Αββαείο του Ρουαγιωμόν

Αββαείο του Ρουαγιωμόν
	Royaumont
Είδος	αββαείο και κέντρο πολιτισμού
Αρχιτεκτονική	γοτθική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	49°8′51″N 2°22′55″E
Θρησκευτικό τάγμα	Κιστερκιανό Τάγμα
Μητρικό αββαείο	Αββαείο του Σιτώ
Θρησκευτική υπαγωγή	Επισκοπή του Μπωβαί, του Νουαγιόν και του Σανλίς
Διοικητική υπαγωγή	Ανιέρ-συρ-Ουάζ
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1228
Χρήση	αββαείο και τοποθεσία γυρισμάτων
Ιδιοκτήτης	Henry Goüin, Jules Goüin και Joseph van der Mersch
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1927), κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1948) και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1948)
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 49°8′51″N 2°22′55″E / 49.14750°N 2.38194°E / 49.14750; 2.38194

Το αββαείο του Ρουαγιωμόν (γαλλικά: L'abbaye de Royaumont) είναι πρώην μοναστήρι του τάγματος των Κιστερκιανών που βρίσκεται κοντά στην κοινότητα Ασνιέρ-συρ-Ουάζ στο νομό Βαλ-ντ'Ουάζ, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού.

Το αββαείο, οικοδόμημα γοτθικού ρυθμού, ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας Άγιο Λουδοβίκο το 1228 μέσα στο δάσος του Ρουαγιωμόν. Είναι η μεγαλύτερη κιστερκιανή μονή στην Ιλ-ντε-Φρανς. Όλα τα κτίσματα έχουν διασωθεί, μόνο η εκκλησία, από την οποία παραμένουν μόνο τμήματα, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Κάθε Σαββατοκύριακο από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο στους επιβλητικούς χώρους του μοναστηριού διοργανώνονται εκδηλώσεις και συναυλίες.

Το κτίριο έχει καταχωρηθεί ως ιστορικό μνημείο από το 1927 για τα ερείπια του, και το 1948 για τα κτίρια του αββαείου και το πάρκο.^[3]

Ιστορία

Το αββαείο του Ρουαγιωμόν κατασκευάστηκε μεταξύ 1228 και 1235 με την υποστήριξη του βασιλιά της Γαλλίας Άγιου Λουδοβίκου ^[4] και ήταν στην εποχή ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια στη Γαλλία. Αρκετά μέλη της γαλλικής βασιλικής οικογένειας θάφτηκαν εδώ, κυρίως άτομα που πέθαναν στην παιδική ηλικία, συμπεριλαμβανομένων τριών παιδιών και δύο εγγόνων του Λουδοβίκου Θ', τα οποία δεν βρήκαν τον τελικό τόπο αναπαύσεως στον κύριο τόπο ταφής της δυναστείας, τη βασιλική του Σαιν Ντενί.

Η μονή υπέστη καταστροφές το 1791 κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και οι πέτρες χρησιμοποιήθηκαν εν μέρει για την κατασκευή εργοστασίου. Ωστόσο, το σκευοφυλάκιο, το μοναστήρι και η τραπεζαρία παρέμειναν άθικτα. Κατά την επανάσταση πωλήθηκε ως εθνικό αγαθό και έγινε κλωστοϋφαντουργική βιομηχανική μονάδα.

Το 1864 η μονή αγοράστηκε από τις αδελφές της Αγίας Οικογένειας του Μπορντώ και επανήλθε η θρησκευτική ζωή έως το 1905.

Πολιτιστικό κέντρο

Στις αρχές του 20ού αιώνα, το αββαείο αγοράστηκε από τον Ζυλ Γκουέν και ο εγγονός του Ανρί, βιομήχανος και φιλόμουσος, άνοιξε τις πόρτες σε καλλιτέχνες, διοργάνωσε συναυλίες και δημιούργησε έναν τόπο μουσικής και πολιτιστικής δημιουργίας. Το δώρισε στο Ίδρυμα Ρουαγιωμόν το οποίο δημιούργησε ο ίδιος το 1964, που είναι το πρώτο ιδιωτικό γαλλικό πολιτιστικό ίδρυμα, το οποίο από τότε διαχειρίζεται τις εγκαταστάσεις.

Σήμερα, το αββαείο αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο και χρησιμεύει επίσης ως πολιτιστικό κέντρο, όπου διοργανώνονται συναυλίες, βιβλιογραφικές αναγνώσεις λογοτεχνίας και ποίησης, εκθέσεις έργων τέχνης κ.ά. Στο οικοδόμημα λειτουργούν δύο εκθεσιακοί χώροι.

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το αββαείο μετατράπηκε σε νοσοκομείο για το βρετανικό στρατιωτικό προσωπικό, συγκεκριμένα από τον Ιανουάριο του 1915 έως τον Μάρτιο του 1919, το οποίο λειτούργησαν τα Νοσοκομεία Γυναικών της Σκωτίας (SWH) υπό τη διεύθυνση του Γαλλικού Ερυθρού Σταυρού. Πολλοί από τους τραυματίες στη Μάχη του Σομμ μεταφέρθηκαν και νοσηλεύτηκαν εκεί. Μετά τον πόλεμο, η διευθύντρια του νοσοκομείου Φράνσες Ίβανς (1870-1944), τιμήθηκε με την ιδιότητα μέλους της Λεγεώνας της Τιμής.^[5]