Ramones

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ramones
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΝέα Υόρκη, ΗΠΑ
Μουσικά είδηΠανκ ροκ
Παρουσία1974 - 1996
Δισκογραφική εταιρείαSire, Philips, Beggars Banquet, Radioactive, Chrysalis
ΜέληDee Dee Ramone, μπάσο & φωνητικά
Johnny Ramone, κιθάρα
Joey Ramone, φωνητικά
Tommy Ramone, ντραμς
Marky Ramone, ντράμς
Richie Ramone, ντράμς
Elvis Ramone (Clem Burke), ντράμς
C. J. Ramone, μπάσο & φωνητικά
Ιστότοπος
www.ramones.com

Οι Ramones (Ραμόουνς και, κάποτε, Ραμόνες στην Ελλάδα, όπως και στην Λατινική Αμερική) ήταν ένα αμερικανικό πάνκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Κουήνς (Queens) της Νέας Υόρκης το 1974. Μετά από κάποιες δοκιμές το συγκρότημα κατέληξε με μέλη τους Joey (Τζόι), Johnny (Τζώννυ), Dee Dee (Ντι Ντι) και Tommy (Τόμμυ) και αυτά είναι τα τέσσερα ονόματα που εμφανίζονται στην πρώτη μορφή του σήματος του συγκροτήματος. Επίσης, αρχικά ο Dee Dee και κατόπιν όλοι τους (όπως και μεταγενέστερα μέλη του συγκροτήματος) υιοθέτησαν το ψευδώνυμο Ramone ως επίθετο, παρόλο που δεν είχαν καμία συγγένεια μεταξύ τους. Εκ παραλλήλου, ο Tommy σε ρόλο παραγωγού εμφανιζόταν με το πραγματικό του επίθετο (Erdelyi). Το επίθετο Ramone ήταν εμπνευσμένο από το "Paul Ramon", το ψευδώνυμο που ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ χρησιμοποιούσε στα χρόνια των Silver Beatles και περιστασιακώς αργότερα. Η τελευταία συναυλία του συγκροτήματος, από τις συνολικά 2263, δόθηκε στο Palace του Χόλιγουντ στην Καλιφόρνια στις 6 Αυγούστου 1996. Τρία από τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος απεβίωσαν από καρκίνο, ο Joey το 2001, ο Johnny το 2004 και ο Tommy το 2014. Από καρκίνο απεβίωσε, το 2013, και ο καλούμενος πέμπτος Ramone, o, υπεύθυνος και για το σήμα του συγκροτήματος, Arturo Vega. Επίσης, το 2002 ο Dee Dee, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα το 1989 αλλά συνέχισε να τους τροφοδοτεί με τραγούδια του, πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Σε μία πρώιμη μορφή του συγκροτήματος (αρχές 1974) ο Τζόι έπαιζε ντραμς, ενώ ο Ντι Ντι τραγουδούσε και έπαιζε, όπως και ο Τζώννυ, κιθάρα ενώ με το μπάσο πειραματιζόταν, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ο φίλος τους Richie Stern (: πεθανε το 2015) που σύντομα αποχώρησε. Στην συνέχεια ο Ντι Ντι πέρασε στο μπάσο ενώ ο Τζόι ανέλαβε, εκτός από τα ντράμς, και τα φωνητικά. Τέλος, ως τον Μάρτιο του 1974 ολοκληρώνεται η πρώτη λειτουργική μορφή του συγκροτήματος με τον Τόμμυ, που έως τότε ήταν ο μάναντζερ του συγκροτήματος, να αναλαμβάνει τα ντράμς. Μετά τα θεμελιώδη τρία πρώτα άλμπουμ ακολούθησαν αλλαγές στην σύνθεση του συγκροτήματος. Στα ντραμς τον Τόμμυ διαδέχθηκαν ο Μάρκυ (Mark S. Bell, ντράμμερ κατά τις περιόδους: 1978-1983 και 1987-1996), ο Ρίτσι (Richard Reinhardt, ντράμμερ κατά την περίοδο 1983-1987) και για μόλις δύο συναυλίες, ως Έλβις Ραμόουν (28 & 29/8/1987), o Clement A. Bozewski, δηλαδή ο Clem Burke των Blondie. Στο μπάσο τον Ντι Ντι διαδέχθηκε ο C.J. ( C.J. Ward, μπασίστας κατά την περίοδο1989 -1996). Εκτός από τον Τζόι, φωνητικά συνεισέφεραν περιστασιακώς οι Ντι Ντι (υπεύθυνος για το 'Wart Hog', κάποιες στροφές άλλων τραγουδιών και για το εισαγωγικό 1-2-3-4 διαφόρων γρήγορων τραγουδιών), Ρίτσι (το '(You) Can't Say Anything Nice'), C.J. (πχ το 'Strength to Endure'), η Ντέμπι Χάρρυ (τραγούδησε, μαζί με τον Joey, το 'Go Lil' Camaro Go') και άλλοι.

