Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ
| Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | L.Cornelius Alexander (Λατινικά) |
| Γέννηση | 100 π.Χ. Μίλητος[1] και Φρυγία[1] |
| Θάνατος | 40 π.Χ. Λαουρέντουμ και Ρώμη[1] |
| Υπηκοότητα | Αρχαία Ρώμη |
| Γονείς | και |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | φιλοσοφία |
| Ιδιότητα | Αρχαίος Ρωμαίος ιστορικός, συγγραφέας και γεωγράφος |
| δεδομένα () | |
Ο Λούκιος Κορνήλιος Αλέξανδρος, αποκαλούμενος συχνά Αλέξανδρος ο Πολυΐστωρ, γνωστός και ως Αλέξανδρος ο Μιλήσιος (Μίλητος - ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γραμματικός και φιλόσοφος του 1ου αιώνα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Μίλητο ή στη Μύνδο της Μικράς Ασίας και άκμασε περί το 70 π.Χ.. Πνευματικό τέκνο της γραμματικής σχολής της Περγάμου, υπήρξε τόσο παραγωγικός συγγραφέας, ώστε του δόθηκε το προσωνύμιο «πολυΐστωρ», δηλαδή «πολυμαθέστατος».
Αιχμαλωτίσθηκε από τους Ρωμαίους του Σύλλα κατά τη διάρκεια του Μιθριδατικού Πολέμου και μεταφέρθηκε στη Ρώμη ως δάσκαλος. Μετά την απελευθέρωσή του από τον κύριό του Κορνήλιο Λευτούλο, υιοθέτησε το όνομα Κορνήλιος και εξακολούθησε να ζει στην Ιταλία ως Ρωμαίος πολίτης. Τα περισσότερα κείμενά του έχουν χαθεί, αλλά τα αποσπάσματα που απομένουν ρίχνουν πολύτιμο φως σε θέματα της αρχαίας εποχής. Ο Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ συνόδευσε τον Κράσσο στις εκστρατείες του κατά των Πάρθων, και πέθανε όταν καταστράφηκε από πυρκαγιά το σπίτι του στο Λαουρέντουμ (Laurentum - Λαυρενταίς) - παραλιακή πόλη κοντά στη Ρώμη.
Σημαντική πηγή για τη ζωή του είναι ο Σούδας, όπου αναφέρεται ότι η σύζυγός του ονομαζόταν Ελένη και η οποία μόλις έμαθε για τον θάνατό του αυτοκτόνησε (απαγχονίστηκε)[2].
Ως φιλόσοφος, ο Αλέξανδρος ο Πολυΐστωρ ανήκε στους Νεοπυθαγόρειους και συνέγραψε το έργο «Φιλοσόφων διαδοχαί», που αναφέρεται συχνά από τον Διογένη τον Λαέρτιο στους «Βίους φιλοσόφων». Από όσα ο Λαέρτιος περιγράφει ή παραφράζει από το έργο του, ο Αλέξανδρος κατέγραψε διάφορες σκέψεις περί των αντιφάσεων, της μοίρας, της ζωής, της ψυχής και των μερών της, των τέλειων σχημάτων.
Η «Ιστορία των Χαλδαίων» του βασίσθηκε στους Σιβυλλικούς χρησμούς, Βιβλίο III, ειδικά στην περιγραφή του Πύργου της Βαβέλ.
Από τους μαθητές του Αλεξάνδρου ξεχωρίζει ο Γάιος Ιούλιος Υγίνος, σημαντικός συγγραφέας και φίλος του Οβιδίου.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σημαντικότερη πραγματεία του Αλεξάνδρου του Πολυΐστορος είχε 42 βιβλία που πραγματεύονταν ιστορικά και γεωγραφικά θέματα όλων σχεδόν των χωρών του αρχαίου κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται[3]:
- Αιγυπτιακά (3 βιβλία)
- Περί Βιθυνίας
- Περί Ιουδαίων
- Ιταλικά
- Περί Κύπρου
- Λυβικά (3 βιβλία)
- Περί Λυκίας / Λυκίας περίπλους
- Περί Ρώμης βιβλία πέντε
- Περί Συρίας
- Περί Παφλαγονίας
- Περί Ιλλυρίας
- Περί Ευξείνου Πόντου
- Περί Φρυγίας
- Περί Κιλικίας
- Ινδικά
- Ιστορία των Χαλδαίων
- Θαυμασίων συναγωγή
- Περί των εν Δελφοίς χρηστηρίου
- Φιλοσόφων διαδοχαί
- Περί Πυθαγορικών συμβόλων
- Περί των παρ' Αλκμάνι τοπικών ειρημένων
- Κορίννης υπομνήματα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 59. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
- ↑ De Historicis Graecis testimonia veterum Scriptorum Præcipua Edidit Guil. H. Grauert (Wilhelm Heinrich Grauert) 1829, σελ. 84
- ↑ Die Fragmente der griechischen Historiker, Volume 1, Felix Jacoby Brill Archive, 1958, σελ. 96-126
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δείγμα κειμένου του
- «Alexander Polyhistor», λήμμα στο Internet Encyclopaedia of Philosophy