Αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης
| Αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, Kastrup Københavns Lufthavn, Kastrup | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||
| IATA: CPH – ICAO: EKCH – WMO: 06180 | |||||||||||||||||||
| Σύνοψη | |||||||||||||||||||
| Τύπος αεροδρομίου | Δημόσιο | ||||||||||||||||||
| Ιδιοκτήτης/Διαχειριστής | Københavns Lufthavne | ||||||||||||||||||
| Πόλη που εξυπηρετεί | Κοπεγχάγη (Δανία) Μάλμε (Σουηδία) | ||||||||||||||||||
| Τοποθεσία | Kastrup, Tårnby, Κοπεγχάγη, Δανία | ||||||||||||||||||
| Έναρξη λειτουργίας | 20 Απριλίου 1925 | ||||||||||||||||||
| Πόλη εστίασης | |||||||||||||||||||
| Υψόμετρο | 5 m / 17 ft | ||||||||||||||||||
| Συντεταγμένες | 55°37′05″N 012°39′22″E / 55.61806°N 12.65611°EΣυντεταγμένες: 55°37′05″N 012°39′22″E / 55.61806°N 12.65611°E | ||||||||||||||||||
| Ιστοσελίδα | cph.dk | ||||||||||||||||||
| Χάρτης | |||||||||||||||||||
 Σφάλμα Lua: expandTemplate: template loop detected.Location within Denmark | |||||||||||||||||||
| Διάδρομοι αεροδρομίου | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Στατιστικά στοιχεία | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Το Αεροδρόμιο Κοπεγχάγης, Kastrup (Danish , pronounced [kʰøpm̩ˈhɑwns ˈlɔftˌhɑwˀn ˈkʰæˌstʁɔp] ; (IATA: CPH, ICAO: EKCH)) είναι το κύριο διεθνές αεροδρόμιο που εξυπηρετεί την Κοπεγχάγη, τη Δανία, την υπόλοιπη Σέλαν, την περιοχή Øresund και ένα μεγάλο μέρος της νότιας Σουηδίας, συμπεριλαμβανομένης της Σκάνιας. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο στις σκανδιναβικές χώρες. Πριν από την πανδημία του Covid-19, ήταν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στις σκανδιναβικές χώρες με σχεδόν 30,3 εκατομμύρια επιβάτες το 2019. Είναι ένα από τα παλαιότερα διεθνή αεροδρόμια της Ευρώπης. Είναι το τέταρτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο στη Βόρεια Ευρώπη και το πιο πολυσύχναστο για διεθνή ταξίδια στη Σκανδιναβία.
Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο νησί Άμεγια, 8 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της Κοπεγχάγης και 24 χιλιόμετρα δυτικά του κέντρου της πόλης του Μάλμε, το οποίο συνδέεται με την Κοπεγχάγη μέσω της γέφυρας Έρεσουντ. Το αεροδρόμιο καλύπτει έκταση 11,8 τετραγωνικών μέτρων. [2] Το μεγαλύτερο μέρος του αεροδρομίου υπάγεται στον δήμο Tårnby, με ένα μικρό τμήμα στην πόλη Dragør.