Ο πρώτος τους δίσκος (Ramones) κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1976, περιείχε 14 τραγούδια και είχε διάρκεια 29:04. Το σχήμα 14 τραγούδια σε λίγο κάτω από 30 λεπτά ακολουθείται και στον επόμενο δίσκο (Leave Home, 1977). Με παρόμοια διάρκειά αλλά με 12 τραγούδια είναι και ο δίσκος Halfway to Sanity (1987).

Στις 18 Μαρτίου του 2002, οι Ramones συμπεριελήφθησαν στο Rock N Roll Hall Of Fame.[1] To 2011 απέσπασαν το Grammy Lifetime Achievment Award[2] για την συνολική τους προσφορά στον χώρο της μουσικής.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχική τετράδα των μελών ζούσε στην γειτονιά Forest Hills στο Κουήνς της Νέας Υόρκης. Ο μικρότερος αδελφός του Joey (Jeffrey Hyman), ο Mickey Leigh (Mitchel Lee Hyman), έκανε παρέα με τον John Cummings, δηλαδή τον μελλοντικό Johnny Ramone.

Ο Johnny (John Cummings) και ο Tommy (Thomas Erdelyi) είχαν ήδη συνεργαστεί ως κιθαρίστες σε ένα γκαράζ συγκρότημα, τους Tangerine Puppets. Επίσης ο Johnny έκανε παρέα με τον Dee Dee (Douglas Colvin). Οι δύο τελευταίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν στην δημιουργία ενός συγκροτήματος, ενώ ο Mickey έφερε σε επαφή τον αδελφό του με τον Johnny. Ο Joey ξεκίνησε ως ντράμερ του νέου συγκροτήματος, ενώ ο Tommy ανέλαβε καθήκοντα μάνατζερ έχοντας ήδη εμπειρία από την ζωή στο στούντιο ,αφού είχε δουλέψει παλαιότερα ως βοηθός μηχανικός ήχου στο Band of Gypsys (1970/1) του Τζίμι Χέντριξ. Μετά από κάποιες αλλαγές οι Johnny, Joey, Dee Dee και Tommy απετέλεσαν τα μέλη του νέου συγκροτήματος.

Σύντομα οι τέσσερις Ramones μετακόμισαν στο διαμέρισμα του Arturo Vega, ενός φίλου τους μεξικανοαμερικανού καλλιτέχνη που έμελλε να γίνει ο υπεύθυνος για το σήμα τους, ο τεχνικός φωτισμού των συναυλιών τους και διαχρονικά ένα είδος καλλιτεχνικού συμβούλου. Στο διαμέρισμα του Vega οι Ramones συνέχισαν να γράφουν τραγούδια και να εξασκούν τις ικανότητές τους στα μουσικά όργανα.

Η πρώτη τους συναυλία έγινε στο Performance Studio στις 30 Μαρτίου 1974 ενώ το κλαμπ CBGB['s], εφαλτήριο, μαζί με το Max's Kansas City, για τα καινούργια συγκροτήματα της Νέας Υόρκης, θα τους υποδεχόταν στις 16 Αυγούστου της ιδιας χρονιάς. Οι Ramones συνέχισαν να επεξεργάζονται τον ήχο τους και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Legs McNeil, μελλοντικού συνιδρυτή (: στα τέλη του 1975) του νεοϋορκέζικου περιοδικού Punk αλλά το κοινό παρέμενε περιορισμένο. Kαθοδόν ενδιαφέρθηκαν για το συγκρότημα αρκετοί άλλοι, όπως η Linda Robinson του περιοδικού Hit Parader, o Danny Fields (πρώην μάνατζερ των Stooges που επίσης είχε εμπειρία με τους MC5, τους Velvet Underground, τους Modern Lovers κ.ά.), ο Craig Leon της Sire Records και η Linda Stein. Ο Craig Leon και η Linda Stein έφεραν σε επαφή τους Ramones με τον Seymour Stein (ιδιοκτήτης της Sire Records και σύζυγος της Λίντας), με αποτέλεσμα την υπογραφή συμβολαίου στα τέλη του 1975. Αργότερα η Linda Stein μαζί με τον Danny Fields θα αποτελούσαν τους μάναντζερ για το συγκρότημα.

