ήταν μινιμαλιστική με σχέδια από πουλιά, έντομα και φίδια, ακολουθώντας το μοτίβο του «The Beekeeper», το οποίο τοποθετούσε τα τραγούδια σε διαφορετικούς μεταφορικούς κήπους. Τα bootlegs κοστολογήθηκαν $13,98 δολάρια το ένα, περιελάμβαναν πλήρεις συναυλίες από την περιοδεία της το 2005 και επιδοκιμάστηκαν από κριτικούς και θαυμαστές. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία των σκληρών αντιτύπων, μπορούσαν πλέον να πωληθούν κι από καταστήματα στο Διαδίκτυο, ενώ το Δεκέμβρη του 2005 και τα έξι σετ των δύο δίσκων, κυκλοφόρησαν στη μορφή ενός σετ των δώδεκα δίσκων με τίτλο «The Original Bootlegs».

Fade to Red και A Piano: The Collection (2006)

Κατά τη διάρκεια του 2005, η Έιμος διαπραγματεύτηκε συμβόλαιο με την εταιρία Warner Bros, για την έκδοση μιας σειράς συλλογών και επανεκδόσεων. Η πρώτη κυκλοφορία ήταν ένα σετ από δύο DVD με τίτλο «Fade To Red: The Video Collection» το Φεβρουάριο του 2006, το οποίο και περιελάμβανε όλα εκτός από τρία βιντεοκλίπ της Έιμος (τα «Mary», «Glory of the 80s» και «Strange Little Girl»), καθώς και υλικό από παρασκήνια και σχολιασμούς. Το συμβόλαιο συνεχίστηκε με την έκδοση το Σεπτέμβριο του 2006 ενός σετ πέντε δίσκων με τίτλο «A Piano: The Collection», με την ευκαιρία της επετείου των 15 χρόνων της καλλιτέχνιδας στη δισκογραφία. Το σετ περιελάμβανε διάφορα τραγούδια από τα άλμπουμ, singles, remixes, εναλλακτικές μίξεις, demos και μια σειρά ακυκλοφόρητων κομματιών, ηχογραφημένα στο παρελθόν για κάποιο άλμπουμ, όπως το «Take Me With You» (σε μουσική του 1990, με στίχους και φωνητικά που ολοκληρώθηκαν το 2006), το «Walk to Dublin (Sucker Reprise)» (ηχογραφημένο το 1995 για το «Boys for Pele»), το «Ode to My Clothes» (ηχογραφημένο το 2001 ανάμεσα σε λήψεις για το «Strange Little Girls»), το «Peeping Tommi» (ηχογραφημένο το 1993 για το «Under the Pink»), το «Not David Bowie» (ηχογραφημένο το 2004 για το «The Beekeeper»), το «Dolphin Song» (ηχογραφημένο το 2003), και το «Zero Point» (ηχογραφημένο το 1999 για το «To Venus and Back»). Η συλλογή συσκευάστηκε έτσι ώστε να μοιάζει με τα πλήκτρα ενός πιάνου και περιελάμβανε σημειώσεις και σχόλια από την Έιμος.

American Doll Posse (2006-07)

Κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής της περιοδείας και σε διάφορες συνεντεύξεις καθώς προωθούσε το «A Piano», η Έιμος αποκάλυψε λεπτομέρειες για το ένατο studio άλμπουμ της, το «American Doll Posse», που κυκλοφόρησε την 1η Μαΐου 2007 στις ΗΠΑ. Η πρώτη συνέντευξη στην οποία η Έιμος σχολίασε σε βάθος το άλμπουμ δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο στις 12 Μαρτίου, στην ιστοσελίδα του κιθαρίστα και δημοσιογράφου Πωλ Τίνγκεν. Η συνέντευξη εξηγούσε πολλά για το θεματικό πυρήνα του άλμπουμ και τα νοήματα πίσω από αυτό. Με το άλμπουμ αυτό η Έιμος υποστήριξε πως έκανε μεγάλη στροφή σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά της, με το «A Piano» να αποτελεί σύνοψη της παλαιότερης δουλειάς της και το τέλος μιας εποχής. Το «American Doll Posse» ήταν το έκτο άλμπουμ της που έκανε το ντεμπούτο του στο Top 10, στο #5 στις ΗΠΑ, παρόλο που πούλησε λιγότερο από το «The Beekeeper».

