Έντουαρντ Άπγουορντ
Έντουαρντ Άπγουορντ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 9 Σεπτεμβρίου 1903[1][2] Romford |
Θάνατος | 13 Φεβρουαρίου 2009[3][4] ή 17 Φεβρουαρίου 2009[1] Pontefract |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4] |
Σπουδές | Κολέγιο Κόρπους Κρίστι Σχολή Ρέπτον |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μυθιστοριογράφος συγγραφέας |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έντουαρντ Φαλαίζ Άπγουορντ (αγγλ. Edward Falaise Upward, 9 Σεπτεμβρίου 1903 – 13 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Βρετανός πεζογράφος. Αρχικώς κέρδισε κάποια αναγνώριση ως μέλος της Ομάδας Auden και ως ένας σουρεαλιστής συγγραφέας με δυνατή φαντασία, αλλά τη δεκαετία του 1930 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας και η γραφή του μετατοπίσθηκε προς τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Η λογοτεχνική του σταδιοδρομία εκτείνεται σε περισσότερα από ογδόντα χρόνια.
Οικογένεια και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Έντουαρντ Άπγουορντ γεννήθηκε στο Ρόμφορντ του Έσσεξ. Γονείς του ήταν ο ιατρός Χάρολντ Άρθουρ Άπγουορντ (1874-1958) από τη Νήσο Ουάιτ και η ουαλικής καταγωγής Λουίζα (γνωστή ως «Isa»), το γένος Τζόουνς (1869-1951), η οποία είχε σπουδάσει νοσηλευτική και είχε δοκιμάσει και την ηθοποιία. Ο συγγραφέας είχε μία αδελφή και δύο αδελφούς, εκ των οποίων ο Λώρενς Βων (Laurence Vaughan, 1909-1970) έπασχε από σχιζοφρένεια[5]. Υπήρξε και ένα πέμπτο τέκνο, ο Χάρολντ, που γεννήθηκε το 1907 και πέθανε στη βρεφική ηλικία, το ίδιο έτος. Αξιοσημείωτος συγγενής ήταν ο ποιητής και μυθιστοριογράφος (αλλά και φιλέλληνας) Άλεν Άπγουορντ, που αυτοκτόνησε το 1926.
Το 1917, με επιμονή της μητέρας του, ο Έντουαρντ στάλθηκε εσωτερικός στο Σχολείο Ρέπτον, όπου έγινε φίλος με τον Κρίστοφερ Ίσεργουντ. Το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο του Άπγουορντ εμφανίσθηκε στο σχολικό περιοδικό, το The Reptonian, τον Φεβρουάριο του 1920. Από το 1922 έως το 1925 σπούδασε ιστορία και μετά αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (Κολέγιο Κόρπους Κρίστι). Εκεί τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Πρύτανη για αγγλικό στίχο το 1924, για το ποίημά του «Βούδδας». Αργότερα γνώρισε και έγινε φίλος με τους Ουίσταν Ώντεν και Στήβεν Σπέντερ.
Διδασκαλία και πολιτική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1926 ο Άπγουορντ ανέλαβε θέσεις διδασκαλίας σε διάφορα μέρη, όπως στο Κάρμπις Μπέυ της Κορνουάλης, το Γούστερ, το Λόκερμπι και το Loretto School της Σκωτίας, το Graham School του Σκάρμπορω, το Στόου και τέλος, από το 1932, στο Alleyn's School στο Ντάλιτς του Λονδίνου, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1961.
Το 1931 άρχισε να παρακολουθεί συναντήσεις μιας κλαδικής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας στο Μπέθναλ Γκρην του Λονδίνου. Συμμετέσχε στην προεκλογική εκστρατεία «πόρτα-πόρτα» του υποψηφίου του Κόμματος Τζο Βων στις Γενικές εκλογές του ίδιου έτους. Το 1932 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας που περιελάμβανε και την Μπάρμπαρα Γούτον. Επίσης επισκέφθηκε τους Ίσεργουντ και Σπέντερ στο Βερολίνο. Ο Άπγουορντ έγινε πλήρες μέλος του Κόμματος το 1934 και το 1936 νυμφεύθηκε τη Χίλντα Πέρσιβαλ (1909-1995), συνάδελφο σε σχολείο και επίσης μέλος του Κόμματος, με την οποία απέκτησαν έναν γιο (τον μετέπειτα γλωσσολόγο Κρίστοφερ Άπγουορντ) και μία κόρη. Από το 1942 το ζεύγος άρχισε να παρακολουθείται από τη MI5 για την κομμουνιστική του δράση.[6] Ο Άπγουορντ παρέμεινε διεθνιστής και σοσιαλιστής μέχρι τον θάνατό του, αν και, μαζί με τη σύζυγό του, έφυγαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα το 1948.
Το πρώτο μυθιστόρημα του Άπγουορντ ήταν το Journey to the Border (1938), που περιγράφει σε ποιητικό ύφος την εξέγερση ενός δασκάλου εναντίον του εργοδότη του και τον απειλητικό κόσμο της δεκαετίας του 1930. Το 1952-1953 πήρε άδεια ενός έτους από τα διδακτικά του καθήκοντα προκειμένου να εστιάσει στη συγγραφή, ωστόσο αυτό τού προκάλεσε νευρική κατάρρευση.
