Ένοπλες Δυνάμεις του Πακιστάν
Οι Ένοπλες Δυνάμεις του Πακιστάν (ουρντού: پاک مسلح افواج) είναι οι στρατιωτικές δυνάμεις του Πακιστάν. Είναι η έκτη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο από την άποψη του ενεργού στρατιωτικού προσωπικού και η μεγαλύτερη των μουσουλμανικών χωρών. Οι ένοπλες δυνάμεις απαρτίζονται από τρεις κύριους κλάδους υπηρεσιών, το Στρατό Ξηράς, το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία, μαζί με μια σειρά παραστρατιωτικών δυνάμεων και τη Δύναμη Στρατηγικού Σχεδιασμού.[1] Η αλυσίδα διοίκησης του στρατού διοργανώνεται από τον πρόεδρο της επιτροπής μικτών αρχηγών προσωπικού, μαζί με τους αρχηγούς του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας.[1] Όλα τα τμήματα εργάζονται μαζί κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων και των κοινών αποστολών στο πλαίσιο της κοινής έδρας προσωπικού.[1]
Από τη Σινο-Πακιστανική Συμφωνία του 1963, ο στρατός έχει στενές στρατιωτικές σχέσεις με την Κίνα, δουλεύοντας από κοινού για την ανάπτυξη του JF-17, του K-8 και άλλων συστημάτων όπλων. Από το 2013, η Κίνα ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος ξένος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού στο Πακιστάν.[2] Και τα δύο έθνη συνεργάζονται για την ανάπτυξη προγραμμάτων πυρηνικής και διαστημικής τεχνολογίας.[3][4][5] Οι στρατοί τους έχουν χρονοδιάγραμμα για τη διοργάνωση κοινών στρατιωτικών ασκήσεων.[6] Ο στρατός διατηρεί επίσης στενές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έδωσαν στο Πακιστάν σημαντικό καθεστώς μη συμμαχίας του ΝΑΤΟ το 2004. Το Πακιστάν συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του στρατιωτικού του εξοπλισμού από τοπικούς εγχώριους προμηθευτές, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.[2]
Οι ένοπλες δυνάμεις σχηματίστηκαν το 1947, όταν το Πακιστάν έγινε ανεξάρτητο από τη Βρετανική Αυτοκρατορία.[7] Από τότε, οι ένοπλες δυνάμεις διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία του Πακιστάν, μετέχοντας σε μεγάλους πολέμους με την Ινδία το 1947, το 1965 και το 1971, ενώ επανειλημμένα πήραν τον έλεγχο της πολιτικής κυβέρνησης για την αποκατάσταση της τάξης στη χώρα.[7] Η ανάγκη για τη διαχείριση των συνόρων οδήγησε στη δημιουργία παραστρατιωτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση των πολιτικών αναταραχών στο Βορειοδυτικό Πακιστάν και της ασφάλειας των παραμεθόριων περιοχών του Παντζάμπ και του Σίντ από παραστρατιωτικά στρατεύματα. Το 2016, ο στρατός είχε περίπου 617.000 εν ενεργεία υπαλλήλους, με 513.000 εφεδρείες, 402.000 στις παραστρατιωτικές δυνάμεις και περίπου 20.000 υπηρετούσαν στις Δυνάμεις Στρατηγικού Σχεδιασμού, φτάνοτνας συνολικά τους 1.500.000 στρατιώτες. Οι ένοπλες δυνάμεις διέθεταν πάντα μια μεγάλη ομάδα εθελοντών, έτσι δεν χρειάστηκε ποτέ στρατολόγηση, αν και το πακιστανικό σύνταγμα και η συμπληρωματική νομοθεσία επιτρέπουν την στρατολόγηση σε κατάσταση πολέμου.[8]
Οι ένοπλες δυνάμεις του Πακιστάν είναι ο καλύτερα οργανωμένος θεσμός στο Πακιστάν και είναι ιδιαίτερα σεβαστές στην κοινωνία των πολιτών.[9] Από την ίδρυση του Πακιστάν, ο στρατός διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη συνύπαρξη του κράτους, προωθώντας ένα αίσθημα εθνικότητας και παρέχοντας ένα προπύργιο ανιδιοτελούς υπηρεσίας.[10] Επιπλέον, οι ένοπλες δυνάμεις του Πακιστάν είναι οι μεγαλύτεροι συντελεστές στις ειρηνευτικές προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών, με περισσότερους από 10.000 υπαλλήλους που αναπτύχθηκαν στο εξωτερικό το 2007.[11] Άλλες ξένες έδρες αποτελούνταν από στρατιωτικό προσωπικό του Πακιστάν που υπηρετούσε ως στρατιωτικοί σύμβουλοι στις αφρικανικές και αραβικές χώρες. Ο πακιστανικός στρατός βρέθηκε στα πεδία των μαχών και είχε παρουσία σε ορισμένες αραβικές χώρες κατά τη διάρκεια των αραβο-ισραηλινών πολέμων, βοηθώντας τις δυνάμεις του Συνασπισμού στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και συμμετείχε στις συγκρούσεις στη Σομαλίας και στη Βοσνία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Blood, Peter R. (1995). Pakistan. Washington D.C.: Diane Publishing Co. ISBN 0788136313. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Doyle, Rodger (1998). «Arms trade». Scientific American (Sipri) 279 (5): 29. doi:. PMID 9796545. Bibcode: 1998SciAm.279a..29D. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-11-25. https://web.archive.org/web/20151125105813/http://armstrade.sipri.org/armstrade/page/values.php. Ανακτήθηκε στις 2017-08-02.
- ↑ «News». UK: BBC. 17 Ιουνίου 2010.
- ↑ «World». News. CBS. 16 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017.
- ↑ «South Asia». Asia Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017.
- ↑ «Al-Khalid MBT-2000/Type 2000 Main Battle Tank». GlobalSecurity.org. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010.
- ↑ 7,0 7,1 Singh, R.S.N. (2008). The military factor in Pakistan. New Delhi: Frankfort, IL. ISBN 0981537898.
- ↑ «Pakistan». UNHCR. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017.
- ↑ https://web.archive.org/web/20100620131859/http://gmfus.org/publications/article.cfm?id=357
- ↑ Pakistan Army. Globalsecurity.org. Retrieved 12 July 2013, Switched to backup 27 January 2017.
- ↑ «Monthly Summary of Contributors to UN Peacekeeping Operations» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2007.