Αλέξανδρος Εμπειρίκος - Κουμουνδούρος
| Αλέξανδρος Εμπειρίκος - Κουμουνδούρος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αλέξανδρος Εμπειρίκος - Κουμουνδούρος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1898[1] Άνδρος ή Αθήνα |
| Θάνατος | 9 Μαΐου 1980 ή 1980[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συγγραφέας ποιητής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Μεσσηνίας) Υπουργός Γενικός Διοικητής Ηπείρου |
Ο Αλέξανδρος Εμπειρίκος - Κουμουνδούρος (1898 - Λονδίνο, 9 Μαΐου 1980[2]) ήταν Έλληνας ποιητής και πολιτικός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν δευτερότοκος γιος του Επαμεινώνδα Εμπειρίκου, γόνου μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας της Άνδρου, και της Όλγας Κουμουνδούρου, κόρης του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου.[3] Ασχολήθηκε από μικρός με την ποίηση, συνδέθηκε φιλικά με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1918.[4] Στη συνέχεια εντάχθηκε στο διπλωματικό σώμα, στο οποίο υπηρέτησε για τρία χρόνια πριν παραιτηθεί.
Λόγω της έλλειψης αρρένων απογόνων από τους δύο γιους του Κουμουνδούρου, υιοθετήθηκε από τον βουλευτή, Σπύρο Κουμουνδούρο, αδερφό της μάνας του, και πρόσθεσε το επώνυμο "Κουμουνδούρος" δίπλα στο "Εμπειρίκος"[5]. Το 1928 πούλησε το κτήμα Κουμουνδούρου που είχε κληρονομήσει στην Τροιζήνα[εκκρεμεί παραπομπή]. Ανέλαβε παράλληλα το κόμμα του θείου του στη Μεσσηνία εκλεγόμενος το 1926, 1932, το 1933 και το 1935 βουλευτής.[6] Στην κυβέρνηση Τσαλδάρη μάλιστα διετέλεσε Γενικός διοικητής Ηπείρου (13 Μαρτίου 1933 - 21 Μαρτίου 1934).[7] Στη συνέχεια όμως έφυγε από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, όπου διέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Στη Βέρνη διορίστηκε σύμβουλος τύπου στην ελληνική πρεσβεία.[8]
Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την ποίηση εκδίδοντας πολλές κριτικές και ποιητικές συλλογές. Συγκεκριμένα εξέδωσε δύο τόμους για την κρητική λογοτεχνία και την κρητική ζωγραφική κατά την Αναγέννηση, μια κριτική για τη μελέτη του Λεκόντ ντε Λιλ που βραβεύθηκε από τη Γαλλική ακαδημία, "Ιωάννης ο Χρυσόστομος" κ.α.[4]
Απεβίωσε στο Λονδίνο το 1980 και κηδεύτηκε στη Γενεύη στις 14 Μαΐου. Από τον πρώτο γάμο του απέκτησε τρία παιδιά μεταξύ των οποίων τον Φίλιππο Εμπειρίκο, εφοπλιστή, και τη Μαρία Εμπειρίκου, σύζυγο επίσης Εμπειρίκου[9].
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119017121. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024.
- ↑ εφ. Το Βήμα, 15/5/1980, σελ. 10.
- ↑ «Leadership in world Shipping Greek Family Firms in International Business». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ 4,0 4,1 Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής, Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2000, τόμος Α΄
- ↑ Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 1ος, εκδ.Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000 σελ.140-141
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 106, αρ. 420).(pdf)
- ↑ Κυβέρνηση Τσαλδάρη[νεκρός σύνδεσμος], από τη Γενική Γραμματεία Κυβερνήσεως]
- ↑ Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 1ος, εκδ. Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000 σελ.142
- ↑ Κωνσταντίνος Τσάτσος, Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 1ος, εκδ.Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000 σελ.141