Μετάβαση στο περιεχόμενο

Όρη Μάξγουελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Όρη Μάξγουελ
Χάρτης

Τα Όρη Μάξγουελ (αγγλικά: Maxwell Montes‎‎) είναι μια οροσειρά στον πλανήτη Αφροδίτη, στην οποία βρίσκεται το Όρος Σκάδι, το ψηλότερο βουνό της οροσειράς αλλά και του πλανήτη.

Προοπτική απόδοση της Γης της Ιστάρ, ενώ στο κέντρο της εικόνας βρίσκεται η οροσειρά Μάξγουελ με κόκκινο χρώμα, σύμφωνα με την ανύψωσή της, και με λευκό χρώμα οι κορυφές της όπως το Όρος Σκάδι.
Χρωματικά κωδικοποιημένος υψομετρικός χάρτης, που δείχνει τις υπερυψωμένες «ηπείρους» με κίτρινο χρώμα: η Γη της Ιστάρ με την οροσειρά Μάξγουελ στην κορυφή.

Τα Όρη Μάξγουελ βρίσκονται στην ηπειρωτική περιοχή Γη της Ιστάρ (αγγλικά: Ishtar Terra‎‎), την πιο βόρεια ηπειρωτική περιοχή του πλανήτη, και έχουν μέγιστο ύψος 10.700[1] μέτρα. Τα όρη βρίσκονται ανατολικά του υψιπέδου Λάκσμι (αγγλικά: Lakshmi Planum‎‎) και είναι 6,4 χιλιόμετρα ψηλότερα από αυτό.[2] Οι δυτικές πλαγιές είναι πολύ απότομες, ενώ οι ανατολικές κατεβαίνουν σταδιακά στη Fortuna Tessera.[3] Λόγω της ανύψωσής τους, είναι η πιο δροσερή (περίπου 380 °C) και η λιγότερο υπό πίεση (περίπου 45 bar ή 44 atm) τοποθεσία στην επιφάνεια της Αφροδίτης.[4][5]



  1. (Αγγλικά) Lunar and Planetary Institute «Venus tesserae and mountains – Ishtar Terra
  2. Jones, Tom· Stofan, Ellen (2008). Planetology : Unlocking the secrets of the solar system. Washington, D.C.: National Geographic Society. σελ. 74. ISBN 978-1-4262-0121-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2016. 
  3. «PIA00149: Venus - Maxwell Montes and Cleopatra Crater». NASA Planetary Photojournal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  4. Basilevsky A. T., Head J. W. (2003). «The surface of Venus». Reports on Progress in Physics 66 (10): 1699–1734. doi:10.1088/0034-4885/66/10/R04. Bibcode2003RPPh...66.1699B. 
  5. McGill G. E.· Stofan E. R.· Smrekar S. E. (2010). «Venus tectonics». Στο: T. R. Watters· R. A. Schultz, επιμ. Planetary Tectonics. Cambridge University Press. σελίδες 81–120. ISBN 978-0-521-76573-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2016.