Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αγία Ολυμπία η Διακόνισσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγία Ολυμπία η Διακόνισσα
Γέννηση368
Κωνσταντινούπολη
Κοίμηση25  Ιουλίου 408[1]
Νικομήδεια
Εορτασμός25 Ιουλίου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Αγία Ολυμπία η Διακόνισσα γνωστή και ως Ολυμπία η νεότερη[2] (361 και 368 - 25 Ιουλίου 408) ήταν χριστιανή Ρωμαϊκή αρχόντισσα ελληνικής καταγωγής.[3]

Η Ολυμπία γεννήθηκε και μεγάλωσε είτε στην Κωνσταντινούπολη είτε στην Αντιόχεια.[4] Ήταν η κόρη που γεννήθηκε από την Αντιόχια Ελληνίδα αρχόντισσα, Αλεξάνδρα και τον πλούσιο Έλληνα Ρήτορα, Σέλευκο.[3] Η Ολυμπία πήρε το όνομά της από την αείμνηστη θεία της αδελφή του πατέρα της Ολυμπία που κάποτε ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κώνστα,[5] η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον Ρωμαίο προστάτη βασιλιά της Αρσακιδικής Αρμενίας, Αρσάκης Β΄.[3] Ο παππούς της Ολυμπίας από τον πατέρα ήταν ο Φλάβιος Αβλάβιος που είχε προξενικό βαθμό στην Κωνσταντινούπολη,[6] ενώ ο θείος της από τη μητέρα της ήταν ο Καλλιόπιος ο Ρήτορας που υπηρέτησε ως γραμματικός και βοηθός δάσκαλος υπό τον Ρήτορα, ιστορικό Λιβάνιο[7] και αργότερα υπηρέτησε ως Ρωμαίος αξιωματούχος υπό τους Ρωμαίους αυτοκράτορες Κωνστάντιο Β´ και Ιουλιανό τον Αποστάτη.

Η Ολυμπία περιγράφεται ως η «αγαπημένη κόρη» που γεννήθηκε από τον Σέλευκο και την Αλεξάνδρα.[8] Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, η Ολυμπία παντρεύτηκε τον Νεβρίδιο, έναν ευγενή που υπηρετούσε ως έπαρχος της Κωνσταντινούπολης.[9] Έμεινε χήρα μετά από δύο χρόνια γάμου. Έχοντας αρνηθεί πολλές προτάσεις γάμου,[10] αφιέρωσε τη ζωή της στην εκκλησία, υπηρετώντας ως διάκονος. Αργότερα θα γίνει φίλη του Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Τα καλά της έργα περιελάμβαναν την κατασκευή ενός νοσοκομείου και ενός ορφανοτροφείου και τη φροντίδα των μοναχών που είχαν οδηγηθεί στην εξορία από τη Νιτρία. Αυτό οδήγησε τον Ιωάννη Χρυσόστομο να της πει ότι είχε κάνει σχεδόν πάρα πολλά.[11] Η υποστήριξή της στον Χρυσόστομο την οδήγησε στην εξορία το 404. Έχοντας χάσει το σπίτι της, έζησε το υπόλοιπο της ζωής της στη Νικομήδεια, πεθάνοντας στις 25 Ιουλίου 408, μετά από μακροχρόνια ασθένεια.

Η Ολυμπία είναι μεταξύ των εκατόν σαράντα αγίων των οποίων τα αγάλματα κοσμούν τις κιονοστοιχίες της πλατείας του Αγίου Πέτρου.[12]

Το γυναικείο μοναστήρι που ίδρυσε γρήγορα μεγάλωσε σε 250 μοναχές, με τη βοήθεια 50 από τους υπηρέτες της που είχε αφιερώσει για τη χρήση του. Επέζησε μέχρι τον 7ο αιώνα, όταν η ηγουμένη του, Σέργια, ανέφερε ότι ανακτήθηκαν λείψανα σχετικά με την Ολυμπία.

  1. (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 21134. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. Smith, A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines N to S Part Seven, p.73
  3. 3,0 3,1 3,2 Moret, Sertorius, Libanios, iconographie: a propos de Sertorius, journée d'étude, Toulouse, 7 avril 2000 [suivi de] autour de Libanios, culture et société dans l'antiquité tardive : actes de la table ronde, Avignon, 27 avril 2000, p.207
  4. Jones, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260-395, Parts 260-395, p.p.175&818
  5. De Imperatoribus Romanis - An Online Encyclopedia of Roman Emperors: Constans I (337-350 A.D.)
  6. Budge, Paradise of the Holy Fathers Part 1, p.163
  7. Jones, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260-395, Parts 260-395, p.175
  8. Selected Letter of Libanius: From the Age of Constantius and Julian, p.194
  9. Catholic Online - St. Olympias
  10. New Advent Catholic Encyclopedia - St. Olympias
  11. «Patron Saint Index - Saint Olympias». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009. 
  12. «11. St. Olympias». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2024. 
  • Swan, Laura. The Forgotten Desert Mothers: Sayings, Lives, and Stories of Early Christian Women (Paulist Press, 2023)
  • Catholic Online - St. Olympias
  • New Advent Catholic Encyclopedia - St. Olympias
  • Patron Saint Index - Saint Olympias
  • De Imperatoribus Romanis - An Online Encyclopedia of Roman Emperors: Constans I (337-350 A.D.)
  • A.H.M. Jones, J.R. Martindale & J. Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260–395, Cambridge University Press, 1971
  • P. Moret & B. Cabouret, Sertorius, Libanios, iconographie: a propos de Sertorius, journée d'étude, Toulouse, 7 avril 2000 [suivi de] autour de Libanios, culture et société dans l'antiquité tardive : actes de la table ronde, Avignon, 27 avril 2000, Presses Univ. du Mirail, 2003
  • E.A. Wallis Budge, Paradise of the Holy Fathers Part 1, Kessinger Publishing, 2003
  • W. Smith & H. Wace, A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines N to S Part Seven, Kessinger Publishing, 2004
  • Selected Letters of Libanius: From the Age of Constantius and Julian, Liverpool University Press, 2004
  • New Rome: The Roman Empire in the East, AD 395-700, Paul Stephenson, Profile, 2022