Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έντβιν Μουράτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έντβιν Μουράτι
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης12 Νοεμβρίου 1975 (1975-11-12) (49 ετών)
Τόπος γέννησηςΤίρανα, Αλβανία
Ύψος1,72 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
Παρτιζάνι Τιράνων
Παρί Σεν Ζερμέν
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1993-2000Παρί Σεν Ζερμέν17(0)
1995-1996→ΛΜ Σατορού31(0)
1997-1998→Σταντ Μπριοσέν;(;)
1998-1999→Φορτούνα Ντύσσελντορφ11(0)
2000-2002Λιλ ΟΣΚ29(1)
2002-2006Ηρακλής Θεσσαλονίκης66(6)
2007-2008Πανσερραϊκός25(8)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1998-2006Αλβανία42[1](4)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Έντβιν Μουράτι (αλβανικά: Edvin Murati, Τίρανα, Αλβανία, 12 Νοεμβρίου 1975) είναι Αλβανός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας αγωνίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στα πρωταθλήματα της Γαλλίας και της Ελλάδας[2], ενώ μετά το τέλος της αθλητικής καριέρας του δραστηριοποιείται ως επιχειρηματίας, οικονομικός σύμβουλος[3] και αντιπρόσωπος ποδοσφαιριστών.

Ποδοσφαιρική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουράτι γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1975 στα Τίρανα και προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια: συγκεκριμένα ο πατέρας του ήταν μάγειρας στην υπηρεσία του κομμουνιστή ηγέτη Ραμίζ Αλία και η μητέρα του ήταν πωλήτρια ξυλουργικών προϊόντων[4]. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Παρτιζάνι Τιράνων και κατά τα τέλη του 1991, με αφορμή αγώνα της ομάδας νέων του συλλόγου στην Ολλανδία, κατέφυγε με τη βοήθεια συγγενών και φίλων - μέσω Γερμανίας - στη Γαλλία όπου ζούσε ο αδελφός του[3]. Με την άφιξή του, καθώς δεν είχε εισέλθει νόμιμα στη χώρα[5][6], έκανε αίτηση για άσυλο (έλαβε καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα το 1993) και εντάχθηκε, μετά από δοκιμή στα τμήματα υποδομής της Παρί Σεν Ζερμέν[3]. Αργότερα απέκτησε και τη γαλλική υπηκοότητα[6][7].

Παρί Σεν Ζερμέν και δανεισμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε να αγωνίζεται στη β΄ ομάδα της Παρί και τη σεζόν 1995/96 δόθηκε δανεικός στη ΛΜ Σατορού με την οποία συμμετείχε σε 31 αναμετρήσεις της Β΄ Γαλλίας[2][3]. Την επόμενη χρονιά παραχωρήθηκε εκ νέου δανεικός[8] σε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, αυτή τη φορά τη Saint-Brieuc-Côtes-d'Armor, η οποία ωστόσο αποβλήθηκε προς το τέλος της σεζόν από το πρωτάθλημα λόγω χρεών[9]. Επιστρέφοντας στην Παρί, ο Μουράτι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Λιγκ 1 κατά την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της σεζόν 1997/98, ξεκινώντας στη βασική ενδεκάδα κατά την εκτός έδρας ήττα με 2-1 από τη Σατορού, όπου αντικαταστάθηκε προς το τέλος της αναμέτρησης από τον Μάρκο Πάντελιτς[10]. Ακολούθησε νέα παραχώρηση με τη μορφή δανεισμού στη Φορτούνα Ντίσελντορφ, με την οποία αγωνίστηκε στη Β΄ Γερμανίας και το εγχώριο κύπελλο, μετρώντας συνολικά 13 συμμετοχές[11]. Τη σεζόν 1999/2000, έμεινε στο έμψυχο δυναμικό της Παρί συμμετέχοντας σε 16 αγώνες πρωταθλήματος[2]. Την ίδια χρονιά πέτυχε και το μοναδικό του τέρμα με τα χρώματα της Παρί στην επικράτηση με 3-0 επί της Νανσί για το Λιγκ Καπ[12]. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην ΠΣΖ μέτρησε σε όλες τις διοργανώσεις ένα γκολ και τέσσερις ασίστ σε 24 συμμετοχές[12].

Λιλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της παρουσίας του στην Παρί, υπέγραψε στη Λιλ, όπου παρέμεινε για μια διετία. Τον πρώτο χρόνο του έπαιξε σε 13 αγώνες πρωταθλήματος. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε σε 16 ματς του Σαμπιονά[2], ενώ συμμετείχε με τη Λιλ και στη φάση των Ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2001/02, όπου αγωνίστηκε τρεις φορές (στην εντός έδρας ισοπαλία με τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια[13], στην ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ[14] και στην ισοπαλία της τελευταίας αγωνιστικής με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ[15]). Κατόπιν έλαβε χρόνο συμμετοχής και σε μια αναμέτρηση για τους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ κόντρα στη Φιορεντίνα.

Στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του από τη Λιλ πέρασε το υπόλοιπο διάστημα της καριέρας του στο ελληνικό πρωτάθλημα, πρώτα με τον Ηρακλή[7] (τέσσερις σεζόν στην Α΄ Εθνική) και έπειτα με τον Πανσερραϊκό (δύο χρόνια στη Β΄ Εθνική).

Την πρώτη του σεζόν στον «Γηραιό» είχε 2 γκολ σε 22 αναμετρήσεις για το πρωτάθλημα[16][17], τρεις παρουσίες στο Κύπελλο Ελλάδας[18] και άλλες δύο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (στις διπλές αναμετρήσεις του Ηρακλή με την Ανόρθωση[19][20]). Στην αρχή της σεζόν 2003/04 αποβλήθηκε στο σημαντικό παιχνίδι της 6ης αγωνιστικής με τον Παναθηναϊκό έπειτα από εσκεμμένο χτύπημα πάνω στον Γκόραν Βλάοβιτς, ο οποίος αντέδρασε επιχειρώντας να χτυπήσει και ο ίδιος τον Μουράτι[21]. Στο τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων, ο Μουράτι συμμετείχε σε 21 αγώνες πρωταθλήματος πετυχαίνοντας δύο τέρματα[22] (το ένα εξ αυτών σε τοπικό ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ[23] όπου οι κυανόλευκοι επικράτησαν με το ευρύ 3-0) και σε τέσσερις αγώνες κυπέλλου. Την επόμενη χρονιά έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης λόγω προβλημάτων τραυματισμών[24][25][26]. Επιπλέον, τιμωρήθηκε με ποινή δύο αγωνιστικών για άσεμνη χειρονομία προς τους οπαδούς του ΟΦΗ ως αντίδραση σε υβριστικά συνθήματα εναντίον του[27], σε αναμέτρηση των δύο ομάδων στο Ηράκλειο κατά την οποία είχε νωρίτερα σημειώσει γκολ[28]. Ως εκ τούτου, κατέγραψε μόλις 7 συμμετοχές για το πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας 2 τέρματα[2]. Τη σεζόν 2005/06 έλαβε μέρος σε 16 αγώνες χωρίς να σκοράρει[2] και τον Ιούλιο του 2006 αποχώρησε από τον Ηρακλή[29].

Κατόπιν συνέχισε την καριέρα του στον Πανσερραϊκό, με τον οποίο αγωνίστηκε για μια διετία στη Β΄ Εθνική, μετρώντας 25 συμμετοχές για το πρωτάθλημα, τις οποίες πλαισίωσε με 8 γκολ, όλα στην πρώτη του σεζόν. Καλύτερη στιγμή του Μουράτι με την ομάδα των Σερρών ήταν το χατ τρικ[30] που πέτυχε στην επικράτηση με 4-0 επί του Αγροτικού Αστέρα. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2008 εξαιτίας τραυματισμού[5].

