Ένα τραγούδι για τον Αργύρη
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ένα τραγούδι για τον Αργύρη Ein Lied für Argyris | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Στέφαν Χάουπτ |
| Παραγωγή | Fontana Film GmbH |
| Σενάριο | Στέφαν Χάουπτ |
| Πρωταγωνιστές | Αργύρης Σφουντούρης Χρυσούλα Τζάθα Σφουντούρη Αστέρω Λιάσκου Σφουντούρη Κονδυλία Σφουντούρη Χαράλαμπος Γιάγκος Στάθης Σταθάς Albert Spiegel Μίκης Θεοδωράκης Gabriele Heinecke Eberhard Rondholz Rolf Surmann Arthur Bill Λεωνίδας Σακελλαρίδης |
| Μουσική | Tomas Korber, Γιώργος Στεργίου |
| Πρώτη προβολή | (Γερμ.) 17 Μαΐου 2007 (Ελλ.) 25 Οκτ. 2007 (Αυστρ.) χειμώνας 2007/2008 |
| Διάρκεια | 105' |
| Προέλευση | Ελβετία |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| δεδομένα () | |
Ένα τραγούδι για τον Αργύρη (Γερμανικά: Ein Lied für Argyris / Άιν λιντ φουρ Αργκίρις) είναι ο τίτλος ενός ελβετικού ντοκιμαντέρ. Παρουσιάζει την ζωή και το έργο του Αργύρη Σφουντούρη, από το Δίστομο, οποίος σε ηλικία τεσσάρων χρονών επέζησε της γενοκτονίας στο χωριό του. Η ταινία ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ είναι η συγκινητική ιστορία της ζωής του Αργύρη Σφουντούρη με φόντο τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα τα τελευταία εβδομήντα xρόνια, από την Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι τη Μεταπολίτευση. Είναι ταυτόχρονα μια ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου ενός ανθρώπου που σε ηλικία 4 ετών έχασε τους γονείς του και 30 συγγενείς στη σφαγή του Διστόμου, η πορεία του στο δρόμο της επιστήμης, αλλά και η συνειδητοποίηση του ιστορικού χρέους που είχε για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Μια ταινία-ταξίδι στην αναζήτηση της προσωπικής γαλήνης.
Σύνοψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]10 Ιουνίου 1944. Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από την θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς. Στις 10 Ιουνίου του 1944, ο μικρός Αργύρης σχεδόν τεσσάρων χρονών, επιζεί μιας κτηνώδους σφαγής των Γερμανικών Δυνάμεων Κατοχής: «Μέτρο Εξιλέωσης» μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Σε λιγότερο από δύο ώρες σκοτώνονται 218 κάτοικοι του χωριού – γυναίκες, άντρες, γέροι και βρέφη. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς.
Ο μικρός Αργύρης , γλυτώνει από τύχη και περνά τα επόμενα χρόνια σε ορφανοτροφεία στην Αθήνα, μαζί με άλλα παιδιά θύματα του πολέμου. Μία μέρα, εμφανίζεται μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού και διαλέγει κάποια παιδιά να κάνουν μια καινούρια αρχή σε άλλη χώρα. Ο Αργύρης θέλει οπωσδήποτε να πάει μαζί τους. Έτσι βρίσκεται στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν, όπου μεγαλώνει μακριά από την πατρίδα του αλλά και από τη δυστυχία που επικρατεί στην μεταπολεμική Ελλάδα. Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά, και για κάποια χρόνια εργάζεται ως βοηθός στην αναπτυξιακή βοήθεια του Ελβετικού Σώματος Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στη Σομαλία, το Νεπάλ και την Ινδονησία. Όταν επιστρέφει στην Ευρώπη, πραγματοποιεί τακτικά ταξίδια μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας και η παραμονή στην παλιά του πατρίδα γίνεται κάθε φορά όλο και πιο μακροχρόνια. Ο Αργύρης Σφουντούρης περίπου 75 χρονών σήμερα, είναι ένας άνδρας με συναρπαστική γοητεία και μελαγχολική ευθυμία. Έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του με τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρό παιδί. Την τραυματική αυτή εμπειρία του, δεν προσπάθησε να την ξεπεράσει και να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ελπίδα του είναι τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Προτάθηκε για το Schweizer Filmpreis 2007
- Thessaloniki Documentary Film Festival March 2007 Winner Audience Award (Publikumspreis)
- Los Angeles Greek Film Festival Juni 2007 Winner Audience Award (Publikumspreis)
- Locarno Int. Film Festival 9. und 10. Aug. 2007
- Sarajevo Film Festival 17.-25. August 2007