Αγωγιάτης

Ο αγωγιάτης ήταν βιοποριστικός μεταφορέας που χρησιμοποιούσε υποζύγιο, άμαξα (ακόμα και έλκηθρα σε χειμερινά τοπία).

Το επάγγελμα του αγωγιάτη άνθισε στο παρελθόν μέχρι και τον 19ο αιώνα. Μετέφεραν τα πάντα. Πελάτες εν είδει οδικού δρομολογίου, επίσης υλικά αγαθά και τρόφιμα, συχνά, ωστόσο, αναλάμβαναν και την μεταφορά ασθενών, πτωμάτων κλπ. Από τη δεκαετία του 1920 και μετά, με την έλευση και την ευρεία χρήση μηχανοκίνητων οχημάτων, οι αγωγιάτες βρέθηκαν σε δεύτερη μοίρα και ως εκ τούτου χάθηκαν σταδιακά.

Αγωγιάτης ή Κυρατζής ή υλοτομος ( τουρκική λέξη) kyraci ήταν αυτός που μετέφερε φορτίο σε μακρινές αποστάσεις με άλογα, φοράδες και μουλάρια (τα φορτωσιάρικα οπως τα λένε).Έχει αναφερθεί ότι έχει χαθεί αυτό το επάγγελμα αλλά στην πραγματικότητα δεν εχει χαθεί στα ορεινά χωριά της Θεσσαλίας όπως στην Βερδικούσια υπάρχουν ακόμη οικογένειες Κυρατζήδων. Δεν μεταφέρουν πια τρόφιμα ή ασθενείς αλλά καυσόξυλα από το δάσος σε προσβάσιμο δρόμο ώστε να μοιραστούν στους συγχωριανούς. Κάθε καλοκαίρι μετακομίζουν σε άλλες περιοχές όπως στη Φλώρινα, Λαμία, Καρπενήσι στις οποίες περιοχές δεν έχουν τοπικούς Κυρατζήδες για να μεταφέρουν τα καυσόξυλα. Στήνουν αυτοσχέδιες καλύβες με ξύλα και νάιλον για να μείνουν όσο χρειαστεί με τις οικογένειες τους. Τα ζωντανά κοιμούνται έξω στην εξοχή δεμένα από το καπίστρι.Συνήθως σε κάθε καραβάνι μόνο ένα δένουν τον αρχηγό του καραβανιού και συνήθως είναι η φοράδα.