Το αεροδρόμιο είναι ο κύριος κόμβος από τους τρεις που χρησιμοποιούνται από τις Scandinavian Airlines και είναι επίσης μια επιχειρησιακή βάση για την Sunclass Airlines και τη Norwegian Air Shuttle. Το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης διαχειρίζεται περίπου 60 προγραμματισμένες αεροπορικές εταιρείες και έχει μέγιστη ικανότητα λειτουργίας 83 πτήσεων ανά ώρα και συνολικά 108 γέφυρες αεριωθουμένων και απομακρυσμένες θέσεις στάθμευσης. Σε αντίθεση με άλλα σκανδιναβικά αεροδρόμια, οι περισσότεροι από τους επιβάτες του αεροδρομίου είναι διεθνείς. Το 2015, το 6,1% των επιβατών ταξίδεψε από και προς άλλα αεροδρόμια της Δανίας, το 83,5% προς και από άλλα ευρωπαϊκά αεροδρόμια και το 10,4% ήταν επιβάτες διηπειρωτικών χωρών. [3] Το αεροδρόμιο ανήκει στην Københavns Lufthavne, η οποία λειτουργεί επίσης το αεροδρόμιο Ρόξλαιντ. Στο αεροδρόμιο εργάζονται 1.700 άτομα (μη συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων σε καταστήματα, εστιατόρια κ.λπ.). [4]
Το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης ονομαζόταν αρχικά Αεροδρόμιο Kastrup, καθώς βρίσκεται στη μικρή πόλη Kastrup, που σήμερα αποτελεί τμήμα του δήμου Tårnby. Η επίσημη ονομασία του αεροδρομίου εξακολουθεί να είναι Αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, Kastrup, για να διακρίνεται από το αεροδρόμιο Roskilde, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, Roskilde.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αεροδρόμιο εγκαινιάστηκε στις 20 Απριλίου 1925 και ήταν ένα από τα πρώτα πολιτικά αεροδρόμια στον κόσμο. Αποτελούνταν από ένα μεγάλο, εντυπωσιακό τερματικό χτισμένο από ξύλο, μερικά υπόστεγα, έναν ιστό μπαλονιών, ένα στάδιο προσγείωσης υδροπλάνου και μερικά χλοώδη λιβάδια που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως διάδρομοι προσγείωσης. Το γρασίδι στις πασαρέλες ήταν κοντό από πρόβατα, τα οποία απομακρύνονταν πριν από τις απογειώσεις και τις προσγειώσεις. Από το 1932 έως το 1939, οι απογειώσεις και οι προσγειώσεις αυξήθηκαν από 6.000 σε 50.000 και ο αριθμός των επιβατών αυξήθηκε σε 72.000. Μεταξύ 1936 και 1939, κατασκευάστηκε ένας νέος τερματικός σταθμός, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του σκανδιναβικού λειτουργισμού. Ο τερματικός σταθμός σχεδιάστηκε από τον Βίλχελμ Λαουρίτσεν, ο οποίος θεωρήθηκε πρωτοπόρος μεταξύ των αρχιτεκτόνων, όσον αφορά όχι μόνο την αρχιτεκτονική και την κατασκευή, αλλά και την εξυπηρέτηση και την άνεση των επιβατών. [5]
Στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης ήταν κλειστό για πολιτικές επιχειρήσεις εκτός από περιοδικές πτήσεις σε προορισμούς όπως η Σουηδία, η Γερμανία και η Αυστρία. Το καλοκαίρι του 1941 άνοιξε ο πρώτος διάδρομος σκληρής επιφάνειας. Ήταν 1,4000 μέτρων σε μήκος και 65 μέτρων σε εύρος. Όταν τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον Μάιο του 1945, η Κοπεγχάγη είχε το πιο σύγχρονο διεθνές αεροδρόμιο στην Ευρώπη, επειδή το αεροδρόμιο παρέμενε ακάθεκτο από τις πολεμικές πράξεις.
Την 1η Αυγούστου 1947 ιδρύθηκε η Scandinavian Airlines (SAS), ένα σημαντικό γεγονός για το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, καθώς η Κοπεγχάγη επρόκειτο να είναι ο κύριος κόμβος της αεροπορικής εταιρείας. Η κίνηση αυξήθηκε ραγδαία τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της SAS. Στις 26 Ιανουαρίου 1947, ένα KLM Douglas DC-3 "Dakota" συνετρίβη στο αεροδρόμιο αφού σταμάτησε καθ' οδόν προς τη Στοκχόλμη. 22 επιβαίνοντες έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων ο Σουηδός πρίγκιπας Γουσταύος Αδόλφος και η Αμερικανίδα τραγουδίστρια της όπερας Grace Moore. Το 1948, το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης ήταν το τρίτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο στην Ευρώπη με 150 καθημερινές απογειώσεις και σχεδόν 300.000 επιβάτες εκείνο το έτος. Το αεροδρόμιο συνέχισε την ταχεία ανάπτυξή του. Ο τερματικός σταθμός επεκτάθηκε αρκετές φορές και ανεγέρθηκαν νέα υπόστεγα.