Posse είναι μια ομάδα από κοπέλες που αποτελούν το θέμα των alter egos για το άλμπουμ, και αποτελούν την Έιμος σε μια σειρά από μεταμφιέσεις: Santa, Clyde, Isabel, Tori και Pip. Στις 23 Μαρτίου 2007, το toriamos.com εξέδωσε ένα audio clip από την Έιμος, αναφέροντας πως καθεμιά από αυτούς τους χαρακτήρες έχει το δικό της blog στο Διαδίκτυο το οποίο και ενθάρρυνε τους θαυμαστές της να ανακαλύψουν.

Παλαιότερα, η Έιμος είχε υπονοήσει ως πιθανή ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ τον Απρίλιο του 2007. Αποκάλυψε σε μια συνέντευξη πως ηχογράφησε με καινούρια μικρόφωνα και πιάνο και πως θα έπαιρνε ένα καινούριο πιάνο στην περιοδεία της. Δύο κομμάτια για προώθηση κυκλοφόρησαν: τα «Big Wheel» και «Bouncing Off Clouds». Μια καινούρια περιοδεία της ξεκίνησε στις 28 Μαΐου, που συμπεριέλαβε στους σταθμούς της και την Ελλάδα, το μήνα Ιούλιο.

Abnormally Attracted to Sin (2009)

Το Abnormally Attracted to Sin είναι η δέκατη δισκογραφική δουλειά της Τόρι Έιμος. Κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 18 Μαΐου 2009 και στις Η.Π.Α. στις 19 Μαΐου 2009 ως ψηφιακό άλμπουμ, CD, και περιορισμένης κυκλοφορίας πολυτελούς έκδοσης CD/DVD. Έκανε το ντεμπούτο στο Billboard 200 με τα "top ten" κομμάτια στο νούμερο 9. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ μετά από τη συνεργασία της με την εταιρία Universal Republic Records, που ακολούθησε το τέλος του συμβολαίου της με την Epic Records, και μπορεί κανείς να πει ότι είναι "προσωπικό άλμπουμ" της Έιμος μετά από τουλάχιστον 10 χρόνια.

Για το φωτογραφικό υλικό του άλμπουμ, η Έιμος χρησιμοποίησε την φωτογράφο Κάρεν Κόλινς (Karen Collins). Ο χώρος στον οποίο είναι τοποθετημένες οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες του άλμπουμ είναι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο οποίο η Έιμος αποτυπώνει διάφορες ιδέες της αισθαντικότητας μέσω εικόνων ηδονοβλεψίας and σαδομαζοχισμού, τα οποία ταιριάζουν με το θέμα της δύναμης το οποίο εξερευνά σε όλο το άλμπουμ.

Από τα πρώτα στάδιά του το Abnormally Attracted to Sin αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας οπτικοακουστικής δουλειάς η οποία θα περιλάμβανε μια πληθώρα εικαστικών εικόνων. Η κινηματογράφηση των visualettes ήταν ένας σημαντικός καταλύτης για τη δημιουργία του άλμπουμ.

Midwinter Graces (2009)

Το Midwinter Graces είναι το ενδέκατο άλμπουμ της τραγουδίστριας και τραγουδοποιού Τόρι Έιμος. Κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου του 2009 (στις 16 Νοεμβρίου του 2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο), μέσω της εταιρίας Universal Republic Records, και αποτελεί το πρώτο εορταστικό άλμπουμ της Έιμος, και είναι σημαντικό καθώς σηματοδοτεί μια επιστροφή της καλλιτέχνιδας σε ένα πιο κλασικό, απλό και μπαρόκ ήχο με αρκετά συνθεσάιζερ, έγχορδα και τσέμπαλο, ενώ το πιάνο της Έιμος να αποτελεί το κεντρικό όργανο. Το άλμπουμ, όπως και προηγούμενες κυκλοφορίες της Έιμος είναι διαθέσιμο σε CD ή πολυτελή έκδοση που περιέχει 3 επιπλέον τραγούδια, ένα 20-σέλιδο βιβλίο φωτογραφιών και ένα DVD που περιέχει μια συνέντευξη με την τραγουδίστρια. Η απλή έκδοση του άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ αν και μπορεί να βασίζονται σε κλασικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια είναι είτε επεξεργασμένα ενώ όλα περιέχουν καινούριους στίχους από την Έιμος.

