Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έντσο Μπιάτζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έντσο Μπιάτζι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση9 Αυγούστου 1920 (1920-08-09)
Λιτσάνο του Μπελβεντέρε
Θάνατος6 Νοεμβρίου 2007 (87 ετών)
Μιλάνο
Αιτία θανάτουπνευμονικό οίδημα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2007)
Βασίλειο της Ιταλίας (1920–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[1][2]
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΔημοσιογράφος, συγγραφέας
ΕργοδότηςRai
Il Resto del Carlino
Corriere della Sera
Λα Ρεπούμπλικα
Panorama
Il Giornale
Λα Στάμπα
L'Espresso
Oggi
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαAction Party
Οικογένεια
ΤέκναBice Biagi
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Ριτσόνε (1960)
βραβείο Μπανκαρέλα (1971)
βραβείο Μπανκαρέλα (1987)[3]
Saint-Vincent Award for Journalism (1979)
διεθνές δημοσιογραφικό βραβείο της Ίσκια (1986)
βραβείο τηλεοπτικής δημοσιογραφίας Ιλάρια Άλπι (2005)
Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (27  Δεκεμβρίου 1967)
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (15  Δεκεμβρίου 1995)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Έντσο Μπιάτζι (ιταλικά: (Enzo Biagi, 9 Αυγούστου 1920 - 6 Νοεμβρίου 2007), ήταν Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας.[4]

Πρώτα χρόνια και καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έντσο Μπιάτζι γεννήθηκε στο Λιτσάνο του Μπελβεντέρε και άρχισε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στη Μπολόνια.[4] Το 1952 εργάστηκε ως σεναριογράφος της ιστορικής ταινίας Red Shirts. Το 1953 έγινε αρχισυντάκτης του περιοδικού Epoca.

Ο Μπιάτζι που εργάστηκε στην δημοσιογραφία για έξι δεκαετίες και υπήρξε συγγραφέας ογδόντα βιβλίων, κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Αγίου Βικέντιου το 1979 και το Βραβείο Διεθνούς Δημοσιογραφίας το 1985.[4]

Το 1987, κέρδισε το Premio Bancarella για το βιβλίο του "Il boss è solo", για το οποίο συνεργάστηκε με τον πρώην μαφιόζο της Σικελικής μαφίας Τομάσο Μπουσκέτα, ο οποίος είχε μετατραπεί σε πεντίτο (πληροφοριόδοτη).

Τηλεοπτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έντσο Μπιάτζι εργάστηκε στο Rai 1 μέχρι το 2001. Στις 9 Μαΐου 2001, μόλις δύο ημέρες πριν από τις γενικές εκλογές στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια της ημερήσιας τηλεοπτικής εκπομπής Il Fatto, η οποία μεταδόθηκε στο Rai 1, ο Μπιάτζι πήρε συνέντευξη από τον δημοφιλή ηθοποιό Ρομπέρτο Μπενίνι, ενώ ο Μπερλουσκόνι είχε δείξει την προτίμησή του στον άλλο υποψήφιο, τον Φρανσέσκο Ρουτέλι προερχόμενος από τον συνασπισμό της ελιάς.

Λίγους μήνες αργότερα ο Μπιάτζι εξαφανίστηκε από τις τηλεοπτικές οθόνες μετά τις δηλώσεις του Μπερλουσκόνι από την Σόφια, όπου ο τότε πρωθυπουργός κατηγόρησε τον δημοφιλή δημοσιογράφο μαζί με τον συνάδελφό του Μικέλε Σαντόρο και τον σκηνοθέτη Ντανιέλε Λουτάτσι ότι έκαναν εγκληματική χρήση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.[5]

Οι υπερασπιστές του Μπιάτζι υποστηρίξαν ότι μια δημόσια τηλεόραση θα πρέπει να παρέχει πλουραλισμό και ότι σε μια χώρα στην οποία η κυβέρνηση εμποδίζει την εμφάνιση αντιτιθέμενων ιδεών στη τηλεόραση είναι ένα καθεστώς. Το ζήτημα των κινήτρων του Μπερλουσκόνι για την είσοδο στην πολιτική προέκυψε σε μια συνέντευξη που έδωσε με τους Μπιάτζι και Μοντανέλι, όπου είχε δηλώσει: "Αν δεν μπω στην πολιτική, θα πάω στη φυλακή και θα κηρύξω πτώχευση".

Στις 22 Απριλίου 2007, ο 86χρονος Έντσο Μπιάτζι επέστρεψε στην τηλεόραση με την εκπομπή "Rotocalco Televisivo, που μεταδίδεται από το Rai 3. Κατά την έναρξη της πρεμιέρας της εκπομπής του, ο Μπιάτζι δήλωσε:

Καλησπέρα, λυπάμαι αν είμαι λίγο συναισθηματικός, ίσως είναι ορατό. Υπήρξε ένα τεχνικό πρόβλημα και το διάλειμμα διήρκεσε πέντε χρόνια.

Μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του ήταν επίσης αρθρογράφος της καθημερινής ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera, με την οποία συνεργάζοταν από την δεκαετία του 1970.

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11891911x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. CONOR.SI. 17929571.
  3. premiobancarella.it/site/?page_id=588.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Βιογραφία του Ιταλού δημοσιογράφου, Έντσο Μπιάτζι». Corriere dela Sera. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.  (Ιταλικά)
  5. «Οι δηλώσεις του Μπερλουσκόνι και η διάμαχη με τους Μπιάτζι, Σαντόρο και Λουτάτσι». Corriere della Sera. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.  (Ιταλικά)