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουράτι διετέλεσε επί σειρά ετών διεθνής με την Εθνική Αλβανίας, μετρώντας 4 γκολ σε 42 συμμετοχές. Μια εξ αυτών λογίζεται ως ανεπίσημη, καθώς έγινε με αντίπαλο το Κοσσυφοπέδιο, που τότε δεν ήταν μέλος της FIFA. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 1998, σε φιλική αναμέτρηση με την Κύπρο στη Λευκωσία, περνώντας ως αλλαγή στη θέση του Αλτίν Ράκλι, ενώ η τελευταία εμφάνισή του με το εθνόσημο ήταν τον Οκτώβριο του 2006, σε αγώνα κόντρα στην Ολλανδία για τα προκριματικά του Euro 2008[2]. Μνημονεύεται κυρίως για το τέρμα που σημείωσε τον Σεπτέμβριο του 2004 στην εντός έδρας νίκη με 2-1 επί της Ελλάδας, η οποία λίγους μήνες νωρίτερα είχε ανακηρυχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, στην πρεμιέρα της προκριματικής φάσης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006[31][32].

Μετά το ποδόσφαιρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της καριέρας του, ο Μουράτι δραστηριοποιείται ως αντιπρόσωπος ποδοσφαιριστών με πεδίο δράσης - μεταξύ άλλων - τη Γαλλία και την Ελλάδα[33][34][35][36], ενώ εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος της αλβανικής πρεσβείας στη Γαλλία[3][37]. Ακόμη είναι αντιπρόσωπος υποψηφίων επενδυτών στην Αλβανία[6], καθώς και ιδρυτής και αντιπρόεδρος του Γαλλοαλβανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου[3][37].

