Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αθανάσιος Σέκερης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αθανάσιος Σέκερης
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
πολιτικός
δικαστής
έμπορος
Οικογένεια
ΑδέλφιαΠαναγιώτης Σέκερης
Γεώργιος Σέκερης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΦιλικός
πληρεξούσιος
Έπαρχος
Υπογραφή

Ο Αθανάσιος Σέκερης ήταν αδελφός των Παναγιώτη και Γεωργίου Σέκερη. Υπήρξε μέλος της "Αρχής" της Φιλικής Εταιρείας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Σχολή της Δημητσάνας. Ακολούθησε τον μεγαλύτερο αδελφό του, Παναγιώτη, στην Κωνσταντινούπολη, και αφού συμπλήρωσε εκεί τις σπουδές του ασχολήθηκε και αυτός με το εμπόριο. Το 1816 εγκαταστάθηκε στην Οδησσό ως συνεταίρος του αδελφού του.[1] Το 1817 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σκουφά, όταν ο τελευταίος φιλοξενήθηκε από τον Αθανάσιο Σέκερη στο σπίτι του στην Οδησσό. Μαζί του μυήθηκε και ο εμποροϋπάλληλός του Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος. Τότε ήταν που αποφασίστηκε η μεταφορά της έδρας της Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη. Ο Σκουφάς, πριν αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη, φανέρωσε στον Αθανάσιο την Αρχή και τον όρισε συναρχηγό με έδρα του την Οδησσό και υπεύθυνο για τη Βεσσαραβία. Αναχωρώντας ο Σκουφάς από την Οδησσό θα πάρει μαζί του τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και ένα συστατικό γράμμα του Αθανασίου προς τον αδελφό του, Παναγιώτη Σέκερη. Μερικές εβδομάδες αργότερα θα συναντήσει τον Παναγιώτη Σέκερη και θα τον μυήσει στη Φιλική Εταιρεία. Η μύηση αυτή υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, διότι μέσω αυτού η Φιλική Εταιρεία εισήλθε στους κύκλους των μεγαλεμπόρων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι τη στήριξαν οικονομικά, ενώ με την επιρροή και τις ικανότητές τους διευκόλυναν την επέκταση του δικτύου της.[2]

Με το ξέσπασμα της επανάστασης αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα. Έφτασε από την Οδησσό στο τέλος Αυγούστου 1821. Υπηρέτησε ως επικεφαλής σώματος στρατού της επαρχίας Τριπόλεως σε διάφορες μάχες. Σε μία από αυτἐς μάλιστα πληγώθηκε στο δεξί χέρι. Μετά το θάνατο του αδελφού του Γεώργιου, προσπάθησε να διοριστεί σε κάποια δημόσια θέση και ν' αποζημιωθεί για την προσφορά της οικογένειάς του στον Αγώνα. Το 1823 διορίστηκε πληρεξούσιος της επαρχίας Τριπόλεως στη Β΄ Εθνοσυνέλευση στο Άργος, και το 1824 διορίστηκε Έπαρχος Παλαιών Πατρών. Από το 1828 μέχρι το 1831 ήταν επαρχιακός δημογέροντας Ναυπλίας. Από το 1835 μέχρι το 1843 κατέχει τη θέση του προέδρου Πρωτοδικών. Το 1844 παύεται από τη θέση του Ειρηνοδίκη και τον συναντάμε ως επιστάτη και αποθηκάριο των Δημοσίων Προσόδων του Δήμου Άργους.[3]

Απόγονός του ήταν ο υπουργός Ευάγγελος Σέκερης, ο καθηγητής και πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Κωνσταντίνος Σέκερης και ο Θανάσης Σέκερης Έλληνας αντιναύαρχος Ε.Α. του Πολεμικού Ναυτικού, ιδιαίτερα γνωστός για τον αντιδικτατορικό του αγώνα με την συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού.

  • Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010. 
  • Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, εκ του τυπογραφείου Πέτρου Κούλη, Πάτρα, 1995, λήμμα Σέκερης.
  • Υπογραφές Αγωνιστών της Ελληνικής Επαναστἀσεως, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Αθήνα, 1998.
  1. Δ. Βισβίζη-Δοντά, "Η ανεξαρτησία της Ελλάδος και η οικογένεια Σέκερη", Μνημοσύνη, 2003-2005, Αθήνα, σ. 286
  2. Ό.π., σσ. 290-291.
  3. Ό.π., σσ. 325-327.