Το 1954 ο συγγραφέας άρχισε να ξεπερνά τη συγγραφική του «αφλογιστία» και άρχισε να δουλεύει την αυτοβιογραφική τριλογία του The Spiral Ascent, με θέμα τον αγώνα ενός ποιητή, του Άλαν Σέμπριλ, να συνδυάσει τις δημιουργικές του απόπειρες με την πολιτική αφοσίωση στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Η τριλογία δημοσιεύθηκε μετά την πρόωρη συνταξιοδότηση του Άπγουορντ το 1961 και την εγκατάστασή του στο πατρογονικό σπίτι του, στο Σάννταουν της Νήσου Ουάιτ. Το έργο περιέχει και αναμνήσεις από την οικογένεια και την παιδική ηλικία του συγγραφέα, που εμπνευσθηκε από τον Μαρσέλ Προυστ τον οποίο θαύμαζε.
Η ώριμη περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα ο Άπγουορντ επέστρεψε στη συγγραφή διηγημάτων. Τα τελευταία χρόνια του σημαδεύτηκαν από τις θλίψεις από τον θάνατο της συζύγου του και του γιου του Κρίστοφερ. Συχνά έδινε συνεντεύξεις, ανακαλώντας μνήμες των διάσημων φίλων του. Το τελευταίο του διήγημα, με τίτλο «Κρόμελιν-Μπράουν», γράφηκε το 2003, λίγο προτού συμπληρώσει το εκατοστό έτος της ηλικίας του 100.
Το 2005 ο Άπγουορντ εκλέχθηκε εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας και τιμήθηκε με το Μετάλλιο Μπένσον της εταιρείας.[7]
Ο συγγραφέας πέθανε σε ηλικία 105 ετών, σε οίκο φροντίδας στο Πόντεφρακτ του Δυτικού Γιόρκσιρ, όπου είχε μετεγκατασταθεί το 2004 για να βρίσκεται κοντά στην κόρη του.[8]
Μια βιογραφία του με τίτλο Edward Upward: Art and Life από τον Αμερικανό Πήτερ Στάνσκυ κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2016. Υπάρχουν συλλογές με τα λογοτεχνικά χειρόγραφα και την αλληλογραφία του στη Βρετανική Βιβλιοθήκη (Add MS 89002) και στη Βιβλιοθήκη Πάρκερ του Κολεγίου Κόρπους Κρίστι (Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ).
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μυθιστορήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Journey to the Border (1938, αναθεωρ. έκδοση 1994)
- In the Thirties (τόμ. 1 του The Spiral Ascent, 1962)
- The Rotten Elements (τόμ. 2 του The Spiral Ascent, 1969)
- No Home But the Struggle (τόμ. 3 του The Spiral Ascent, 1977)
Συλλογές διηγημάτων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Railway Accident and Other Stories (1969)
- The Night Walk and Other Stories (1987)
- The Mortmere Stories by Christopher Isherwood and Edward Upward (1994)
- An Unmentionable Man (1994)
- The Scenic Railway (1997)
- The Coming Day and Other Stories (2000)
- A Renegade in Springtime (2003)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) ISFDB. 83417. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.timesonline .co .uk /tol /comment /obituaries /article5740284 .ece. - ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12547976j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Benjamin Kohlmann (επιμ.): Edward Upward and Left-Wing Literary Culture in Britain, εκδ. Routledge, Λονδίνο 2013
- ↑ Stansky, P.: Edward Upward: Art and Life, σελ. 160
- ↑ Parker, Peter (17 February 2009). «Edward Upward: Writer of Politically Charged Novels and Short Stories who Was a Contemporary of W.H. Auden». The Independent (Λονδίνο). https://www.independent.co.uk/news/obituaries/edward-upward-writer-of-politically-charged-novels-and-short-stories-who-was-a-contemporary-of-wh-auden-1623833.html. Ανακτήθηκε στις 11 August 2010.
- ↑ «Edward Upward, Writer who Illuminated the Social Turmoil of the 1930s». The Times (Λονδίνο). 16 February 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-24. https://web.archive.org/web/20100524032557/http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/obituaries/article5740284.ece. Ανακτήθηκε στις 2024-08-20.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mario Faraone: L'isola e il treno: L'opera di Edward Upward tra impegno politico e creatività artistica, La Sapienza Università Editrice, Ρώμη 2013 (περιέχει μια έως τότε ανέκδοτη συνέντευξη του Άπγουορντ και βιβλιογραφία έως το 2012, λεπτομέρειες εδώ
- Peter Stansky: Edward Upward: Art and Life, Enitharmon Books, Λονδίνο 2016
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιστότοπος για τον Έντουαρντ Άπγουορντ, με ηλεκτρονικές εκδόσεις έργων του
- Νεκρολογία στον Παγκόσμιο Σοσιαλιστικό Ιστότοπο (World Socialist Website), 30 Μαρτίου 2009
- «Now we are 100», άρθρο στον New Humanist, Ιούνιος 2003
- «Ένας αμετανόητος κομμουνιστής» (blog), Φεβρουάριος 2009