Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άβιτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άβιτος
Περίοδος9 Ιουλίου 455 - 17 Οκτωβρίου 456
Στέψη9 Ιουλίου 455
Τουλούζ
ΠροκάτοχοςΠετρόνιος Μάξιμος
ΔιάδοχοςΜαϊοριανός
Γέννηση395
Κλερμόν-Φεράν
Θάνατος457
Τόπος ταφήςΜπριούντ, Γαλλία
ΕπίγονοιΑγρικόλας (ανήρ εκλαμπρότατος), Εκδίκιος, Παπιανίλα (σύζυγος του Σιδώνιου Απολλινάριου)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Άβιτος (λατινική γλώσσα: Marcus Maecilius Flavius Eparchius Avitus[1], 395[2] - 457), ή Άβιτος Επάρχιος ή Άριτος[3], ήταν αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τις 9 Ιουλίου του 455 έως τις 17 Οκτωβρίου του 456. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο Β΄ και παύθηκε από τον Ρικίμερ και τον διάδοχο του στον θρόνο, Μαϊοριανό.

Η ανάρρηση στον θρόνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σόλιδος με παράσταση του αυτοκράτορα Άβιτου

Ο Άβιτος γεννήθηκε στο Κλερμόν-Φεράν της σημερινής Γαλλίας και ήταν απόγονος επιφανούς οικογένειας συγκλητικών από την Ωβέρνη. Η επιρροή του στηριζόταν στις στενές σχέσεις που απέκτησε με τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο ως έπαρχος της Γαλατίας.[3]. Σε μία κρίσιμη στιγμή για την αυτοκρατορία, η οποία αντιμετώπιζε εχθρούς πανταχόθεν, κατάφερε να κλείσει ένα μέτωπο, συνάπτοντας ειρήνη με τους Βησιγότθους.[3] Με αυτόν τον τρόπο βοήθησε στη συγκρότηση μετώπου απέναντι στον βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο στην περίφημη Μάχη των Εθνών το 451, που διεξήγαγε με επιτυχία ο στρατηγός Αέτιος επί αυτοκρατορίας Πετρόνιου Μάξιμου. Ο Άβιτος διορίστηκε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της αυτοκρατορίας από τον Πετρώνιο, και αμέσως μετά τη δολοφονία του τελευταίου, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας de facto από τους Βησιγότθους στην Τουλούζη στις 9 Ιουλίου του 455.[4].

Η Βασιλεία και το τέλος του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη στέψη του αναγνώρισαν αμέσως οι Ρωμαιογαλάτες και σημαντικό μέρος του βασιλείου, όπως στην Ιταλία και την Παννονία.[3] Όμως ο αυτοκράτορας της ανατολής Μαρκιανός δεν επικύρωσε τη στέψη του, γεγονός που αποτελούσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη μακροημέρευση της βασιλείας του.[5] Ωστόσο στη γενικότερη παρακμή που χαρακτήριζε τις τελευταίες στιγμές του δυτικού τμήματος της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας τις αποφάσεις τις έπαιρναν παρασκηνιακά επιφανείς στρατηγοί όπως ο Ρικίμερος και ο Μαϊοριανός. Οι τελευταίοι κατάφεραν να αποσπάσουν τη συναίνεση ορισμένων συγκλητικών και να τον αποπέμψουν από το θρόνο στις 17 Οκτωβρίου του 456[3]. Ο Άβιτος κατανοώντας το τέλος που τον περιμένει, αποδέχθηκε αμέσως την εκθρόνιση του αποδεχόμενος τη θέση του επισκόπου της Πλακεντίας.[6] Ο Ρικίμερος τον καταδίωξε και στην Πλακεντία, και ενώ ο Άβιτος προσπάθησε να διαφύγει στην πατρίδα του (Ωβέρνη), πέθανε ανοίγοντας τον δρόμο στον επόμενο αυτοκράτορα Μαϊοριανό.[7]

Είχε τέκνα:

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 1, σελίδα 96.
  1. ICVR-08, 20823: Locus Geronti presb(yteri) / depositus XIIII Kal(endas) Iul(ias) / cons(ulatu) Eparchi Aviti.
  2. Ο Άβιτος διορίστηκε στην πρώτη του πολιτική θέση γύρω στο 420. Περιγράφτηκε ως iuuenis, δηλαδή ως "νέος" εκείνη την εποχή, συνεπώς πιθανότατα να ήταν μεταξύ 30 και 45 ετών. Για την περιγραφή iuuenis ως ηλικιακή κατηγορία, βλέπε Andrew Gillet, "The Birth of Ricimer", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, τ, 44, No. 3, σελ. 383, σημείωση 23 (1995).
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, τόμος 1, σελίδα 96
  4. Fasti vindobonenses priores record date about 10 July.
  5. Hydatius writes (Chronicle, 166) that Avitus sent some ambassadors to Marcian to discuss the separation of their spheres of influences, and later (Chronicle, 169) adds that the two emperors ruled in agreement.
  6. Fasti vindobonenses priores, 580 (reporting 17 October as the day of the battle); Auctuarium Prosperi, s.a. 456 (that reports 18 October, instead); Victor of Tuenna, s.a. 455 (that tells of Avitus' consecration by the Bishop of Milan, Eusebius).
  7. Gregory of Tours, Historia Francorum, ii.11.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άβιτος
Γέννηση: 395 Θάνατος: 457
Προκάτοχος
Πετρόνιος Μάξιμος
Αυτοκράτορας της Ρώμης
455-456
Διάδοχος
Μαϊοριανός