Το τραγούδι "A Silent Night With You" ήταν το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησε επίσημα από το άλμπουμ Midwinter Graces. Το σινγκλ κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 29 Νοεμβρίου 2009. Μαζί με το τραγούδι αυτό, το σινγκλ περιέχει ακουστικές εκτελέσεις των τραγουδιών "Pink and Glitter" και "Jeanette, Isabella". Μέχρι σήμερα, δεν έχει κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υποψηφιότητες για Βραβεία

Βραβεία Grammy

• 1995 - Best Alternative Music Album (για το Under the Pink).
• 1997 - Best Alternative Music Album (για το Boys For Pele).
• 1999 - Best Alternative Music Album (για το From the Choirgirl Hotel).
• 1999 - Female Rock Vocal Performance (για το Raspberry Swirl).
• 2000 - Best Alternative Music Album (για το To Venus and Back).
• 2000 - Female Rock Vocal Performance (για το Bliss).
• 2002 - Best Alternative Music Album (για το Strange Little Girls).
• 2002 - Female Rock Vocal Performance (για το Strange Little Girl).
• 2004 - Best Boxed or Special Limited Edition Packaging (για το Scarlet's Walk).

MTV Video Music Awards

• 1992 - Best Female Video (για το Silent All These Years).
• 1992 - Best Cinematography in a Video (για το Silent All These Years).
• 1992 - Best New Artist In a Video (για το Silent All These Years).
• 1992 - Breakthrough Video (για το Silent All These Years).

Περιοδείες

Η Τόρι Έιμος κατά την περιοδεία με τίτλο "American Doll Posse World Tour" το 2007.

Η Έιμος παραμένει μια από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες εν περιοδεία του καιρού μας και συχνά τα εισιτήρια για τις εμφανίσεις της εξαντλούνται. Όταν ανακοινώθηκε η παγκόσμια περιοδεία της το 2005, τα εισιτήρια και για τις 14 συναυλίες που θα έδινε για αρχή στην Αμερική εξαντλήθηκαν μέσα σε δέκα λεπτά.

Η Έιμος πραγματοποιεί συναυλίες σε μπαρ από το 1976, και υπό το επαγγελματικό της όνομα ξεκίνησε να παίζει σε κλαμπ στο Λονδίνο το 1991. Η πρώτη της περιοδεία πραγματοποιήθηκε το 1992. Από τότε έχει δώσει πάνω από 950 συναυλίες και ψηφίστηκε από το περιοδικό Rolling Stone το 2003 ως η πέμπτη καλύτερη ζωντανή παρουσίαση. Το αξιοσημείωτο στις συναυλίες της είναι πως αλλάζει τη λίστα με τα τραγούδια που θα ερμηνεύσει από βραδιά σε βραδιά.

Little Earthquakes Tour

Η πρώτη περιοδεία της Έιμος ξεκίνησε στις 29 Ιανουαρίου 1992 στο Λονδίνο και έλαβε τέλος στις 30 Νοεμβρίου 1992 στο Όκλαντ. Έπαιξε σε πλήκτρα Yamaha κάθε βραδιά σόλο. Η περιοδεία περιελάμβανε 142 εμφανίσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Under the Pink Tour

Η δεύτερη παγκόσμια περιοδεία της ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 1994 στο Newcastle upon Tyne της Αγγλίας και ολοκληρώθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1994 στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας. Η Έιμος έπαιζε σόλο στο εικονικό πιάνο Bösendorfer – για πρώτη φορά – και η περιοδεία περιέλαβε 181 συναυλίες.

Dew Drop Inn Tour

Η τρίτη περιοδεία ξεκίνησε στις 23 Φεβρουαρίου 1996 στο Ipswich της Αγγλίας και τελείωσε στις 11 Νοεμβρίου 1996 στο Boulder του Κολοράντο. Η Έιμος έπαιζε σε πιάνο, τσέμπαλο, και αρμόνιο με τον Στηβ Κατον στην κιθάρα σε ορισμένα τραγούδια. Η περιοδεία, αναγνωρισμένη για την έντονη και παθιασμένη ερμηνεία της Έιμος, περιελάμβανε 187 συναυλίες και θεωρείται ευρέως η καλύτερη της καλλιτέχνιδας.

