Έλιο Ντι Ρούπο
| Έλιο Ντι Ρούπο | |
|---|---|
 | |
| Πρωθυπουργός του Βελγίου | |
| Περίοδος 6 Δεκεμβρίου 2011 – 11 Οκτωβρίου 2014 | |
| Αναπληρωτής | Στίβεν Βανακέρε |
| Μονάρχης | Αλβέρτος Β΄ Φίλιππος |
| Προκάτοχος | Υβ Λετέρμ |
| Διάδοχος | Σαρλ Μισέλ |
| Υπουργός-Πρόεδρος της Βαλλωνίας | |
| Περίοδος 6 Οκτωβρίου 2005 – 20 Ιουλίου 2007 | |
| Προκάτοχος | Αντρέ Αντουάν (υπηρεσιακός) |
| Διάδοχος | Ρούντι Ντεμότ |
| Περίοδος 15 Ιουλίου 1999 – 4 Απριλίου 2000 | |
| Προκάτοχος | Ρομπέρ Κολινιόν |
| Διάδοχος | Ζαν-Κλοντ φαν Κάουενμπεργκεν |
| Αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος | |
| Περίοδος 16 Σεπτεμβρίου 1999 – 6 Δεκεμβρίου 2011 | |
| Προκάτοχος | Φιλίπ Μπουσκέν |
| Διάδοχος | Τιερί Γκιετ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου 1951, Μόρλανβελτς, Βέλγιο |
| Εθνότητα | Βελγική |
| Πολιτικό κόμμα | Σοσιαλιστικό Κόμμα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Μονς-Ενό Πανεπιστήμιο του Λιντς |
| Θρήσκευμα | Αθεΐα |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έλιο Ντι Ρούπο (Elio Di Rupo, 18 Ιουλίου 1951) είναι Βέλγος σοσιαλιστής πολιτικός, ιταλικής καταγωγής[1]. Υπήρξε πρωθυπουργός του Βελγίου , και ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS). Η θητεία του διήρκεσε από τις 6 Δεκεμβρίου 2011 μέχρι τις 11 Οκτωβρίου του 2014.
Ο Έλιο Ντι Ρούπο ήταν ο πρώτος γαλλόφωνος που κατείχε τη θέση αυτή από το 1979. Ήταν επίσης ο πρώτος πρωθυπουργός του Βελγίου μη Βαλλωνικής ή Φλαμανδικής καταγωγής, καθώς και ο μόνος ανοιχτά ομοφυλόφιλος [1] ηγέτης μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Ντι Ρούπο ήρθε σε επαφή με το σοσιαλιστικό κίνημα για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Μονς, όπου πήρε το πρώτο του πτυχίο μάστερ και στη συνέχεια διδακτορικό στη χημεία. Πήγε στο Πανεπιστήμιο του Leeds (Ηνωμένο Βασίλειο), όπου εργάστηκε (1977-1978).
Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως ακόλουθος στην κυβέρνηση του Jean-Maurice Dehousse (1980-81).
Το πρώτο του αιρετό πολιτικό αξίωμα ήρθε το 1982, όταν ήταν δημοτικός σύμβουλος στη Μονς [2]. Το 1986, διετέλεσε αντιδήμαρχος υγείας, αστικής ανάπλασης και κοινωνικών υποθέσεων. Επαγγελματικά, ο Di Rupo ήταν στο ίδιο χρονικό διάστημα μέλος του υπουργικού συμβουλίου και στη συνέχεια αναπληρωτής προϊστάμενος του ιδιαίτερου γραφείου του Υπουργού Οικονομικών της εποχής εκείνης της περιφέρειας της Βαλλωνίας [2] και στη συνέχεια αναπληρωτής προϊστάμενος του ιδιαίτερου γραφείου του υπουργού Οικονομικών και Ενέργειας της Βαλλωνίας περιφέρειας εκείνη την περίοδο και επιθεωρητής της ενεργειακής επιθεώρησης του υπουργείου στην περιοχή της Βαλλωνίας.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
