Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ίμρε Βάργκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ίμρε Βάργκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Varga Imre (Ουγγρικά)
Γέννηση1  Νοεμβρίου 1923[1][2]
Σιόφοκ
Θάνατος9  Δεκεμβρίου 2019[3]
Βουδαπέστη[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυγγρικά[5]
ΣπουδέςΟυγγρικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών (1951–1956)[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης[2]
πολιτικός
Περίοδος ακμής1950[7] - 2005[7]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημαανεξάρτητος/η πολιτικός
Οικογένεια
ΤέκναΤαμάς Βάγκρα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Εθνοσυνέλευσης της Ουγγαρίας (1980–1990)
Βραβεύσειςβραβείο Κόσουτ (1973)
βραβείο Μουνκάτσι (1969)
Σταυρός Αξίας 1ης τάξεως του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2002)
βραβείο Χέρντερ (1982)
Επίτιμος πολίτης της Βουδαπέστης (2004)
Commander Cross of the Order of Merit of the Hungarian Republic
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ίμρε Βάργκα (1 Νοεμβρίου 1923 – 9 Δεκεμβρίου 2019) ήταν Ούγγρος γλύπτης, ζωγράφος, σχεδιαστής και γραφίστας.[8] Θεωρήθηκε ως ένας από τους πιο σημαντικούς εν ζωή καλλιτέχνες της Ουγγαρίας, και έχει αποκληθεί ως ένας από τους "πιο επιδέξιους γλύπτες στην Ουγγαρία.[9]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακόμη και από όταν ήταν μαθητής, τα σχέδια του Βάργκα εκτέθηκαν σε μικρές εκθέσεις. Σπούδασε αεροναυπηγική στη Στρατιωτική Ακαδημία της Βουδαπέστης. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε ως αξιωματικός στην Ουγγρική Πολεμική Αεροπορία πριν πιαστεί αιχμάλωτος πολέμου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιστρέφοντας στην Ουγγαρία το 1945 στράφηκε στις εικαστικές τέχνες. Από το 1950 έως το 1956, ο Βάργκα σπούδασε στην Ουγγρική Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βουδαπέστη υπό τον Αλέξανδρο Μίκους και τον Παύλο Πατζάι, αποφοιτώντας με πτυχίο. Από τότε, ο Βάργκα εργάστηκε σε πολλούς διαφορετικούς καλλιτεχνικούς τομείς. Δημιούργησε μικρά αγάλματα και νομίσματα, καθώς και μνημειώδη έργα για δημόσιους χώρους.[10]

Ένα από τα δημόσια αγάλματά του είναι το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, που βρίσκεται πίσω από τη Συναγωγή της οδού Ντόχανι στην εβραϊκή έβδομη συνοικία της Βουδαπέστης. Το μνημείο είναι κατασκευασμένο σε σχήμα κλέουσας ιτιάς που κλαίει, με τα ονόματα Ούγγρων θυμάτων του Ολοκαυτώματος στα φύλλα.[11]

Ένα άλλο δημοφιλές έργο του Βάργκα είναι η σύνθεση από ανήσυχες γυναίκες με ομπρέλες που βρίσκονται σε μόνιμη έκθεση στην Κεντρική πλατεία της Ομπούντα της Βουδαπέστης κοντά στη συλλογή του έργων του.[8][12][13]

Συμμετείχε στην πρώτη «Ουγγρική Έκθεση Καλών Τεχνών», όπου εκτέθηκε το έργο του «Σιδερένιοι Εργάτες». Το πρώτο του έργο υψηλού προφίλ, ο «Προμηθέας», δημιουργήθηκε το 1965. Στη δεκαετία του 1970, ο Βάργκα ξέφυγε από τον συμβατικό μνημειοκρατισμό που υπήρχε συνήθως στις κομμουνιστικές χώρες. Δημιούργησε ένα ευρύ φάσμα έργων – από αγάλματα του Βλαντιμίρ Λένιν μέχρι το Ολοκαύτωμα, μέχρι ακόμη αγάλματα του Φραγκίσκου Β΄ Ράκοζι, του Ραούλ Βάλενμπεργκ, του Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ, του Μπέλα Μπάρτοκ μέχρι και του Κόνραντ Αντενάουερ και του Σαρλ ντε Γκωλ.

