Άννο Α΄ ο Μέγας
| Άννο Α΄ ο Μέγας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | rab mahanat |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Giscon[1] Hamilcar[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | monarch of Carthage (370 π.Χ.–357 π.Χ.)[2] |
Ο Άννο Α΄ ο Μέγας [3] (φοινικικά:, ḤNʾ) [4] ήταν ένας Καρχηδόνιος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης του 4ου αι. π.Χ.
Ο Ρωμαίος ιστορικός Ιουστίνος τον αποκαλεί princeps Carthaginiensium, πρίγκηπα των Καρχηδονίων.[5] Ο τίτλος σχεδόν σίγουρα σημαίνει "πρώτος ανάμεσα σε ίσους", αντί για ευγενή ή κάποιο βασιλικό καθεστώς. [6][7] Ο αντίπαλός του, ο Σουνιάτος, ονομάστηκε potentissimus Poenorum, ή "ο πιο ισχυρός από τους Καρχηδόνιους", το έτος 368. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Σουνιάτος κατηγορήθηκε για προδοσία (για αλληλογραφία με τις Συρακούσες) και πιθανότατα εκτελέστηκε.[8][9]
Το 367 ο Άννο Α΄ διοίκησε έναν στόλο 200 πλοίων, που κέρδισε μια αποφασιστική ναυτική νίκη πάνω στους Έλληνες της Σικελίας. Η νίκη του απέκλεισε αποτελεσματικά τα σχέδια του Διονύσιου Α΄ των Συρακουσών να επιτεθεί στο Λιλύβαιον, μια πόλη στη δυτική Σικελία που ήταν σύμμαχος της Καρχηδόνας.[10]
Για περίπου είκοσι χρόνια, ο Άννο Α΄ ήταν η κορυφαία μορφή της Καρχηδόνας, και ίσως ο πλουσιότερος. Στη δεκαετία του 340, σχεδίαζε να γίνει τύραννος. Αφού διένιμε τρόφιμα στον πληθυσμό, ήρθε η ώρα για μια επίδειξη δύναμης, και χρησιμοποίησε για τον σκοπό αυτό τους ιθαγενείς σκλάβους και έναν Βέρβερο φύλαρχο. Αν και δεν αποτελούσε στρατιωτική απειλή για την Καρχηδόνα, ο Άννο Α΄ συνελήφθη, βρέθηκε ότι ήταν προδότης, και βασανίστηκε μέχρι θανάτου. Πολλά μέλη της οικογένειάς του εκτελέστηκαν επίσης.[11]
Αργότερα, ο γιος του Άννο Α΄ , ο Γίσκο έλαβε τη διοίκηση επτά πλοίων της Καρχηδόνας με πλήρωμα Έλληνες μισθοφόρους και στάλθηκε στο Λιλύβαιον, μετά από το οποίο διαπραγματεύθηκε ειρήνη εκ μέρους της Καρχηδόνας με τον Τιμολέοντα των Συρακουσών (π. το 340). Στη συνέχεια, το κύρος και η επιρροή αυτής της οικογένειας στην Καρχηδόνα θα αναφερόταν σε μεταγενέστερες γενιές. [12] Ο Άννο Α΄ ήταν πιθανότατα πρόγονος του Άννο Β΄ του Μεγάλου.[13][14]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Thomas Lenschau: «Hanno 3» (Γερμανικά) 1912. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2023.
- ↑ Gilbert Charles-Picard, Colette Picard: «The life and death of Carthage. A survey of Punic history and culture from its birth to the final tragedy» (Αγγλικά) Sidgwick & Jackson. 1968.
- ↑ The numeral comes from Charles-Picard and Picard, Life and Death of Carthage.
- ↑ Huss, Geschichte, 565.
- ↑ Charles-Picard and Picard, Life and Death of Carthage, 30–31.
- ↑ Charles-Picard and Picard, Life and Death of Carthage, 131–132.
- ↑ Lancel, Carthage, 115.
- ↑ Charles-Picard and Picard, Life and Death of Carthage, 132–133.
- ↑ Warmington, Carthage, 117.
- ↑ Warmington, Carthage, 115-116.
- ↑ Warmington, Carthage, 119-120.
- ↑ Warmington, Carthage, 120, 123.
- ↑ Charles-Picard and Picard, Life and Death of Carthage, 198.
- ↑ Cf, Warmington, Carthage, 119.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τσαρλς-Πίκαρντ, Γκιλμπερτ, Πίκαρντ και Κολέτ. Ζωή και Θάνατος της Καρταγίας. Τάπλινγκ, 1968.
- - Σκατά, Βέρνερ. Η ιστορία του Καρταγκερ. Ο Κ.Χ. Μπεκ, 1985. (ISBN 9783406306549)
- Λάνσελ, Σερτζ. Μια Ιστορία. Μπλακγουέλ, 1995.
- Γουόρμινγκτον, Μ.Χ. Καρτάτζ. Ο Ρόμπερτ Χέιλ, 1960.