Plugged '98 Tour

Η πρώτη περιοδεία της Έιμος με τους μουσικούς της, με το σχήμα να περιλαμβάνει την Έιμος στο πιάνο, τον Στηβ Κάτον στην κιθάρα, τον Ματ Τσάμπερλειν στα ντραμς και τον Τζον Έβανς στο μπάσο. Η περιοδεία ξεκίνησε στις 18 Απριλίου 1998 στο Fort Lauderdale και έλαβε τέλος στις 3 Δεκεμβρίου 1998 στο East Lansing του Μίσιγκαν, έχοντας περιλάβει 137 εμφανίσεις.

Five and a Half Weeks Tour / To Dallas and Back

Η πέμπτη περιοδεία της Έιμος έγινε μόνο στην Αμερική. Το πρώτο της κομμάτι περιελάμβανε εμφανίσεις από κοινού με την Αλάνις Μορισέτ, και το σχήμα περιελάμβανε τους ίδιους μουσικούς με το 1998. Η Έιμος συνέχισε με το συγκρότημα για οχτώ ακόμη εμφανίσεις πριν ξεκινήσει για μια σειρά από σόλο εμφανίσεις. Η περιοδεία ξεκίνησε στις 18 Αυγούστου 1999 στο Fort Lauderdale της Φλόριντα και τελείωσε στις 9 Δεκεμβρίου 1999 στο Ντένβερ του Κολοράντο, περιλαμβάνοντας 46 συναυλίες.

Strange Little Tour

Η περιοδεία αυτή ήταν η πρώτη που πραγματοποίησε η Έιμος αφότου έγινε μητέρα το 2000 και η πρώτη που εμφανιζόταν σόλο από το 1994. Η Έιμος ερμήνευε σε πιάνο, Rhodes πιάνο και ηλεκτρικό πιάνο Wurlitzer, και παρόλο που η συναυλία ήταν για την προώθηση του άλμπουμ της με τις διασκευές, τα τραγούδια που επιλέχθηκαν δεν ήταν αυστηρά διασκευές. Ξεκίνησε στις 30 Αυγούστου 2001 στο Λονδίνο και ολοκληρώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2001 στο Μιλάνο, περιλαμβάνοντας 55 εμφανίσεις.

On Scarlet's Walk / Lottapianos Tour

Η έβδομη περιοδεία της, βρήκε την Έιμος να παίζει μαζί με τους Ματ Τσάμπερλειν και Τζον Έβανς, αλλά όχι πλέον τον Στηβ Κάτον. Το πρώτο κομμάτι της, με την Έιμος να ερμηνεύει σε πιάνο, Rhodes πιάνο και Wurlitzer, κράτησε έξι μήνες και συνεχίστηκε το καλοκαίρι του 2003 σε συνεργασία με τον Μπεν Φολντς. Η περιοδεία ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου 2002 στην Tampa της Φλόριντα και έλαβε τέλος στις 4 Σεπτεμβρίου 2003 στο West Palm Beach της Φλόριντα, μετά από 124 συναυλίες.

Original Sinsuality Tour / Summer of Sin

Η πρώτη σόλο περιοδεία της Έιμος από το 2001, ξεκίνησε την 1 Απριλίου 2005 στο Clearwater της Φλόριντα. Περιέλαβε και την Αυστραλία για πρώτη φορά μετά το 1994. Η Έιμος, σε συναυλία στις 9 Ιουνίου 2005, ανακοίνωσε πως δεν θα σταματούσε τις περιοδείες αλλά πως θα έκανε διάλειμμα για κάποιο χρονικό διάστημα και πως θα επέστρεφε μες το 2007. Πραγματοποίησε εμφανίσεις μες τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη για το Summer of Sin κομμάτι της περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, τελειώνοντας στις 17 Σεπτεμβρίου 2005 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Η περιοδεία περιέλαβε 82 εμφανίσεις.

