Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αββακούμ Πέτροβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτροβιτς Αββακούμ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Νοεμβρίου 1620[1][2]
Grigorovo[1]
Θάνατος14  Απριλίου 1682[3][2]
Πουστοζυόρσκ[1]
Αιτία θανάτουθάνατος στην πυρά[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ρωσίας
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας[1]
συγγραφέας[1]
εξερευνητής[1]
Αξιοσημείωτο έργοThe Autobiographical Saint’s Life of the Archpriest Avvakum
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η πυρά του Αββακούμ

Ο Αββακούμ Πέτροβιτς (ρωσικά: Авваку́м Петро́в) (1620 ή 1621 – 14 Απριλίου 1682[4]) ήταν Ρώσος πρωθιερέας, συγγραφέας[5] και αρχηγός των Παλαιορθοδόξων, οι οποίοι προκάλεσαν μια από τις σοβαρότερες κρίσεις της Ρωσικής Εκκλησίας.[6]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εξορία του Αββακούμ στη Σιβηρία (1898), από τον Sergey Miloradovich

Ο Πέτροβιτς γεννήθηκε στο Γκριγκόροβο (σημερινό Νίζνι Νόβγκοροντ) της Ρωσίας το 1620 ή το 1621. Ο Πέτροβιτς διαφώνησε με τον πατριάρχη Νίκωνα και τις εκκλησιαστικές του μεταρρυθμίσεις, ενώ τον κατηγόρησε και ως αιρετικό.

Το κάψιμο του Αββακουμ (1897), από τον Pyotr Myasoyedov

Ο Αββακούμ το 1652 μετέβη στη Μόσχα, και αρχής γενομένης, εντάχθηκε στον αγώνα κατά του πατριάρχη Νίκωνα, του οποίου η σκληρότητα ήταν μεγάλη, σε όσους διαφωνούσαν, στην προσπάθειά του, να υιοθετήσει τον λειτουργικό τρόπο της Ελληνικής Εκκλήσιας, σε μια, γενικότερη, προσπάθεια να ενώσει ολόκληρη την Ορθοδοξία. Από την άλλη όσοι δεν ήταν με το μέρος του αφορίστηκαν και εκδιώχθηκαν. Ο Αββακούμ ήταν σθεναρός πολέμιος της προσπάθειας της επαναφοράς του λειτουργικού τύπου της Ελληνικής Εκκλησίας, στη Ρωσική Εκκλησία.[6] Το 1653 εξορίστηκε, στη Σιβηρία, με την οικογένειά του. Οι εξορίες του ήταν, αρχικά, το Τομπόλση και αργότερα η Ντααουρίγια και το Μεζέν.[5]

Το 1663 ανεκλήθη, μετά την εκθρόνιση του Νίκωνα.[6] Κατόπιν, το έτος 1666 η Σύνοδος της Μόσχας τον αναθεμάτισε, και μετά από ένα χρόνο τον φυλακίσανε στις φυλακές του Πονστοζόρση. Ακολούθως, το 1682, μαζί με άλλους οπαδούς του, κάηκε ζωντανός, κατόπιν τσαρικής εντολής.[5][7]

Ο Αββακούμ θεωρούταν θερμός και εμπνευσμένος ομιλητής, καθόσον το κήρυγμά του απηχούσε στους ανθρώπους. Τα έργα του επίσης, έχουν κάτι από τον ίδιο τον Αββακούμ, καθώς κι αυτά είναι ζωντανά και με περιγραφική δύναμη. Τα έργα του, επίσης, θεωρούνται ως ένα τεράστιο κεφάλαιο της πρώιμης ρωσικής λογοτεχνίας (Βίοι Αγίων, Βιβλίο ερμηνειών, Αυτοβιογραφία).[8][5]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 191. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Историческая энциклопедия Сибири». (Ρωσικά) Historical Encyclopedia of Siberia. Νοβοσιμπίρσκ. 2009. ISBN-10 5-8402-0230-4.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2018.
  4. ↑ Encyclopǽdia Britannica. «Avvakum Petrovich». Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Νέα Δομή, τόμος 1 (σελ. 25)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν ΗΛΙΟΥ, τόμος Α (σελ. 65)
  7. ↑ Zhitye Protopopa Avvakuma im samim napisannoe (Moscow and Augsburg: Werden Verlag, 2003), 28.
  8. ↑ Greek Encyclopedia. «Αββακούμ, Πετρόβιτς (1620/ 1621 - 1682)». Εκδοτική Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]

Ξενόγλωσση βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Jean-Louis Voisin, Dictionnaire des Personnages Historiques, Paris, Éditions de Fallois, collection: Le livre de poche, 1995, p.95-96.
  • Efim Etkind, Histoire de la littérature russe; des origines aux Lumières, 1992, p.276 et 304.
  • Pierre Pascal, Avvakum et les débuts du raskol : la crise religieuse au XVIIe siècle en Russie, 1938.
  • Sánchez Puig, María: Diccionario de autores rusos. Madrid: Ediciones del Orto, 1995.
  • Vita dell'Arciprete Avvakum scritta da lui stesso, a cura di Pia Pera, 1986, Adelphi, Milano, ISBN 88-459-0208-0
  • Н. К. Гудзий. Аввакум // Краткая литературная энциклопедия / Гл. ред. А. А. Сурков. — М.: Сов. энцикл., 1962—1978. Т. 1: Аарне — Гаврилов. — 1962. — Стб. 52—54.
  • В. Е. Гусев. Великий писатель Древней Руси // Послесловие к книге Житие протопопа Аввакума, им самим написанное, и другие его сочинения / Подгот. текста, коммент. Н. К. Гудзия, В. Е. Гусева, Н. С. Демковой, А. С. Елеонской, А. И. Мазунина. — Иркутск: Вост.-Сиб. кн. изд-во, 1979. — тираж 100 000 экз. — («Литературные памятники Сибири»). — С. 236—263.
  • Д. Жуков. «Портреты» (повесть «Аввакум» и др.). — М.: Сов. Россия, 1984. — 432 с., 1 л. портр. — тираж 50 000 экз.
  • Кожурин К. Я. Протопоп Аввакум: Жизнь за веру. — М.: Мол. гвардия, 2011. — 396[4] с: ил. — (Жизнь замечательных людей: сер. биогр.; вып. 1317).
  • В. И. Малышев. История первого издания Жития протопопа Аввакума // Рус. лит. — 1962. — № 2. — С. 147.
  • В. И. Малышев. Материалы к «Летописи жизни протопопа Аввакума» // Древнерусская книжность: По материалам Пушкин. Дома: Сб. науч. тр. / Академия наук СССР; Ин-т рус. лит. (Пушкин. Дом); Отв. ред. А. М. Панченко. — М., Л.: Изд-во АН СССР, 1954. — С. 277—322.
  • П. Паскаль. Протопоп Аввакум и начало Раскола. Пер. с фр. — М.: Знак, 2011. — 680 с. — тираж 1 000 экз. — ISBN 978-5-9551-0017-3.
  • Е. О. Шацкий. За что сожгли протопопа Аввакума? // Проблемы истории, филологии, культуры. — 2011. — № 2. — С. 258—267.
  • Житие протопопа Аввакума, им самим написанное, и другие его сочинения. — СПб.: Азбука, Азбука-Аттикус, 2012. — 384 с. — (Азбука-классика). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-389-02952-1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αββακούμ_Πέτροβιτς&oldid=8871227"