Το άγαλμά του, του Ραούλ Βάλενμπεργκ ήταν ιδιωτικό δώρο ενός Αμερικανού Πρέσβη στην Ουγγαρία, του Νικόλας Μ. Σάλγκο. Ο Σάλγκο, ο οποίος έφυγε από την Ουγγαρία πριν από τη ναζιστική κατοχή, ανέθεσε στον Ίμρε Βάργκα να δημιουργήσει το μνημείο του Βάλενμπεργκ, το οποίο τοποθετήθηκε στην αλέα της Ελισάβετ Σιλάγκι στη Βουδαπέστη στις 9 Απριλίου 1987, σε μια τοποθεσία που πιθανώς συνδέεται με το μυστήριο της εξαφάνισης του Βάλενμπεργκ τον Φεβρουάριο του 1945. Ο Ίμρε Βάργκα σκάλισε το μνημείο του Βάλενμπεργκ σε πλάκες από γρανίτη, δώρο μελών της οικογένειας Βάλενμπεργκ, που προσκάλεσαν τον Ίμρε Βάργκα στη Σουηδία για να το επιλέξει. Το μνημείο δείχνει τον Βάλενμπεργκ, με το αριστερό του χέρι στην τσέπη του αδιάβροχου και το δεξί του χέρι να δείχνει προς τα εμπρός, να βαδίζει προς ένα κενό σε έναν απαγορευτικό τοίχο που σχηματίζεται από τις δύο πλάκες. Μια λατινική επιγραφή λέει ότι όταν ο καιρός είναι καλός, έχεις πολλούς φίλους, όταν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, θα είσαι μόνος.[14] Περίπου 300 έργα του Ίμρε Βάργκα εκτίθενται τώρα σε εννέα χώρες.

Ο Βάργκα πέθανε στις 9 Δεκεμβρίου 2019 σε ηλικία 96 ετών.[15]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου. 52058.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The Fine Art Archive. 166164. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  3. ↑ orf.at/stories/3147140/.
  4. ↑ PIM authority. PIM73714. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2020.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12116268f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ www.mke.hu/about/hallgatoi_adatbazis.php/v. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 305498. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2023.
  8. ↑ 8,0 8,1 Planet, Lonely. «Must-see attractions Budapest, Hungary». Lonely Planet. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2025. 
  9. ↑ Lajos, Németh (1992).. «"Responsibility of the Architect".». Periodica Polytechnica Ser. Architecture. 36: 142.. 
  10. ↑ Steves, Rick (2011). Rick Steves' Budapest. Avalon Travel. σελ. p. 84. ISBN ISBN 9781598807714. Check |isbn= value: invalid character (βοήθεια). CS1 maint: Extra text (link)
  11. ↑ Steinberg, Phyllis (28 November 2012). "Budapest has thriving Jewish community". Sun Sentinel. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved 19 November 2014.
  12. ↑ «Az esernyős nők nem csak Óbudán várakoznak». Óbudai Anziksz (στα Ουγγρικά). 24 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2025. 
  13. ↑ Tamás, Pál. «Várakozók szobra». www.kozterkep.hu (στα Ουγγρικά). Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2025. 
  14. ↑ HENRY KAMM (15 April 1987). «"WALLENBERG: STATUE RISES IN BUDAPEST".». The New York Times.. 
  15. ↑ "Imre Varga mit 96 Jahren gestorben". Westdeutsche Zeitung (in German). 10 December 2019. Archived from the original on 11 December 2019. Retrieved 10 December 2019.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dutka M.: Fiatal művészek az Ernst Múzeumban, Irodalmi Újság, 1955. június 18.
  • Láncz S.: (kat. bev., Kulturális Kapcsolatok Intézete Kiállítóterem, Budapest, 1967)
  • Frank J.: Varga Imrénél, Élet és Irodalom, 1967. szeptember 2.
  • Rózsa Gy.: (kat. bev., Tihanyi Múzeum, 1972)
  • Timár Á.: Varga Imre szobrai Tihanyban, Kritika, 1972/10.
  • Szabó Júlia: Varga Imre; Képzőművészeti Alap, Budapest, 1973 (Mai magyar művészet)
  • Vadas J.: Mindentudó szobrász, Művészet, 1973/4.
  • Harangozó M.: Varga Imre, Budapest, 1977
  • Rózsa Gyula: Négy portré. A Munkácsy-díj nemzedéke; Képzőművészeti Alap, Budapest, 1977
  • A Művészet folyóirat Varga Imre-száma, 1979/7.
  • Bereczky L.: (kat. bev., Budapest Galéria, 1983)
  • Kratochwill M.: (kat. bev., Budapest Galéria, 1985)
  • Imre Varga; szerk. Margareta Gorschenek, Mimi Kratochwill; Katolische Akademie–Kulturbehörde–Kunsthalle, Hamburg–Budapest, 1985
  • Menyhárt L.: Szellemidézés. Életmű az állandó nyilvánosságnak, Művészet, 1985/10.
  • Wehner T.: Köztéri szobraink, Budapest, 1986
  • Harangozó Márta: Varga Imre; Rézkarcoló Művészek Alkotóközössége, Budapest, 1989
  • Kovács P.: A tegnap szobrai. Fejezetek a magyar szobrászat közelmúltjából, Szombathely, 1992
  • Christa Nickel: Beszélgetések Varga Imrével; szerzői, Budapest, 1995 (németül is), digitalizált változata, 2010
  • Árpási Zoltán: Varga Imre. A gondolat mestere; Kossuth, Budapest, 2002 (Felgyorsult idő)
  • Turchányi, G.: A la recherche Imre Varga, Budapest, 2003
  • Marton Mária: Varga Imre szobrászművész életéről, Szeged, 2009
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίμρε_Βάργκα&oldid=10907307"