Οι Ramones με τα μακριά μαλλιά, τα δερμάτινα μπουφάν, τα τι-σερτ, τα σκισμένα τζην παντελόνια και τα αθλητικά παπούτσια ήταν ένα πάνκ συγκρότημα (και μάλιστα το πρώτο συστηματικό του σχετικού κινήματος της δεκαετίας του 1970) αλλά με στολή και στρατιωτικού τύπου πειθαρχία, την οποία επέβαλε ο Τζώννυ. Οι στίχοι τους, κυρίως των Τζόϊ και Ντι Ντι,  δεν είχαν σχέση με την αμφισβήτηση και τις αριστερές ή αναρχικές ιδέες που συχνά χαρακτηρίζουν τους στίχους άλλων πανκ συγκροτημάτων. Στους στίχους τους εντοπίζονται απέριττες και συχνά εσωστρεφείς περιγραφές καταστάσεων, ψευδοανόητοι αστεϊσμοί αλλά και σκοτεινές πλευρές, όπως οι, σαφείς στον πρώτο τους δίσκο, αναφορές σε ναζισμό (παρά την εβραϊκή καταγωγή των Τζόι και Τόμμυ και ίσως λόγω υιοθετήσεως σχετικών προκλήσεων των Stooges, ιδίως του Ron Asheton), βία (πχ Beat on the brat), ανδρική πορνεία (53rd and 3rd) κ.ά. Τα τραγούδια τους, άλλοτε με καταιγιστικό ήχο και άλλοτε αργά, χαρακτηρίζονταν από απλές μελωδίες και στοιχεία τύπων ποπ μουσικής της δεκαετίας του '60 (σερφ, ήχος Σπέκτορ, bubblegum, γκαράζ  κλπ). Αλλά η συνταγή του ήχου-τους δεν ήταν απλή και αυτό έγινε φανερό από την αστοχία του δίσκου τους End of the Century (1980) με παραγωγό τον Φιλ Σπέκτορ, τον θεωρητικά ιδανικό παραγωγό της δεκαετίας του '60.

Κανένα από τα αρχικά 4 μέλη, ή και τα επόμενα, δεν είχε δεξιότητες εμφανώς επαρκείς για κάτι αυτοτελές σημαντικό στο χώρο της μουσικής και ήταν η συμπληρωματικότητα και η αλληλεπίδραση που οδήγησαν σε κάτι το ιδιαίτερο το οποίο οριοθετήθηκε κυρίως από τους 3 πρώτους δίσκους τους (1976, 1977, 1977).  Οι υπόλοιποι δίσκοι-τους κυρίως συνεισέφεραν μερικά ακόμη χαρακτηριστικά τραγούδια, όπως τα: I wanna be sedated (1978), Rock ‘n’ Roll Highschool (1979), The KKK took my baby away (1981), Bonzo goes to Bitburg (1985), Somebody put something in my drink (1986),  Pet sematary (1989) και Poison heart (1992). Ο δίσκος Acid Eaters (1993) ήταν μία χλιαρή απότιση φόρου τιμής σε κάποια συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960 ενώ αρκετά αξιόλογος ήταν ο αποχαιρετιστήριος δίσκος ¡Adios Amigos! (1995) . Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1996. Σε αντίθεση με τα μπλουζάκια τους, οι Ραμόνες ποτέ δεν γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, .

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ramones (1976)
  • Leave Home (1977)
  • Rocket to Russia (1977)
  • Road to Ruin (1978)
  • End of the Century (1980)
  • Pleasant Dreams (1981)
  • Subterranean Jungle (1983)
  • Too Tough to Die (1984)
  • Animal Boy (1986)
  • Halfway to Sanity (1987)
  • Brain Drain (1989)
  • Mondo Bizarro (1992)
  • Acid Eaters (1994)
  • ¡Adios Amigos! (1995)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Ramones». Rock and Roll Hall of Fame + Museum. 15 Σεπτεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2009. 
  2. http://www.grammy.com/news/lifetime-achievement-award-ramones

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]