Αγία Αικατερίνη του Ρίτσι
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αγία Αικατερίνη του Ρίτσι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 23 Απριλίου 1522 Φλωρεντία, Δημοκρατία της Φλωρεντίας |
| Κοίμηση | 2 Φεβρουαρίου 1590 Πράτο, Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης |
| Τιμάται από | Καθολική Εκκλησία (Τάγμα των Δομινικανών) |
| Μακαριοποίηση | 23 Νοεμβρίου 1732, Ρώμη, Παπικά Κράτη, από τον Πάπα Κλήμη ΙΒ΄ |
| Αγιοκατάταξη | 29 Ιουνίου 1746, Ρώμη, Παπικά Κράτη, από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΔ΄ |
| Μείζον ιερό | Βασιλική των Αγίων Βιτζέντζο και Αικατερίνης του Ρίτσι, Πράτο, Ιταλία |
| Εορτασμός | 13 Φεβρουαρίου |
| Προστάτης | Ασθενείς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Αγία Αικατερίνη του Ρίτσι (Caterina de' Ricci, πραγματικό όνομα: Alessandra Lucrezia Romola de' Ricci, 23 Απριλίου 1522 – 2 Φεβρουαρίου 1590) είναι Αγία που τιμάται από την Καθολική Εκκλησία και συγκεκριμένα το Τάγμα των Δομινικανών. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία από γονείς ευπατρίδες και ο πατέρας της ήταν γόνος των Ρίτσι και όπως συνηθίζονταν τότε με τις κόρες των ευγενών την ενέκλεισε σε μοναστήρι για να μορφωθεί. Όταν αποφοίτησε επανήλθε παρά την θέλησή της στη κοσμική ζωή για να αποσυρθεί αργότερα πάλι στο Μοναστήρι του Αγίου Βικεντίου των Δομινικανών στο Πράτο της Τοσκάνης, οριστικά πλέον. Εκεί υπέβαλε τον εαυτόν της σε αυστηρές νηστείες και σωματικές ταλαιπωρίες αυτομαστιγούμενη και περιβαλλόμενη στη μέση με βαριά αλυσίδα με σκοπό να δοκιμάσει τους πόνους και τους βασανισμούς που υπέστη ο Ιησούς Χριστός.
Ανήλθε γρήγορα τις κατώτερες βαθμίδες και σε ηλικία 25 ετών ανέλαβε Ηγουμένη του Μοναστηριού μέχρι τον θάνατό της. Το 1732, δηλαδή 152 έτη αργότερα, η Καθολική Εκκλησία την ανακήρυξε Μακαρία και το 1746 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄ της αγιοποίησε, με την μνήμη της να γιορτάζεται στις 18 Φεβρουαρίου.
Περίφημες θεωρούνται ωστόσο οι επιστολές της προς Ιεράρχες και Ηγεμόνες και ιδιαίτερα εκείνες που έγραψε κατά καιρούς προς τον Ιδρυτή του Τάγματος ιερέων του ορατόριου Φίλιππο Νέρι με τον οποίον βρισκόταν σε πνευματική επικοινωνία. Τις επιστολές αυτές δημοσίευσε ο Γκουάστι (Πράττο 1848).