Αλέξανδρος Β΄ της Ηπείρου
| Αλέξανδρος Β΄ | |
|---|---|
| Βασιλεύς της Συμμαχίας των Ηπειρωτών | |
| Περίοδος εξουσίας | |
| 272 π.Χ. - (?) | |
| Προκάτοχος | Πύρρος Α΄ |
| Διάδοχος | (ως επίτροπος) Ολυμπιάδα |
| Εθνικότητα | Έλληνας, Ηπειρώτης, Μολοσσός |
| Οίκος/Γενεά | Αιακίδες |
| Πατέρας | Πύρρος Α΄ |
| Μητέρα | Λάνασσα |
| Σύζυγος | Ολυμπιάδα |
| Επίγονοι | Πύρρος Β΄ Πτολεμαίος Β΄ Φθία |
Ο Αλέξανδρος (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν βασιλιάς των Μολοσσών, μέλος της Δυναστείας των Αιακιδών. Ανήλθε στον θρόνο του Βασιλείου της Ηπείρου το 272 π.Χ. διαδεχόμενος τον πατέρα του, Πύρρο. Μητέρα του ήταν η Λάνασσα, κόρη του τυράννου των Συρακουσών, Αγαθοκλή.[1][2]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκστρατεία στην Ιταλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται στις αρχαίες πηγές πως ακολούθησε τον πατέρα του, Πύρρο, στην εκστρατεία που πραγματοποίησε στην ιταλική χερσόννησο.[3] Ένας από τους λόγους που οι σικελικές πόλεις πόλεις προσέβλεπαν στον Πύρρο, ήταν οι συγγενικοί του δεσμοί με την οικογένεια του Αγαθοκλή, καθώς και η ύπαρξη γιου με το αίμα της κόρης του Λάνασσας.[Σημειώσεις 1][4][2] Μετά την πρόσκληση που απέστειλαν οι Σικελοί στον Πύρρο, προσφέροντάς του τα εδάφη τους, ο Αλέξανδρος παρέμεινε στους Λοκρούς, ενώ ο πατέρας του μετέβη στο νησί.[5]
Πόλεμος με την Ιλλυρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον θάνατο του Πύρρου στο Άργος ενώ μαχόταν ενάντια στα στρατεύματα του βασιλιά της Μακεδονίας, Αντίγονου Γονατά, τον διαδέχτηκε ο γιος του, Αλέξανδρος. Αρχικά ήρθε σε σύγκρουση με τον ηγεμόνα της Ιλλυρίας, τον Μίτυλλο.[6] Ο Φροντίνος αναφέρει πως σε μία περίσταση έντυσε μερικούς από τους άνδρες του με ιλλυρικά ρούχα και τους έβαλε να «λεηλατούν» δικές του περιοχές. Ανυποψίαστοι οι Ιλλυριοί χαλάρωσαν τις άμυνες τους κι όρμησαν και οι ίδιοι να τους μιμηθούν, θεωρώντας πως οι άνδρες μπροστά τους ήταν απλά δικοί τους ανιχνευτές. Έτσι έπεσαν εύκολα θύματα των Ηπειρωτών.[7]
Μάχες με τους Μακεδόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατόπιν, όσο ο Αντίγονος ήταν απασχολημένος με νέες μάχες κατά των Πτολεμαίων, των Σπαρτιατών και τελικά των Αθηναίων, ο Αλέξανδρος βρήκε την ευκαιρία να περάσει τα μακεδονικά σύνορα.[8] Ένα δεύτερο έξυπνο τέχνασμα του σχετίζεται με την πολιορκία μιας καλά εξοπλισμένης πόλης, της Λευκαδίας. Φρόντισε πρώτα να πάρει τα γειτονικά οχυρά, επιτρέποντας στους φυγάδες να καταφύγουν στη Λευκαδία. Με τον τρόπο αυτό οι προμήθειες της πόλης τελείωσαν πολύ γρηγορότερα.[9]
Ο Αντίγονος έσπευσε πίσω στη χώρα του για να αντιμετωπίσει τους Ηπειρώτες. Ωστόσο, πολλοί από τους άνδρες του τον εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα να χάσει τόσο τα εδάφη του στην Ήπειρο, όσο και τον θρόνο της Μακεδονίας. Εντούτοις, ο γιος του Αντίγονου, Δημήτριος, αν και ήταν ακόμη στην εφηβεία, συγκέντρωσε στρατό όσο απουσίαζε ο πατέρας του και όχι μόνο ανέκτησε τη Μακεδονία, αλλά και έδιωξε τον Αλέξανδρο από τον θρόνο του.[8] Στον Αλέξανδρο προσέφεραν καταφύγιο οι Ακαρνάνες, με τον οποίων τη συνδρομή, εκείνος και οι άνδρες του ανακατέλαβαν λίγο αργότερα την Ήπειρο.[10] Ο Πολύβιος κάνει και μια αναφορά σε μια συμφωνία του με την Αιτωλική Συμπολιτεία βάσει της οποίας κατέκτησαν και μοιράστηκαν κάποια εδάφη στην Ακαρνανία.[11][12]
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδερφή του Ολυμπιάδα, η οποία τού χάρισε τρία παιδιά: τον Πύρρο, τον Πτολεμαίο και τη Φθία. Μετά τον θάνατό του η σύζυγός του ανέλαβε τη διακυβέρνηση του κράτους. Η Ολυμπιάδα κατάφερε να συνάψει συμμαχία με τους Μακεδόνες, προσφέροντας στον Δημήτριο το χέρι της κόρης της, Φθίας.[13]
Η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως αργυρά και χάλκινα νομίσματα του Αλεξάνδρου. Από τη μία όψη διακρίνουμε το κεφάλι νεαρού άνδρα καλυμμένο με το δέρμα της κεφαλής ενός ελέφαντα. Στην πίσω όψη διακρίνεται η Παλλάδα Αθήνα, η οποία κρατά δόρυ και ασπίδα. Μπροστά της στέκεται ένας αετός που πατά πάνω σε έναν κεραυνό.
Σημείωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Αντίθετα με τον Πλούταρχο και τον Διόδωρο, ο Ιουστίνος αναφέρει τον πρίγκιπα Έλενο ως γιο της Λάνασσας. Έχοντας κάνει αυτή την παραδοχή, αναφέρει πως ο Πύρρος σκόπευε να αφήσει στον Έλενο κληρονομιά το Βασίλειο της Σικελίας και στον Αλέξανδρο το Βασίλειο της Ιταλίας.
Χρονολόγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
|---|---|---|---|
| Γέννηση του Αλεξάνδρου B', γιου του βασιλιά Πύρρου και της Λάνασσας. | |||
| 280 π.Χ. | Ο Πύρρος αναχωρεί για τη φιλόδοξη εκστρατεία του στην Ιταλία. Τον συνοδεύουν οι γιοι του, Αλέξανδρος και Έλενος. | ||
| 279 π.Χ. | Λαμβάνει χώρα μεγάλη εισβολή Γαλατών στη βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα ο Πύρρος εισβάλλει στην Απουλία, όπου νικά τους Ρωμαίους στο Άσκλο. | ||
| 278 π.Χ. | Ο Πύρρος μεταβαίνει στη Σικελία, αφήνοντας τον Αλέξανδρο στους Λοκρούς. | ||
| 275 π.Χ. | Οι Ρωμαίοι νικούν τον Πύρρο στον Βενεουεντό. Με τον τρόπο αυτό λαμβάνει άδοξο τέλος η εκστρατεία του στην Ιταλία. | ||
| 274 π.Χ. | Ο Πύρρος εισβάλλει στη Μακεδονία κατά του βασιλιά της, Αντιγόνου Γονατά. | ||
| 272 π.Χ. | Ο Πύρρος σκοτώνεται στο Άργος. Τον διαδέχεται ο γιος του, Αλέξανδρος. | ||
| Ο Αλέξανδρος διεξάγει πόλεμο με τον βασιλιά των Ιλλυριών, Μίτυλλο. | |||
| περ. 270 π.Χ. | Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στη Μακεδονία, εκθρονίζοντας τον Αντίγονο Γονατά. Ωστόσο, απόντος του πατέρα του, ο Δημήτριος ο Αιτωλικός, ανακαταλαμβάνει τη χώρα για χάρη των Αντιγονιδών. | ||
| Ο Αλέξανδρος εκθρονίζεται και καταφεύγει στην Ακαρνανία. | |||
| Οι Αιακίδες ξαναπαίρνουν τον έλεγχο της Ηπείρου. | |||
| 267 π.Χ. | Στην ηπειρωτική Ελλάδα ξεκινά να μαίνεται ο Χρεμονίδειος Πόλεμος. | ||
| πριν το 239 π.Χ. | Ο Αλέξανδρος πεθαίνει. Η σύζυγός του, Ολυμπιάδα, αναλαμβάνει τον θρόνο και την κηδεμονία των παιδιών της. | ||
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Πύρρος», §9
- ↑ 2,0 2,1 Διόδωρος ο Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», 22.8
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 18.1
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου», 23.3
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 18.2
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου - Πρόλογοι», 25 (xxv)
- ↑ Sextus Julius Frontinus, «Στρατηγήματα», 2.5.10
- ↑ 8,0 8,1 Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 26.2
- ↑ Sextus Julius Frontinus, «Στρατηγήματα», 3.4.5
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 26.3
- ↑ Πολύβιος, «Ιστορίες», 2.45
- ↑ Πολύβιος, «Ιστορίες», 9.34
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 28.1
| Βασιλείς |  | |
|---|---|---|
| Βασίλισσες | ||
| Άλλα μέλη | ||