Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αβραάμ Άντριαν Άλμπερτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αβραάμ Άντριαν Άλμπερτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση9  Νοεμβρίου 1905[1][2][3]
Σικάγο
Θάνατος6  Ιουνίου 1972[1][2][3]
Σικάγο[4]
ΠαρατσούκλιA3 και A cubed
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Σικάγου (1922–1928)[4]
John Marshall Metropolitan High School (1919–1922)[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός[8]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον (1928–1929)[4]
Πανεπιστήμιο του Σικάγου (1931–1971)[4]
Πανεπιστήμιο Κολούμπια (1929–1931)[4]
Αξιοσημείωτο έργοAlbert–Brauer–Hasse–Noether theorem
Albert algebra
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος (1965–1966, Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία)[9]
Βραβεύσειςβραβείο Κόουλ στην άλγεβρα (1939)[4]
Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών (1943)[4]

Ο Αβραάμ Άντριαν Άλμπερτ (αγγλικά:Abraham Adrian Albert, 9 Νοεμβρίου 1905 - 6 Ιουνίου 1972) ήταν Αμερικανός μαθηματικός.[10] Το 1939 έλαβε το βραβείο Κόουλ στην Άλγεβρα από την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία για την εργασία του πάνω στους πίνακες Ρίμαν.[11] Είναι περισσότερο γνωστός για την εργασία του πάνω στο θεώρημα Άλμπερτ - Μπράουερ - Χάσε - Νόιτερ πάνω σε άλγεβρες διαίρεσης πεπερασμένων διαστάσεων πάνω σε αριθμητικά πεδία και ως ο δημιουργός των αλγεβρών Άλμπερτ, οι οποίες είναι επίσης γνωστές ως εξαιρετικές άλγεβρες Τζόρνταν.

Αμερικανός πρώτης γενιάς, γεννήθηκε στο Σικάγο και συνδέεται περισσότερο με την πόλη. Πήρε το πανεπιστημιακό του πτυχίο το 1926, το μεταπτυχιακό του το 1927 και το διδακτορικό του το 1928, σε ηλικία 22 ετών. Όλα τα πτυχία του τα απέκτησε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Περίπου την ίδια εποχή που πήρε το πτυχίο του παντρεύτηκε. Πέρασε το μεταδιδακτορικό του έτος στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και στη συνέχεια, από το 1929 έως το 1931, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ασχολήθηκε με αβελιανές ποικιλίες και τις άλγεβρες ενδομορφισμού τους. Επέστρεψε στο Πρίνστον για το εναρκτήριο έτος του Ινστιτούτου Ανώτερων Σπουδών το 1933-1934 και πέρασε ένα ακόμη έτος στο Πρίνστον το 1961-1962 ως ο πρώτος διευθυντής του Τμήματος Ερευνών Επικοινωνιών του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων (IDA). Στη συνέχεια διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του IDA από το 1969 έως το 1972[12].

Από το 1931 έως το 1972, διετέλεσε καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου έγινε πρόεδρος του Τμήματος Μαθηματικών το 1958 και κοσμήτορας του Τμήματος Φυσικών Επιστημών το 1961.

Ως μαθηματικός ερευνητής, είναι κυρίως γνωστός για το έργο του ως ένας από τους κύριους μελετητές της θεωρίας των γραμμικών συναρτησιακών αλγεβρών και ως πρωτοπόρος στην ανάπτυξη των γραμμικών μη συναρτησιακών αλγεβρών, αν και όλα αυτά προέκυψαν από το έργο του στις άλγεβρες ενδομορφισμών των αβελιανών ποικιλιών.

