Έγκινχαρντ και Έμμα
Ο θρύλος του Έγκινχαρντ και της Έμμα αναφέρεται σε ένα φανταστικό μεσαιωνικό ζευγάρι από την εποχή του Καρλομάγνου. Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Έγκινχαρντ είναι ο Φράγκος λόγιος και ιστορικός του Καρλομάγνου Άινχαρντ και η Έμμα η σύζυγός του και κόρη του αυτοκράτορα.[1]
Ο θρύλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θρύλος του Έγκινχαρντ και της Έμμα συνδέεται με τον Άινχαρντ, γεγονός που τον τοποθετεί σε οικογενειακή σχέση με τον Καρλομάγνο αφού αναφέρει ότι παντρεύτηκε την κόρη του Έμμα σε ένα περιπετειώδες πλαίσιο.[2]
Σύμφωνα με τον μύθο, η Έμμα ήταν κόρη του Καρλομάγνου. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, αλλά αγαπούσε κρυφά τον Έγκινχαρντ, τον γραμματικό του Καρόλου. Όταν κάποτε ο Έγκινχαρντ επισκέφτηκε κρυφά την Έμμα το βράδυ και θέλησε να επιστρέψει τα ξημερώματα, είδε ότι μέσα στη νύχτα είχε πέσει χιόνι. Για να μην αφήσουν ύποπτα ίχνη στο χιόνι οι μπότες του, η Έμμα τον μετέφερε μέσα από την αυλή του παλατιού. Ωστόσο, τους είδε ο Καρλομάγνος, ο οποίος είχε σηκωθεί νωρίς εκείνη την ημέρα και τους έδιωξε από το παλάτι.
Έχοντας αποσυρθεί σε ένα πυκνό αδιαπέραστο δάσος, οι νέοι έζησαν εκεί ασκητική ζωή. Πολλά χρόνια αργότερα, ο αυτοκράτορας, ενώ κυνηγούσε, χάθηκε σ' αυτό το δάσος και τυχαία έφτασε στο σπίτι τους. Δεν αναγνώρισε ούτε τον Άινχαρντ ούτε την κόρη του και μόνο όταν η Έμμα του πρόσφερε το αγαπημένο του φαγητό, τη γνώρισε. Συγκινημένος, την αγκάλιασε και αναφώνησε: «Ας είναι ευλογημένη η πόλη όπου βρήκα ξανά την κόρη μου». Έτσι, σύμφωνα με τον θρύλο, προέκυψε το όνομα της πόλης Ζέλιγκενστατ (γερμανικά:Selig - ευλογημένος, ιερός).[3]
Σύμφωνα με κάποιες παραλλαγές του μύθου που αποκλίνουν από τα παραπάνω, ο Καρλομάγνος αποφάσισε να συγχωρήσει τους δυο εραστές για τη νεανική τους απερισκεψία και να δώσει στον Έγκινχαρντ για σύζυγο την κόρη του.
Μετά το θάνατο του Καρλομάγνου, ο γιος του Λουδοβίκος ο Ευσεβής μεταβίβασε στο ζευγάρι τις κτήσεις του Μίσελσταντ και του Μύλχαϊμ, όπου ο Άινχαρντ ίδρυσε το σημερινό Ζέλιγκενστατ, το 815.
Ιστορικό υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άιχαρντ, γραμματέας και βιογράφος στην αυλή του Καρλομάγνου και συγγραφέας του Vita Karoli Magni, ήταν παντρεμένος με μια γυναίκα που ονομαζόταν Έμμα ή Ίμμα, αλλά δεν ήταν κόρη του Καρλομάγνου. Πιθανόν κατάγονταν από την οικογένεια της Έμμας της Αλεμαννίας, μητέρας της συζύγου του Καρλομάγνου Χίλντεγκαρντ. Αυτό εξηγεί και την ονομαστική της αναφορά στην πράξη δωρεάς του Λουδοβίκου του Ευσεβή, με την οποία το 815 τους παραχώρησε το Μίσελσταντ. Ο Άινχαρντ έχτισε εκεί τη βασιλική Άινχαρντ και ίδρυσε το μοναστήρι του Ζέλιγκενστατ. Ο ίδιος και η σύζυγός του είναι θαμμένοι εκεί στην πρώην μοναστηριακή εκκλησία των Αγίων Μαρκελλίνου και Πέτρου. Το αββαείο του Λορς κληρονόμησε τις κτήσεις του στο Μίσελσταντ το 840.
Ο ιστορικός του 19ου αιώνα Ότο Άμπελ [5]αναπαράγει τον θρύλο στο παράρτημα της μετάφρασής του της Vita Karoli Magni του Άινχαρντ και δίνει κάποιες εξηγήσεις σχετικά με τον ιστορικό πυρήνα του θρύλου. Η Ροτρούδη, η μεγαλύτερη κόρη του Καρλομάγνου από τον γάμο του με τη Χίλντεγκαρντ, ήταν αρραβωνιασμένη με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ αλλά δεν παντρεύτηκαν επειδή το 788 η μητέρα του Ειρήνη η Αθηναία διέκοψε τη σχέση. Η μικρότερη αδερφή της Μπέρτα, η οποία εκδιώχθηκε από την αυλή το 814, είχε μια εξωσυζυγική σχέση με τον ιερέα και ποιητή της αυλής Άνγκιλμπερτ, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους. Δεδομένου ότι ο Άνγκιλμπερτ είχε μια παρόμοια σημαντική θέση στην αυλή με τον Άινχαρντ, προέκυψε η σύγχυση μεταξύ των δύο και ο χαρακτηρισμός της συζύγου του Άινχαρντ ως κόρης του αυτοκράτορα. Η σκηνή με τον εραστή που μεταφέρεται μέσα στο χιόνι καταγράφηκε στις αρχές του 12ου αιώνα σε ένα χρονικό του Άγγλου Γουλιέλμου του Μάλμσμπερι, το οποίο όμως αναφέρεται στη σχέση μιας αδερφής του αυτοκράτορα Ερρίκου Γ' με έναν κληρικό.[6]
Λογοτεχνία - Μουσική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θρύλος αναφέρεται στο Chronicon laurishamense, το χρονικό του αββαείου του Λορς που γράφτηκε τον 12ο αιώνα. Η ιστορία του Έγκινχαρντ και της Έμμα και οι παραλλαγές της περιλαμβάνεται σε συλλογές θρύλων, μεταξύ άλλων, στους Γερμανικούς Θρύλους των αδερφών Γκριμ. Διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο, σε μουσική σύνθεση από τον Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν (1728) και ήταν κεντρικό θέμα της όπερας Φιεραμπράς του Φραντς Σούμπερτ (1823). [7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «zeno.org/DamenConvLex-1834/Emma, Eginhard».
- ↑ . «hwlongfellow.org/Emma and Eginhard».
- ↑ . «kellscraft.com/LegendsRhine/legendsrhine/Eginhard and Emma».
- ↑ . «digi.ub.uni-heidelberg.de/ ψηφιακό αντίγραφο από τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης».
- ↑ . «deutsche-biographie.de/Heinrich Friedrich Otto».
- ↑ . «gelehrtegesellschaft.ch/Emma, Eginhard und Kaiser Karl der Große.pdf» (PDF).
- ↑ . «gramophone.co.uk/review/schubert-fierabras».