Χουάν ντε Αντσέτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χουάν ντε Αντσέτα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1540[1][2][3] ή 1533[4]
Αζπεϊτία[5]
Θάνατος30  Νοεμβρίου 1588[6][7][8]
Παμπλόνα
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Βασκική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης
Περίοδος ακμής1555[9] - 1588[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

O Χουάν ντε Αντσέτα ή Αντσιέτα (ισπαν. Juan de Ancheta / Anchieta, θάν. 30 Νοεμβρίου 1588) ήταν Ισπανός γλύπτης με έργο που εμπίπτει στην τεχνοτροπία του υστερο-αναγεννησιακού μανιερισμού. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον σημαντικό συνθέτη εκκλησιαστικής μουσικής Χουάν ντε Αντσιέτα.

Πιθανώς γεννήθηκε το 1533 ή το 1540 στην Ουρεστίγια (Urrestilla), στη σημερινή Χώρα των Βάσκων, «σε ένα γραφικό όψιμο γοτθικό πυργόσπιτο, που βρίσκεται σε ένα λόφο και έχει επιβιώσει στο πέρασμα των αιώνων». Η οικογένεια συνδεόταν, μετά από αρκετές αντιπαλότητες, με την οικογένεια του Ιγνατίου Λογιόλα[10], του ιδρυτή της Εταιρείας του Ιησού (Ιησουιτών). Πιστεύεται ότι ο ντε Αντσέτα μαθήτευσε στην Ιταλία, επειδή το στιλ του υποδηλώνει επιρροές από σημαντικούς Ιταλούς δασκάλους, αλλά δεν υπάρχει σχετική τεκμηρίωση. Περί το 1565 βρισκόταν στο Βαγιαδολίδ αλλά λίγο μετά πρέπει να ήταν στην Μπριβιέσκα βοηθώντας πιθανώς τον Γασπάρ Μπεθέρα να φιλοτεχνήσει μία Αγία Τράπεζα για τον ναό της μονής της Σάντα Κλάρα. Η γλυπτική του Αντσέτα αποκαλύπτει την επιρροή του μανιερισμού του Μπεθέρα, εμπλουτισμένη με τον κλασικισμό της τότε γλυπτικής της Ρώμης. Ο αξιόλογος Γαλλοϊσπανός γλύπτης Χουάν δε Χουνί ανέφερε ρητά στη διαθήκη του τον ντε Αντσέτα ως «τον μόνο γλύπτη που μπορούσε να ολοκληρώσει» την Αγία Τράπεζα που είχε αρχίσει ο δε Χουνί στη Σάντα Μαρία δε Μεδιβίγια, στη Μεδίνα δε Ριοσέκο.

Εκτός από τις παραπάνω πόλεις, ο ντε Αντσέτα περιόδευσε σχεδόν όλη την Ισπανία, με μακρότερες διαμονές στην Αραγωνία, το Μπούργος και τη Ναβάρρα, δημιουργώντας παντού θαυμάσια έργα. Επέστρεψε στη Χώρα των Βάσκων για να νυμφευθεί εκεί, την Άνα ντε Αγκίρε (Ana de Aguirre), γύρω στο 1570. Κατόπιν εγκαταστάθηκαν στην Παμπλόνα. Το 1571 ο ντε Αντσέτα τελείωσε τις λεπτές μορφές στην Αγία Τράπεζα του παρεκκλησίου των Αρχαγγέλων (Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ) του Καθεδρικού ναού της Σαραγόσα (το όλο παρεκκλήσιο είχε ανεγερθεί με δωρεά του πλούσιου Εβραίου Γαβριέλ Θαπόρτα, που είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό). Σημαντικότερο ακόμα είναι ίσως το ανάγλυφο της Αγίας Τριάδας που φιλοτέχνησε ο ντε Αντσέτα για το ομώνυμο παρεκκλήσιο του Καθεδρικού Ναού της Χάκας. Εκεί η μορφή του Θεού Πατέρα είναι άμεσα εμπνευσμένη από τον «Μωυσή» του Μιχαήλ Αγγέλου. Επίσης, πριν από το 1579 (πιθανότατα περί το 1577), δημιούργησε έναν υπέροχο σταυρωμένο Χριστό για τον Καθεδρικό Ναό της Παμπλόνας, μια παραγγελία με κόστος 100 δουκάτα. Το έργο αυτό θεωρείται ένα από τα καλύτερα γλυπτά Εσταυρωμένου του 16ου αιώνα παγκοσμίως, το καλύτερο στην Ισπανία μαζί με αυτό του Πομπέο Λεόνι στο Σαν Λορένθο δε Ελ Εσκοριάλ.[11]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Διεθνές Πρότυπο Aναγνωριστικό Ονόματος. 0000000114526992. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 291697. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp00519178.
  4. 4,0 4,1 www.museobilbao.com/obras-comentadas/anchieta-juan-de-44.
  5. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 8  Αυγούστου 2021. 500124184. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2024.
  6. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/291697. Ανακτήθηκε στις 26  Αυγούστου 2017.
  7. «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 7293/juan-de-anchieta.
  8. «Ancheta [Anchieta], Juan de» 13  Δεκεμβρίου 2017.
  9. 9,0 9,1 9,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/291697. Ανακτήθηκε στις 22  Σεπτεμβρίου 2022.
  10. «Un hidalgo del solar de Anchieta en Azpeitia», Diario Vasco, 22.10.2014
  11. La catedral de Pamplona, εκδ. Caja de Ahorros de Navarra, 1994, σελ. 34, ISBN 84-87120-23-7

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σελ. 145

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]