Ως μαθηματικός εφαρμογών, εργάστηκε επίσης για τον στρατό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματά του ήταν το πρωτοποριακό έργο του στην κρυπτογραφία. Ετοίμασε ένα χειρόγραφο με τίτλο " Ορισμένες μαθηματικές πτυχές της κρυπτογραφίας" για την προσκεκλημένη ομιλία του σε μια συνάντηση της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας τον Νοέμβριο του 1941. Η θεωρία που αναπτύχθηκε από αυτό το έργο μπορεί να παρατηρηθεί στις τεχνολογίες ψηφιακών επικοινωνιών.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε σθεναρός υποστηρικτής της κρατικής υποστήριξης της έρευνας στα μαθηματικά, ισότιμα με τις φυσικές επιστήμες. Υπήρξε μέλος σε όργανα χάραξης πολιτικής στο Γραφείο Ναυτικών Ερευνών, στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας των Ηνωμένων Πολιτειών και στο Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, τα οποία διοχέτευσαν ερευνητικές επιχορηγήσεις στα μαθηματικά, δίνοντας σε πολλούς νέους μαθηματικούς ευκαιρίες σταδιοδρομίας που προηγουμένως δεν ήταν διαθέσιμες. Χάρη στην επιτυχία του να συμβάλει στο να αποκτήσει η μαθηματική έρευνα μια υγιή οικονομική βάση, απέκτησε τη φήμη του "ηγεμόνος των μαθηματικών". Ο Άλμπερτ εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 1968[13] .

  • A. A. Albert, Algebras and their radicals, and division algebras, 1928.
  • Albert, A. Adrian (2015), Modern higher algebra, Cambridge University Press, ISBN 978-1-107-54462-8, //books.google.com/books?id=iVwZCgAAQBAJ .[14]
  • A. A. Albert, Structure of algebras, 1939.[15] Colloquium publications 24, American Mathematical Society, 2003, (ISBN 0-8218-1024-3).
  • Introduction to algebraic theories, 1941 [16]
  • College algebra, 1946 
  • Solid analytic geometry, 1949 
  • Fundamental concepts of higher algebra, 1956 [17]
  • with Rebeun Sandler: Introduction to finite projective planes. 1968. 
  • Albert, A. Adrian (1993), Block, Richard E.; Jacobson, Nathan; Osborn, J. Marshall και άλλοι, επιμ., Collected mathematical papers. Part 1. Associative algebras and Riemann matrices., Providence, R.I.: American Mathematical Society, ISBN 978-0-8218-0005-8, https://books.google.com/books?isbn=0821800051 
  • Albert, A. Adrian (1993), Block, Richard E.; Jacobson, Nathan; Osborn, J. Marshall και άλλοι, επιμ., Collected mathematical papers. Part 2. Nonassociative algebras and miscellany, Providence, R.I.: American Mathematical Society, ISBN 978-0-8218-0007-2, https://books.google.com/books?isbn=0821800078 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 1,2 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6sr28n4. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12385285k.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 MacTutor History of Mathematics archive.
  5. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 032916051. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2020.
  6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk2011666546. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. CONOR.SI. 177532771.
  8. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk2011666546. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2023.
  9. www.ams.org/amspresidents.
  10. «Jewish Mathematicians». 
  11. Jewish recipients of the Frank Nelson Cole Prizes in algebra and number theory (43% of recipients)
  12. Kaplansky, Irving. «Abraham Adrian Albert: 1905–1972». Celebratio Mathematica. Mathematical Sciences Publishers. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2023. 
  13. «Book of Members, 1780-2010: Chapter A» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2011. 
  14. Brinkmann, H. W. (1938). «Review: Modern Higher Algebra by A. Adrian Albert». Bull. Amer. Math. Soc. 44 (7): 471–473. doi:10.1090/s0002-9904-1938-06758-4. https://www.ams.org/journals/bull/1938-44-07/S0002-9904-1938-06758-4/S0002-9904-1938-06758-4.pdf. 
  15. Baer, Reinhold (1940). «Review: A. Adrian Albert, Structure of Algebras». Bull. Amer. Math. Soc. 46 (7): 587–591. doi:10.1090/s0002-9904-1940-07233-7. http://projecteuclid.org/euclid.bams/1183502777. 
  16. «Review of Introduction to algebraic theories by A. Adrian Albert». The Mathematical Gazette 25 (265): 184. 1941. doi:10.2307/3607394. https://www.cambridge.org/core/journals/mathematical-gazette/article/abs/introduction-to-algebraic-theories-by-a-adrian-albert-pp-viii-137-10s-6d-1941-university-of-chicago-press-cambridge-university-press/CA43785D85543234DA9A83AD94D30C11. 
  17. Mattuck, Arthur (1957). «Review: Fundamental concepts of higher algebra by A. Adrian Albert». Bull. Amer. Math. Soc. 63 (5): 323–325. doi:10.1090/s0002-9904-1957-10130-x. https://www.ams.org/journals/bull/1957-63-05/S0002-9904-1957-10130-X/S0002-9904-1957-10130-X.pdf.