American Doll Posse World Tour

Η Έιμος συνοδευόταν από τους Ματ Τσάμπερλειν και Τζον Έβανς, καθώς και τον κιθαρίστα Νταν Φελπς. Ο εξοπλισμός της περιλαμβάνει το πιάνο της και ένα συνθεσάιζερ της Yamaha. Η περιοδεία ξεκίνησε με το ευρωπαϊκό της κομμάτι από τη Ρώμη της Ιταλίας στις 28 Μαΐου 2007. Το ευρωπαϊκό κομμάτι, που συμπεριέλαβε και την Ελλάδα στις 18 Ιουλίου, ολοκληρώθηκε με μια εμφάνιση στο Ισραήλ στις 21 Ιουλίου. Τα κομμάτια της Αυστραλίας και Βόρειας Αμερικής ξεκινούν το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη αντίστοιχα. Σύμφωνα με δηλώσεις της Έιμος η περιοδεία θα τελειώσει το Δεκέμβρη του 2007 και θα περιλάβει πάνω από 120 συναυλίες.

Κυκλοφορίες

Άλμπουμς

Έτος	Άλμπουμ	ΗΠΑ	Η.Β.	Δισκογραφική	Πληροφορίες
1988	Y Kant Tori Read	-	-	Atlantic Records	Μοναδική κυκλοφορία του συγκροτήματος.
1992	Little Earthquakes	54	14	Atlantic/East West Records	Πρώτο σόλο άλμπουμ
1994	Under the Pink More Pink: The B~Sides	12	1
1996	Boys for Pele	2	2
1998	From the Choirgirl Hotel	5	6
1999	To Venus and Back	12	22		Σετ δύο δίσκων με ζωντανές και στούντιο ηχογραφήσεις
2001	Strange Little Girls	4	16		Άλμπουμ με διασκευές
2002	Scarlet's Walk	7	26	Epic Records/Sony BMG
2003	Tales of a Librarian	40	74	Atlantic/East West	Άλμπουμ συλλογή
2004	Welcome to Sunny Florida	2	1	Epic/Sony	DVD/CD σετ
2005	The Beekeeper	5	24
2005	Tori Amos: iTunes Essentials	Μ/Δ	Μ/Δ	iTunes	Ψηφιακό κατέβασμα από το Διαδίκτυο
2006	A Piano: The Collection	-	-	Rhino Entertainment	Βoxset 5 δίσκων
2007	American Doll Posse	5	50	Epic/Sony
2009	Abnormally Attracted to Sin			Universal Republic
2009	Midwinter Graces			Universal Republic
2011	Night of Hunters			Deutsche Grammophon
2012	Gold Dust			Deutsche Grammophon, Mercury Records
2014	Unrepentant Geraldines			Mercury Records
2017	Native Invader			Decca
2021	Ocean to Ocean			Decca

Επίσημα bootlegs

Έτος	Άλμπουμ	Δισκογραφική
2005	Auditorium Theatre Chicago, IL 4/15/05	Epic/Sony
	Royce Hall Auditorium Los Angeles, CA 4/25/05
	Paramount Theatre Denver, CO 4/19/05
	Manchester Apollo Manchester, UK 6/5/05
	Hammersmith Apollo London, UK 6/04/05
	Bank of America Pavilion Boston, MA 8/21/05

