Άλμπρεχτ φον Άιπ
| Άλμπρεχτ φον Άιπ | |
|---|---|
 Ο Άλμπερτ φον Άιπ σε ξυλογραφία του 1521 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1420 Άνσμπαχ |
| Θάνατος | 3 Μαΐου 1475 Άιχστετ[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέση άνω γερμανική γλώσσα[3] Μεσαιωνικά Λατινικά Γερμανικά[4] Λατινικά[4][5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια Πανεπιστήμιο της Παβίας[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μεταφραστής ποιητής-νομικός συγγραφέας νομικός[7] |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Gabriel von Eyb[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άλμπρεχτ φον Άιπ (γερμανικά: Albrecht von Eyb, 24 Αυγούστου 1420 – 24 Ιουλίου 1475) ήταν ένας από τους πρώτους Γερμανούς ουμανιστές.[9]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο πατρογονικό κάστρο Ζόμερσντορφ κοντά στο Άνσμπαχ της τότε Φραγκονίας. Σπούδασε θεολογία και νομικά στην Ερφούρτη και στη συνέχεια πήγε στην Ιταλία και αφοσιώθηκε στις ανθρωπιστικές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Παβίας και στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1451, έχοντας στο μεταξύ τοποθετηθεί ιερέας στο Άιστετ και από το 1452 στο Μπάμπεργκ.[10]
Από το 1452 έως το 1459 επέστρεψε και πάλι για σπουδές στη Μπολόνια, όπου έλαβε διδακτορικό στη θεολογία και στο αστικό δίκαιο το 1459. Στην Ιταλία επηρεάστηκε από τον αναγεννησιακό πολιτισμό και τον ουμανισμό. Τιμήθηκε επίσης με το ανώτατο αξίωμα του θαλαμοφύλακα από τον πάπα Πίο Β'. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία έζησε κυρίως στο Άιστετ. Το 1462 έγινε αρχιδιάκονος του Βύρτσμπουργκ. Λίγα είναι γνωστά για τα τελευταία του χρόνια.[11]
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πιο γνωστό και σημαντικότερο έργο του είναι το Βιβλίο για το Γάμο (Ehebüchlein), στο οποίο επεξεργάζεται το θέμα εάν ένας άντρας πρέπει να πάρει νόμιμη σύζυγο ή όχι. Εκδόθηκε το 1472. Το 1460 είχε γράψει για το ίδιο θέμα στα λατινικά «An viro sapienti uxor sit ducenda». Στο γερμανικό έργο πρόσθεσε κεφάλαια σχετικά με τις χαρές και τις λύπες του έγγαμου βίου, την ανατροφή των παιδιών και γενικές αρχές ηθικού ή φιλοσοφικού χαρακτήρα. Η θέση του ήταν υπέρ του έγγαμου βίου. Η δημοτικότητα του βιβλίου πιστοποιείται από το γεγονός ότι μεταξύ 1472 και 1540 εκδόθηκαν τουλάχιστον 12 επανεκδόσεις.[12]
Ένα άλλο έργο του είναι το Margarita poetica (Νυρεμβέργη, 1472), ένα εγχειρίδιο ουμανιστικής ρητορικής, που αποτελείται από μια συλλογή αποσπασμάτων σε πεζογραφία και στίχους Λατίνων συγγραφέων. Το 1474 ο Άιπ ολοκλήρωσε το Spiegel der Sitten (Καθρέφτης των Ηθών), ένα μακροσκελές έργο ηθικού περιεχομένου, πιθανότατα βασισμένο σε κάποιο λατινικό πρωτότυπο. Σε αυτό επισύναψε γερμανικές μεταφράσεις του δύο κωμωδιών του Πλαύτου, Μέναιχμοι και Βακχίδες. Σημαντικές ήταν επίσης οι μεταφράσεις του σε έργα του Βοκάκιου. Στις μεταφράσεις του ακολούθησε την αρχή να μην μεταφράζει το κείμενο κατά λέξη αλλά σχετικά ελεύθερα, καθιστώντας το ευκολότερο να γίνει κατανοητό στη γλώσσα του.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 11 Οκτωβρίου 2013. khw06p433wxpdn5. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11886261j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2017951748. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ CONOR.SI. 217648227.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2017951748. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Alfred Wendehorst: «Das Bistum Eichstätt 1: Die Bischofsreihe bis 1535» 2006.
- ↑ . «bavarikon.de/Albrecht von Eyb».
- ↑ . «facsimiles.com/facsimiles/albrecht-von-eybs-little-book-on-marriage».
- ↑ . «newadvent.org/cathen/Albrecht von Eyb».
- ↑ . «treccani.it/enciclopedia/albrecht-von-eyb/».
- ↑ . «ieg-ego.eu/en/albrecht-von-eyb».