Το 1954, η Scandinavian Airlines ξεκινά το πρώτο υπερπολικό δρομολόγιο στον κόσμο, πετώντας αρχικά στο Λος Άντζελες. Το δρομολόγιο αποδείχτηκε ένα διαφημιστικό πραξικόπημα και για μερικά χρόνια η Κοπεγχάγη έγινε δημοφιλές σημείο διέλευσης για τους αστέρες του Χόλιγουντ και τους παραγωγούς που πετούσαν προς την Ευρώπη – επίσης το αεροδρόμιο διακινούσε 11.000 τόνους φορτίου ετησίως. Το 1956, το αεροδρόμιο εξυπηρετούσε 1 εκατομμύριο επιβάτες ετησίως και κέρδισε το βραβείο για το καλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Οι διάδρομοι επιμηκύνθηκαν και εφοδιάστηκαν με προηγμένο τεχνικά εξοπλισμό.
Στις 10 Μαΐου 1960, όταν εγκαινιάστηκε ο νέος τερματικός σταθμός του αεροδρομίου (ο τωρινός τερματικός σταθμός 2), ο ημερήσιος αριθμός των πτήσεων είχε αυξηθεί σε 28 και η κίνηση συνέχιζε να αυξάνεται. Ο μεγάλος νέος τερματικός σταθμός του αεροδρομίου έγινε σύντομα πολύ μικρός και το 1969 ξεκίνησε ένα ακόμη πρόγραμμα επέκτασης. Η κυκλοφορία εσωτερικού μεταφέρθηκε σε νέο τερματικό σταθμό εσωτερικού (το ανατολικό τμήμα του τερματικού σταθμού 1). Ο (σημερινός) διεθνής τερματικός σταθμός συμπληρώθηκε με μια νέα προβλήτα (C) και μια ξεχωριστή αίθουσα αφίξεων (το κτίριο μεταξύ των τερματικών σταθμών 2 και 3). Ένας νέος πύργος ελέγχου και 3,600 μέτρα πρόσθετων διαδρόμων επέτρεψαν την ταυτόχρονη απογείωση και προσγείωση. Όταν ολοκληρώθηκε η συνολική επέκταση το 1972, ο αριθμός των απογειώσεων και προσγειώσεων ξεπέρασε τις 180.000 και υπήρχαν περισσότεροι από 8 εκατομμύρια επιβάτες. [6]
Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, η κυκλοφορία του αεροδρομίου συνέχισε να αυξάνεται, αλλά το αεροδρόμιο δεν επεκτάθηκε περαιτέρω. Ένα νέο μεγάλο αεροδρόμιο που βρίσκεται στο νησί Σάλτχολμ (με μια γέφυρα σύνδεσης με τη Δανία και τη Σουηδία) ήταν στα σχέδια της πολιτείας. Θα ήταν μια τεράστια επένδυση και η πρόταση αξιολογήθηκε διεξοδικά από πολλούς ειδικούς. Το 1980, ωστόσο, το κοινοβούλιο της Δανίας αποφάσισε να επεκτείνει τη χωρητικότητα του αεροδρομίου της Κοπεγχάγης σε 20–22 εκατομμύρια επιβάτες μέχρι το έτος 2000. Αυτή η λύση ήταν πολύ φθηνότερη από την κατασκευή ενός νέου αεροδρομίου και επειδή οι νέοι τύποι αεροσκαφών ήταν λιγότερο θορυβώδεις, ένα αεροδρόμιο στο Saltholm δεν πρόσφερε ουσιαστικά κάποιο περιβαλλοντικό κέρδος. Το 1973 το αεροδρόμιο εξυπηρετούσε 8 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Ο τρίτος (μακρύς) διάδρομος άνοιξε και το σύστημα διπλού διαδρόμου (04L/22R-04R/22L) άνοιξε, διευρύνοντας σημαντικά την ικανότητα εκκίνησης και προσγείωσης.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «CPH traffic data: Close to 30.3 million passengers in 2019» (στα Αγγλικά). Copenhagen Airports A/S. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Area & Runway systems». CPH Airport. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «About CPH – News». CPH Airport. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Copenhagen Airports – Copenhagen Airports». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2007.
- ↑ «The pioneer era». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2015.
- ↑ «Interkontinental 1940–1972». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2015.