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουράτι έχει γαλλική υπηκοότητα (την απέκτησε το 1998[6]) και είναι παντρεμένος με Γαλλίδα μαζί με την οποία έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Από το 2007 είναι μόνιμα εγκατεστημένος με την οικογένειά του στην κοινότητα Le Mesnil-le-Roi της περιοχής Ιλ-ντε-Φρανς στη Γαλλία[5]. Εκτός της μητρικής του αλβανικής ομιλεί ακόμη γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ελληνικά[3].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Μια εξ αυτών δεν αναγνωρίζεται από τη ΦΙΦΑ.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Edvin Murati». national-football-teams.com (στα Αγγλικά). National Football Teams. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Pilet, Emilie (12 Οκτωβρίου 2017). «Edvin Murati : « Reconnaissant à vie du PSG »». virage.paris (στα Γαλλικά). Virage. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  4. ↑ Fleurot, Grégoire (13 Ιουνίου 2015). «Edvin Murati, le parcours rocambolesque d'un Albanais à Paris». lequipe.fr (στα Γαλλικά). L'Équipe. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Cotten, Nicolas (21 Δεκεμβρίου 2018). «Yvelines. Le Mesnil-le-Roi : l'ancien du PSG aide l'Albanie à se développer». actu.fr (στα Γαλλικά). Actu. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Le sans-papier albanais devenu conseiller économique». ladepeche.fr (στα Γαλλικά). La Depeche. 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Υπέγραψε ο Μουράτι». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 4 Ιουλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  8. ↑ «Edwin Murati». psg70.free.fr (στα Γαλλικά). PSG70. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  9. ↑ «100 ans d'histoire». stadebriochin.com (στα Γαλλικά). Stade Briochin. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  10. ↑ «Châteauroux – PSG 2-1, 09/05/98, Division 1 97-98». histoiredupsg.fr (στα Γαλλικά). Histoire du #PSG. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  11. ↑ «Edvin Murati». kicker.de (στα Γερμανικά). Kicker. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Edvin Murati». histoiredupsg.fr (στα Γαλλικά). Histoire du #PSG. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Lille OSC - Deportivo La Coruña 1:1». worldfootball.net (στα Αγγλικά). World Football. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  14. ↑ «Έμεινε «ζωντανός» ο Ολυμπιακός 2-1 τη Λιλ». in.gr. In.gr. 17 Οκτωβρίου 2001. 
  15. ↑ «Lille OSC - Manchester United 1:1». worldfootball.net (στα Αγγλικά). World Football. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  16. ↑ Mastrogiannopoulos, Alexander· Panagiotas, Jotis (21 Μαρτίου 2004). «Greece 2002/03». rsssf.com (στα Αγγλικά). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  17. ↑ «Championship 2002-03 National Division: IRAKLIS (Total Stats After 30 days)» (στα Αγγλικά). Galanis Sports Data. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ «ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ VODAFONE 2002 – 2003» (PDF). epo.gr. Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  19. ↑ «Ξεσπάσματα πρόκρισης». rizospastis.gr. Ριζοσπάστης. 20 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  20. ↑ «Η Ανόρθωση κρατούσε το ρόπαλο...». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 4 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  21. ↑ Ρεπανάς, Αντώνης (6 Οκτωβρίου 2003). «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2004. 
  22. ↑ «Championship 2003-04 National Division: IRAKLIS (Total Stats After 30 days)» (στα Αγγλικά). Galanis Sports Data. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  23. ↑ «Α' ΕΘΝΙΚΗ». rizospastis.gr. Ριζοσπάστης. 20 Απριλίου 2004. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ Ρεπανάς, Αντώνης (30 Νοεμβρίου 2004). «Δεν έχασε μόνο τους βαθμούς». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  25. ↑ «Δεσμεύτηκε και πλήρωσε ο Χούλης». flash.gr. FLASH. 18 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  26. ↑ Πουλούτσης, Μπάμπης (16 Νοεμβρίου 2004). «ΗΡΑΚΛΗΣ: Νέο πρόβλημα με Μουράτι». sport-fm.gr. ΣΠΟΡ FM 94.6. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  27. ↑ Κοφινάς, Κώστας (25 Οκτωβρίου 2004). «Κόκκινη κάρτα στoν Έντβιν Μουράτι». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  28. ↑ Mastrogiannopoulos, Alexander (1 Σεπτεμβρίου 2005). «Greece 2004/05». rsssf.com (στα Αγγλικά). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2005. 
  29. ↑ Καραΐνδρος, Σταύρος (24 Ιουλίου 2006). «Παρελθόν κι επίσημα ο Μουράτι». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  30. ↑ «Β' Εθνική». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. 3 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  31. ↑ Δόντας, Δημήτρης Α. (6 Σεπτεμβρίου 2004). «Συμπτώματα παλιών ασθενειών». tanea.gr. ΤΑ ΝΕΑ. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  32. ↑ Ντάλλας, Γιάννης (4 Σεπτεμβρίου 2012). «Οι πρεμιέρες της Ελλάδας στα προκριματικά (videos)». contra.gr. Contra. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  33. ↑ Λιβάνιος, Σάββας (23 Ιουνίου 2011). «Στη Ρώμη για φινάλε». enet.gr. Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  34. ↑ «Κάτσε: Αν δεν τον σηκώνει το κλίμα στην Τούμπα, ίσως πάει Άντερλεχτ». news.gr. News.gr. 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  35. ↑ «Mάκης Ψωμιάδης: «Εγώ, αγάπη μου, δεν είμαι αγαθός»». tovima.gr. Το Βήμα Online. 26 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  36. ↑ Τσαρούχας, Αλέξης (8 Οκτωβρίου 2008). «ΡΟΜΠΕΡΖ Βασικός από... το πουθενά». makthes.gr. Εφημερίδα Μακεδονία. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  37. ↑ 37,0 37,1 «"Κάτσε, στο στυλ του Ινιέστα"». sport24.gr. Sport24. 15 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Edvin Murati». national-football-teams.com (στα Αγγλικά). National Football Teams. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  • psg70.free.fr
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έντβιν_Μουράτι&oldid=10872729"