Άφησσος
Συντεταγμένες: 39°16′20″N 23°9′56″E / 39.27222°N 23.16556°E
Άφυσσος | |
---|---|
Το λιμανάκι της Αφύσσου | |
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
Περιφερειακή Ενότητα | Μαγνησίας |
Δήμος | Νοτίου Πηλίου |
Δημοτική Ενότητα | Αφετών |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
Νομός | Μαγνησίας |
Υψόμετρο | 15 |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 235 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 370 10 |
Τηλ. κωδικός | 24230 |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Άφυσσος[1][2] ή Άφησσος είναι παραθαλάσσιος οικισμός του Δήμου Νοτίου Πηλίου, με 272 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011).[3] Απέχει 25 χλμ. από τον Βόλο, κτισμένη στον Παγασητικό κόλπο.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες του, είχαν σταματήσει στην Άφησσο για να ανεφοδιαστούν πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους στην αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Η πλατεία του χωριού ονομάζεται "Αργοναύται", προς τιμήν αυτού του μύθου.
Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά και παρουσιάζει μια όμορφη αρχιτεκτονική ομοιογένεια.Το χωριό διαθέτει 3 παραλίες. Την Καλλιφτέρη και το Λαγούδι, πριν εισέλθει κάποιος στο χωριό, καθώς και τον Αμποβό.[4]
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, αναφέρεται το 1883 στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 να προσαρτάται στον τότε δήμο Αφετών. Το 1905 με το ΦΕΚ 208Α - 28/10/1905 ορίστηκε χειμερινή έδρα του δήμου Αφετών[5]. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με τον Άγιο Δημήτριο, τα Ζερβόχια, το Νεοχώρι, τη Μεγάλη Βρύση και την Πλάκα αποτελούν την κοινότητα Νεοχωρίου που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Αφετών του Δήμου Νοτίου Πηλίου. Σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει ως πληθυσμό 272 κατοίκους.[3]
Συλλογή φωτογραφιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 13. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 68.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 6. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 141.
- ↑ 3,0 3,1 ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10620 (σελ. 146 του pdf)
- ↑ «Άφησσος». www.touristorama.com. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2022.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2022.