Singles

Έτος	Τραγούδι	Billboard Hot 100	U.S. Modern Rock	U.S. Dance Play	UK Singles Chart
1979	"Baltimore" (ως Έλεν Έιμος)	-	-	-	-
1988	"The Big Picture" (ως Y Kant Tori Read)	-	-	-	-
1988	"Cool on Your Island" (ως Y Kant Tori Read)	-	-	-	-
1991	Me and a Gun EP	-	-	-	-
1991	"Silent All These Years"	-	27	-	51
1992	"China"	-	-	-	51
1992	"Winter"	-	-	-	25
1992	"Crucify"	-	22	-	15
1992	"Precious Things"	-	-	-	-
1992	"Silent All These Years"	-	-	-	26
1994	"Cornflake Girl"	107	12	-	4
1994	"God"	72	1	-	44
1994	"Pretty Good Year"	-	-	-	7
1994	"Past the Mission"	-	-	-	31
1996	"Caught a Lite Sneeze"	60	13	-	20
1996	"Talula"	119	-	-	22
1996	"Hey Jupiter" / "Professional Widow"	-	-	-	20
1996	"Professional Widow" (remix)	108	-	1	1
1996	"In the Springtime of His Voodoo"	120	-	6	-
1996	"Blue Skies" (Brian Transeau ft. Tori Amos)	-	-	1	26
1997	"Silent All These Years" (επανέκδοση)	65	27	-	-
1998	"Spark"	49	13	-	16
1998	"Raspberry Swirl"	-	-	-	-
1998	"Jackie's Strength"	54	-	-	-
1998	"Cruel" / "Raspberry Swirl"	38	-	-	-
1999	"Jackie's Strength" (remixes)	-	-	1	-
1999	"Bliss"	91	-	-	-
1999	"1000 Oceans"	22	-	-	-
1999	"Glory of the 80's"	-	-	-	46
2000	"Concertina"	48	-	-	-
2001	"Strange Little Girl"	-	-	-	-
2002	"A Sorta Fairytale"	114	-	-	41
2002	"Taxi Ride" (promo only)	-	-	-	-
2003	"Strange" (promo only)	-	-	-	-
2003	"Don't Make Me Come to Vegas" (12" only)	-	-	6	-
2003	"Mary" (promo only)	-	-	-	-
2005	"Sleeps with Butterflies" (promo only)	-	-	-	-
2005	"Sweet the Sting" (promo only)	-	-	-	-
2005	"Cars and Guitars" (promo only)	-	-	-	-
2007	"Big Wheel" (promo only)	112	-	-	-
2007	"Bouncing Off Clouds" (promo only)	-	-	-	-

Μουσικά videos

Τραγούδι	Έτος	Σκηνοθέτης
"The Big Picture" (ως Y Kant Tori Read)	1988	Marty Callner
"Silent All These Years"	1991	Cindy Palmano
"China"	1992	Cindy Palmano
"Winter"	1992	Cindy Palmano
"Crucify"	1992	Cindy Palmano
"Cornflake Girl" (UK version)	1994	Big TV!
"God"	1994	Melodie McDaniel
"Pretty Good Year"	1994	Cindy Palmano & Sam Riley
"Cornflake Girl" (US version)	1994	Tori Amos & Nancy Bennett
"Past the Mission"	1994	Jake Scott
"Caught a Lite Sneeze"	1996	Mike Lipscombe
"Talula" (Tornado mix)	1996	Mark Kohr
"Hey Jupiter" (Dakota version)	1996	Earle Sebastian
"Professional Widow" (remix)	1996	Άγνωστος
"Spark"	1998	James Brown
"Raspberry Swirl" (Lipgloss version)	1998	Barnaby & Scott
"Jackie's Strength"	1998	James Brown
"Jackie's Strength" (Wedding Cake Mix)	1999	James Brown
"Bliss"	1999	Loren Haynes
"1000 Oceans"	1999	Erick Ifergan
"Glory of the 80s"	1999	Erick Ifergan
"Strange Little Girl"	2001	David Slade
"A Sorta Fairytale"	2002	Sanji
"Mary"	2003	Άγνωστος
"Sleeps with Butterflies"	2005	Laurent Briet
"Sweet the Sting"	2005	Alex Smith
"Big Wheel"	2007	Tori Amos & Blaise Reutersward
"Bouncing Off Clouds"	2007	Tori Amos & Blaise Reutersward

Βιντεογραφία

Έτος	Τίτλος	Εταιρία	Μορφή
1992	Little Earthquakes	Warner Music Group/Atlantic Records	VHS only
17 Μαρτίου 1998	Tori Amos: Live from New York	PID Video	VHS only
17 Νοεμβρίου 1998	Tori Amos: Complete Videos 1991-1998	Atlantic Records/Warner Music Group	VHS only
8 Απριλίου 2003	Α sorta fairytale	Sony Music Video	DVD only
18 Μαΐου 2004	Welcome to Sunny Florida / Scarlet's Hidden Treasures	Sony Music Video	DVD only, DVD/CD σετ
14 Φεβρουαρίου 2006	Fade to Red: Video Collection (1992-2005)	Rhino	DVD only

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα toriamos.com
• Επίσημη ιστοσελίδα everythingtori.com
• Επίσημη ιστοσελίδα Myspace